Κατέρρευσα μέσα σε ένα λεπτό: “Στην κηδεία του άντρα μου, η ερωμένη του, αποκάλυψε το “κρυφό” παιδί τους”

Όλη μου τη ζωή εργάστηκα στην επιχείρηση του ανδρός μου και ήμουν αφοσιωμένη σύζυγος, μητέρα αλλά και υπάλληλος.

Η καθημερινότητά μου ήταν και είναι σκληρή αφού προσπαθώ να είμαι συνεπής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου και να ανταποκρίνομαι με συνέπεια και σοβαρότητα σε όσες εκκρεμότητες παρουσιάστηκαν αμέσως μετά το θάνατο του ανδρός μου.

Ήξερα πως ο άνδρας μου ήταν ζωηρός και κατά διαστήματα τον είχα πιάσει επ’ αυτοφώρω.

Όμως αν και οι ερωμένες ήταν πολλές εγώ έκανα τα στραβά μάτια.

Αγαπούσα τον άντρα μου αλλά περισσότερο αγαπούσα και αγαπώ το παιδί μας. Επιπλέον επειδή διαθέτουμε βιοτεχνία και είχαμε μια κάποια οικονομική άνεση, δεν ήθελα να γκρεμιστεί όλο το οικοδόμημα εξαιτίας των ατασθαλιών του ανδρός μου.

Έκανα λοιπόν πως δεν καταλαβαίνω και προσπαθούσα να διατηρώ ψυχραιμία και ένα είδος αδιαφορίας για όσα συμβαίνουν.

Ίσως αυτή η στωική συμπεριφορά να ήταν αποτέλεσμα του ορθολογισμού που με διακατέχει ως άνθρωπο. Άλλωστε όσοι με ξέρουν πολύ καλά με παρουσιάζουν ως ψυχρό και κλειστό άνθρωπο.

Πού να ήξεραν τι μου συμβαίνει

Οι σχέσεις του άντρα μου με τις άλλες γυναίκες, όπως πίστευα, ήταν περιστασιακές. Δεν ήξερα για τη σύντροφό του και την παράλληλη σχέση μαζί της.

Στην κηδεία του ανδρός μου εμφανίστηκε, κλαίουσα, μαζί με ένα νεαρό παλικάρι. Διεκδίκησε το χώρο και τον χρόνο της ως δεύτερη σύζυγος.

Το παιδί της πλησίασε το γιο μου και του είπε πως είναι αδέλφια. Ο κόσμος μας γκρεμίστηκε. Το σοκ όπως αντιλαμβάνεστε είναι πολλαπλό και με τεράστια ένταση.

Χάσαμε ένα σύζυγο και πατέρα και παράλληλα το παιδί μου έχει κλειστεί στον εαυτό του κατηγορώντας με που ενώ ήξερα για την άπιστη ζωή του συζύγου μου και δεν του μίλησα ποτέ.

Τώρα, και αφού περάσει η πρώτη ψυχρολουσία, θα κάνουμε τεστ DNA και βέβαια όλες τις διεργασίες που θα τακτοποιήσουν με ομαλό τρόπο τα διαδικαστικά. Η ερωμένη του άνδρα μου γκρέμισε τα πάντα!