Ήταν 22 Ιουλίου όταν το θερμόμετρο άρχισε να ανεβαίνει επικίνδυνα σε πολλές περιοχές της χώρας. Στην Αθήνα το πρόβλημα ήταν εντονότερο λόγω του νέφους που ήταν τότε σε υψηλά επίπεδα.
Η θερμοκρασία έφτασε τους 44 βαθμούς. Το χειρότερο όμως ήταν η διάρκεια του καύσωνα. Για οχτώ συνεχείς ημέρες το θερμόμετρο δεν έπεφτε κάτω από τους 30 βαθμούς ούτε τη νύχτα.
Τις πρώτες ημέρες κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. Ακόμα και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων ήταν ψύχραιμα παρόλο που στο πρωτοσέλιδο των Νέων στις 22.7.1987 διαβάζουμε ότι είχαν ήδη σημειωθεί οι τέσσερις πρώτοι θάνατοι.
«Ο καύσωνας συνέβαλε στον θάνατο 4 ατόμων δύο στην Αθήνα και δύο στον Βόλο που έπασχαν από καρδιοπάθεια, ενώ δεκάδες άλλα, μεγάλης κυρίως ηλικίας, μεταφέρθηκαν με καρδιοαναπνευστικά προβλήματα σε διάφορα νοσοκομεία».
Η ανησυχία δεν ήταν μεγάλη επειδή το πρόβλημα εντοπίστηκε κυρίως σε άτομα που είχαν ήδη προβλήματα υγείας. Τις επόμενες ημέρες όμως η κατάσταση ξέφυγε. Γέμισαν τα νεκροτομεία
Από την υψηλή θερμοκρασία στράβωσαν οι γραμμές του τρένου και διακόπηκε η κυκλοφορία του
Στις 23 Ιουλίου οι νεκροί είχαν αυξηθεί, αλλά ακόμα ο αριθμός δεν ήταν ανησυχητικός. «Θερίζει η Λάβρα» διαβάζουμε στο πρωτοσέλιδο.
Το πρόβλημα της ζέστης έκαναν χειρότερο οι διακοπές νερού και ρεύματος. Στις 25 Ιουλίου η χώρα βρισκόταν σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Οι νεκροί είχαν φτάσει τους 300 και ο αριθμός συνέχιζε να αυξάνεται. Σοκαρίστικο είναι το ρεπορτάζ που αναφέρει ότι οι νεκροθάλαμοι των νοσοκομείων είχαν γεμίσει με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώρος για τους νεκρούς.
«Όπως έγινε γνωστό, τα στρατιωτικά νοσοκομεία διέθεσαν τους νεκροθαλάμους τους και ήδη μεταφέρονται σε αυτούς νεκροί από άλλα νοσοκομεία».
Οι υπάλληλοι των νεκροταφείων και των γραφείων τελετών δεν προλάβαιναν να θάβουν τους νεκρούς με αποτέλεσμα να μένουν ακόμα για 24ωρα άταφοι
Μία ημέρα μετά οι νεκροί τοποθετούνταν ακόμα και στα ψυγεία των βαγονιών των τρένων του ΟΣΕ σύμφωνα με το ρεπορτάζ (αρχική φωτο). Μετά την εβδόμη ημέρα του καύσωνα η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει, αλλά αργά. Ο απολογισμός όμως ήταν τραγικός. Ο φονικός καύσωνας του 1987 άφησε πίσω του σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 1300 νεκρούς, εκ των οποίων οι 1115 στην Αττική.
Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν ότι οι νεκροί ξεπέρασαν τους 1.500, αλλά για πολιτικούς λόγους ο αριθμός δεν επιβεβαιώθηκε. Όποιος κι αν είναι ο πραγματικός αριθμός, ο καύσωνας του 1987 αποτελεί μέχρι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της χώρας εν καιρώ ειρήνης.
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Θυμάμαι αργά το απόγευμα φεύγαμε από το Χαλάνδρι και πηγαίναμε στην Πεντέλη εκεί που υπήρχε και μία πηγή. Ο κόσμος που βρισκόταν εκεί αμέτρητος με ράντζα και πολλά μικρά παιδιά. Όταν φεύγαμε γύρω στις 2 τη νύχτα και παίρναμε την κατηφόρα προς λεωφόρο Πεντέλης νόμιζες ότι σου κόβουν το οξυγόνο. Ηταν πραγματικά εφιαλτικές ημέρες. Εύχομαι να μην το ξαναζήσουμε. Τώρα βέβαια τα περισσότερα σπίτια έχουν κλιματιστικά αλλά και πάλι δεν παλεύεται.
Ρε ήμουν κι εγώ εκεί και ζω ακόμα ανεμβολίαστη!
Στο πάτωμα κοιμόμουν ακίνητη μην κουνηθώ και ιδρώσω. Ο αέρας ήταν πυκνός, aircondition δεν υπήρχαν, ρεύμα δεν είχαμε για ανεμιστήρα και η μυρωδιά απ τα νεκροταφεία Καλλιθέας, Νέας Σμύρνης, Π. Φαλήρου που είναι μαζεμένα στο ίδιο μέρος, έφτανε μέχρι το Νέο Φάληρο.
Ιστορικές στιγμές….μια ζωή απροετοίμαστοι, επιζούμε με πατέντες με ένα ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΎΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΕΙ!