Η πρώτη καταγραφή της στιγμής που κάποιος πεθαίνει αποκάλυψε ποιες θα μπορούσαν να είναι οι τελευταίες μας σκέψεις.
Πιθανότατα από την αρχή του κόσμου, το τι μας συμβαίνει μετά το θάνατό μας είναι το ερώτημα στο οποίο πάντα θέλαμε να μάθουμε την απάντηση.
Αν και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να πεθάνουμε για να μάθουμε με βεβαιότητα, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι κατάφεραν να ρίξουν μια ματιά στις τελευταίες μας σκέψεις πριν φύγουμε από τη ζωή.
Αυτό συμβαίνει αφού ερευνητές στο Βανκούβερ του Καναδά έριξαν μια ματιά στον εγκέφαλο ενός 87χρονου ασθενούς που έπασχε από επιληψία, ο οποίος όμως πέθανε απροσδόκητα από καρδιακή προσβολή ενώ τον παρατηρούσαν.
Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα μιας εξέτασης ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (EEG), μπόρεσαν να προσδιορίσουν τι συνέβαινε στον εγκέφαλό του κατά τις τελευταίες του στιγμές, συγκεκριμένα τα 30 δευτερόλεπτα πριν και μετά τη διακοπή των παλμών της καρδιάς του.
Αυτή η πανάρχαια ιδέα ότι η ζωή κάποιου «περνάει μπροστά από τα μάτια του» μπορεί να είναι κάτι αληθινό, αφού εντοπίστηκε μια αύξηση στις «ταλαντώσεις γάμμα».
Οι «ταλαντώσεις γάμμα» συνδέονται με την ανάκληση αναμνήσεων και την ονειροπόληση, γεγονός που μπορεί να υποδηλώνει ότι ο ασθενής ξαναζούσε παρελθοντικές εμπειρίες πριν πεθάνει.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Ageing Neuroscience, Dr. Ajmal Zemmar δήλωσε: «Μέσω της δημιουργίας ταλαντώσεων που εμπλέκονται στην ανάκληση της μνήμης, ο εγκέφαλος μπορεί να παίζει μια τελευταία ανάκληση σημαντικών γεγονότων της ζωής μας λίγο πριν πεθάνουμε, παρόμοια με αυτά που αναφέρονται σε εμπειρίες κοντά στο θάνατο.
«Τα ευρήματα αυτά αμφισβητούν την κατανόησή μας για το πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και δημιουργούν σημαντικά επακόλουθα ερωτήματα, όπως αυτά που σχετίζονται με τον χρόνο δωρεάς οργάνων».
Η μελέτη έδειξε παρόμοιες αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα μεταξύ των αρουραίων κατά τη στιγμή του θανάτου, αλλά είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύεται στους ανθρώπους.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μελέτες, η ομάδα αναφέρει ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα προκειμένου να δοθούν πιο πειστικά αποτελέσματα.
Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι τα δεδομένα επικεντρώνονται σε μία μόνο μελέτη περίπτωσης και ότι ο εγκέφαλος του ασθενούς είχε ήδη υποστεί βλάβη από την επιληψία.
Ως εκ τούτου, οι επαγγελματίες δεν είναι σε θέση να πουν πραγματικά αν το ίδιο πράγμα θα συνέβαινε με ένα διαφορετικό άτομο, κοντά στη στιγμή του θανάτου του.
«Κάτι που μπορούμε να μάθουμε από αυτή την έρευνα είναι: παρόλο που οι αγαπημένοι μας έχουν τα μάτια τους κλειστά και είναι έτοιμοι να μας αφήσουν για να αναπαυθούν, ο εγκέφαλός τους μπορεί να αναπαράγει μερικές από τις ωραιότερες στιγμές που έζησαν στη ζωή τους», πρόσθεσε ο Dr. Zemmar.
