Η δημοσιογράφος Αντριάνα Παρασκευοπούλου συγκλονίζει μιλώντας στην εκπομπή “ΦλΕΡΤ” για το τροχαίο ατύχημα, το 2015, που της σημάδεψε τη ζωή.
Έκτοτε, περιγράφει, αντιλαμβάνεται την κάθε μέρα ως δώρο.
“Ήταν μια δύσκολη στιγμή το 2015. Ο οδηγός παραβίασε το στοπ, οπότε με χτύπησε κάπως χαμηλά στον άξονα του αυτοκινήτου. Αυτό τούμπαρε στο αντίθετο ρεύμα. Σύρθηκα περίπου 60 μέτρα σε αυτή την κατάσταση. Κατάφερα να βγω και σώθηκα μόνο χάρη στη ζώνη ασφαλείας.
Νιώθεις πως δεν έχεις κανέναν έλεγχο της κατάστασης. Την ώρα που γυρνούσε το αμάξι αισθανόμουν ότι ήμουν κάπου δεμένη.
Πολλές φορές θεωρούμε ότι τέτοια τροχαία γίνονται μόνο αν βγούμε στην εθνική, αν βρέχει, αν υπάρχει υπερβολική ταχύτητα. Δεν είναι όμως κάτι τόσο μακρινό. Εμένα ήταν μια απόσταση ελάχιστα μέτρα από το σπίτι μου, λίγη ώρα πριν έρθω στη δουλειά.
Μετά ακολουθεί ένα διάστημα περίεργο. Αισθάνεσαι σαν να ζεις σε μια ζώνη του λυκόφωτος. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις ότι όλο αυτό τελείωσε.
Πολλοί με ρωτάνε πως ένιωθα. Αυτό που νιώθεις από τη πρώτη στιγμή είναι πως το δώρο της ζωής δεν είναι στάνταρ. Αποτυπώνεται στο μυαλό σου, στην καρδιά σου, στην ψυχή σου ότι η κάθε μέρα είναι ένα δώρο”.
Η δημοσιογράφος φορτίστηκε συναισθηματικά και όταν μίλησε για τους γιους της.
«Τι έχω μάθει από τα αγόρια μου; Ωχ άμα με βλέπουν τώρα τα αγόρια μου την πάτησα γιατί μου λένε στις συνεντεύξεις να μην μιλάω για τα παιδιά και το σέβομαι αυτό απόλυτα. Έχω μάθει ότι το χιούμορ είναι πολύ φανταστικό γιατί είναι τρομεροί ατακαδόροι. Έχω μάθει ότι η καλοσύνη στη ζωή σε ανταμείβει γιατί είναι τέτοιοι χαρακτήρες. Έχω μάθει ότι είναι η καλύτερη παρέα, είναι φοβεροί τύποι για να κάνεις παρέα μαζί τους.
Είμαι λίγο μαμά… κουκουβάγια. Έχω πάρει μάθημα ζωής από τον ένα γιο μου στη μια του δυσκολία, ότι είμαστε αγωνιστές, δεν το βάζουμε κάτω και προχωράμε και είμαστε ήρεμη δύναμη. Από τον άλλο γιο μου έχω μάθει ότι η ευαισθησία της ψυχής είναι κάτι που μπορεί να μην φαίνεται από την πρώτη ματιά, αλλά είναι κάτι το οποίο το βρίσκεις καθημερινά στη ζωή σου», είπε η Αντριάνα Παρασκευοπούλου.
