Ο 20ός αιώνας βαρύνεται με την απίστευτη βία δύο Παγκοσμίων Πολέμων και μιας κομμουνιστικής επανάστασης. Πρόκειται για έναν αιώνα-σφαγείο μέσα στον οποίο εξετράφησαν και αναπτύχθηκαν οι δύο αγριότεροι ολοκληρωτισμοί που γνώρισε η ιστορία του σύγχρονου κόσμου: ο ναζισμός και ο κομμουνισμός. Πρόκειται για δύο στυγνές και βαθύτατα αντιανθρώπινες κοινωνίες, που δημιούργησαν τη μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας, καθώς τα θύματα ναζισμού – κομμουνισμού ανέρχονται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια. Η δε μακροχρόνια επιβίωση του κομμουνισμού δημιούργησε μέσα στη σύγχρονη ιστορία μια κοινωνία σκληρής και αποτρόπαιης δικτατορίας. Κορυφαίοι πρωταγωνιστές αυτών των εγκλημάτων, ο Χίτλερ και ο Στάλιν, των οποίων οι δρόμοι συναντήθηκαν μέσα από αποκλίσεις και συγκλίσεις του πεπρωμένου.
Το θέμα είναι ότι ενώ τα ναζιστικά εγκλήματα και οι θηριωδίες έχουν αποδοθεί ιστορικά, εκκρεμεί ακόμα και σήμερα η τελεσίδικη καταδίκη των κομμουνιστικών θηριωδιών. Μια από αυτές είναι το δίχως άλλο η σφαγή στο Κατίν, όχι μόνο για την απίστευτη αγριότητα, όσο για την προσπάθεια συγκάλυψης και αποσιώπησής της, εδώ και δεκαετίες.
Νοσταλγοί του Στάλιν εξακολουθούν όχι μόνο να πλαστογραφούν ανενδοίαστα την ιστορικά αποδεδειγμένη αλήθεια (απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια της δημοκρατίας) αλλά και να προσβάλλουν τη μνήμη των περίπου 22 χιλιάδων άνανδρα σφαγιασθέντων Πολωνών, με ασέβεια απέναντι στην Ιστορία.
Δυστυχώς, η ιστορία του 20ού αιώνα δεν μας είναι ακόμα γνωστή και κυρίως δεν έχουν εμπεδωθεί στη συλλογική μνήμη οι ευθύνες για όλες τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν. Η διαστρέβλωση, η συγκάλυψη, η αντιστροφή της πραγματικότητας καλλιεργούνταν νοσηρά στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα από τη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες-δορυφόρους υποτελείς της. Δεν είναι παράδοξο ότι ακόμα και στις μέρες μας, η Ρωσία εξακολουθεί να θεωρείται σαν μια χώρα «ειρηνική», που δέχτηκε την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Κανείς δεν γνωρίζει τα όσα έγιναν στην κατεχόμενη από τους Σοβιετικούς ζώνη της Πολωνίας στα χρόνια 1939-1941. Τότε που εκατοντάδες χιλιάδες Πολωνοί είχαν συλληφθεί και εκτοπιστεί και πολλές δεκάδες χιλιάδες εκτελέστηκαν ή πέθαναν σε φυλακές και στρατόπεδα. Το Κατίν αποτελεί έναν κρίκο αυτής της αλυσίδας σοβιετικών θηριωδιών εκείνης της περιόδου σε βάρος της Πολωνίας.
Το Κατίν, ωστόσο, είναι ένας ιδιαίτερος σταθμός στην ιστορία του σταλινικού τρόμου και ξεχωρίζει μέσα στην ιστορία των εγκλημάτων του 20ού αιώνα γιατί συνδέθηκε με ένα ψέμα που άντεξε σχεδόν πενήντα χρόνια. Αποτελεί αποτρόπαιη πράξη γιατί υπήρξε συστηματική προσπάθεια από τους θύτες να σβήσουν τα ίχνη ενός εγκλήματος: της εκτέλεσης από τους Σοβιετικούς 22.000 Πολωνών!
Τα γεγονότα
Είναι γνωστό πλέον το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, το οποίο συνοδευόταν από μυστικό πρωτόκολλο που διαιρούσε την ανατολική Ευρώπη σε δύο σφαίρες επιρροής και προέβλεπε μεταξύ άλλων τον διαμελισμό της Πολωνίας. Το Σύμφωνο Μη Επίθεσης μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της σταλινικής ΕΣΣΔ υπεγράφη στη Μόσχα στις 23 Αυγούστου 1939 και την 1η Σεπτεμβρίου η χιτλερική Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, μονάδες του Κόκκινου Στρατού θα εισβάλουν και θα καταλάβουν το 52% των πολωνικών εδαφών. Η Πολωνία θα βρεθεί υπό την κατοχή των δύο σκληρότερων ολοκληρωτισμών πληρώνοντας ένα απίστευτα βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, αγριότητες και υλικές καταστροφές. Οι δύστυχοι Πολωνοί αιχμάλωτοι πολέμου συγκεντρώθηκαν από τους Σοβιετικούς σε τρία στρατόπεδα, που βρίσκονταν στη Ρωσία και την Ουκρανία: του Κοζέλσκ, του Οστάσκοφ και του Σταρομπέλσκ.
Η απόφαση των Σοβιετικών κατόπιν εισηγήσεως του Μπέρια, προφανώς σε γνώση του Στάλιν, προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ, ήταν η μαζική τους εξόντωση. Να σημειώσουμε ότι την πλειονότητα των Πολωνών αιχμαλώτων αποτελούσαν επιστήμονες, καθηγητές, δικηγόροι, γιατροί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, πολιτικοί, μορφωμένοι επαγγελματίες. Σκοπός αυτού του εγκλήματος ήταν να αποκεφαλιστεί η αφρόκρεμα της πολωνικής ιντελιγκέντσιας ώστε να αποδυναμωθεί κάθε προσπάθεια αντίστασης κατά του σταλινικού καθεστώτος.
Με έγκριση του Στάλιν, το σχέδιο Μπέρια αναλαμβάνουν να εκτελέσουν οι επαγγελματίες εκτελεστές της NKVD, προδρόμου της KGB. Τον Απρίλιο – Μάιο του 1940, περίπου 22.000 Πολωνοί αξιωματικοί εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, με μια ατιμωτική τουφεκιά στον σβέρκο, και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Οι δολοφόνοι δεν ενημέρωσαν κανέναν. Οι οικογένειες των θυμάτων δεν έλαβαν κάποια πληροφορία και αντίθετα πολλές εξ αυτών συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν στο Καζακστάν.
Ο δρόμος προς την αναγνώριση
Τους ομαδικούς αυτούς τάφους ανακάλυψαν τα γερμανικά στρατεύματα το 1943. Ο Γκέμπελς δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί αυτό το εύρημα για να κλονίσει την αντιχιτλερική συμμαχία, δημιουργώντας προβλήματα στις σχέσεις της Μόσχας με την εξόριστη πολωνική κυβέρνηση. Οι Σοβιετικοί με τη σειρά τους χρέωσαν το δικό τους έγκλημα στους πρώην συμμάχους τους, ναζί. Η θηριωδία άρχισε να αποκαλύπτεται και να τεκμηριώνεται με ακλόνητα και αδιάσειστα στοιχεία μετά το μερικό άνοιγμα των σοβιετικών αρχείων. Σήμερα γνωρίζουμε καλά ποιοι ακριβώς ήταν εκείνοι που έδωσαν τις εντολές για τη σφαγή, αλλά και ποιοι ήταν εκείνοι που τις εκτέλεσαν.
