Σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ κτιριακές εγκαταστάσεις γραφείων µετατρέπονται σε διαµερίσµατα όχι µόνο για να προσφέρουν προσιτή στέγη αλλά και για να τονώσουν την τοπική οικονοµία των κεντρικών περιοχών που άλλοτε ζούσαν από τα γραφεία, τις επιχειρήσεις και το προσωπικό τους και τώρα µαραζώνουν.
Η πανδηµία, τα lockdowns και η τηλεργασία έχουν νεκρώσει αυτές τις περιοχές που ενδεχοµένως δεν θα ανακάµψουν ποτέ πλήρως. Με αυτόν τον σκοπό οι Αρχές πολλών πόλεων της υπερδύναµης προσφέρουν σηµαντικές φοροαπαλλαγές σε εργολαβικές εταιρείες για να ενθαρρύνουν τα έργα µετατροπής των γραφείων σε διαµερίσµατα υπό τον όρο ότι ένα ποσοστό από αυτά τα διαµερίσµατα θα πωλείται ή θα ενοικιάζεται σε προσιτές τιµές, κάτω από τις τιµές της αγοράς.
Τον Ιανουάριο το Πίτσµπουργκ εγκαινίασε διαδικασία υποβολής προσφορών για την κατασκευή προσιτών κατοικιών µέσω της «µετατροπής παλιών και ανεκµετάλλευτων χώρων γραφείων». Η Βοστώνη, επίσης, ανακοίνωσε αντίστοιχο σχέδιο τον Οκτώβριο, µε στόχο να αναθερµάνει την οικονοµική ζωή του κέντρου της πόλης µέσω της µετατροπής γραφείων σε κατοικίες. Και µέσα στον Απρίλιο το Σιάτλ προκήρυξε διαγωνισµό µεταξύ ιδιοκτητών ακινήτων και εταιρειών σχεδιασµού για την παρουσίαση προτάσεων µετατροπής γραφείων σε κατοικίες.
Η δήµαρχος της Ουάσιγκτον, Μιούριελ Ελίζαµπεθ Μπάουζερ, έχει αναγάγει τις µετατροπές γραφείων σε ακρογωνιαίο λίθο του σχεδίου της για αναθέρµανση της ζωής και της οικονοµικής δραστηριότητας στο κέντρο της πόλης. Το σχέδιό της που ανακοινώθηκε στις αρχές του έτους, έχει στόχο να προσελκύσει 15.000 νέους κατοίκους στο κέντρο της πόλης, όπου τώρα ζουν 25.000 άνθρωποι.
Ολος αυτός ο πυρετός της µετατροπής των γραφείων σε κατοικίες δέχεται, πάντως, και σφοδρές επικρίσεις. Οργανώσεις που ζητούν προσιτή στέγη εκφράζουν φόβους πως το σχέδιο θα εκτροχιαστεί από τον αρχικό του στόχο και θα εγκαταλειφθεί ο στόχος της φτηνής στέγης.
Ακόµη, όµως, και οι υποστηρικτές του µοντέλου της µετατροπής επισηµαίνουν πως οι φοροαπαλλαγές σε πλούσιους εργολάβους δεν είναι το καλύτερο µέσο για να επιτευχθεί ο στόχος. Και καθώς αρκετοί εργοδότες αρχίζουν να στρέφονται στο υβριδικό µοντέλο εργασίας, τίθεται το ερώτηµα κατά πόσον θα θελήσουν οι άνθρωποι να εγκατασταθούν σε κεντρικές περιοχές των πόλεων εάν δεν χρειάζεται να βρίσκονται εκεί κάθε µέρα.
Οπως τόνισε σε πρόσφατο συνέδριο δηµάρχων στην Ουάσιγκτον ο δήµαρχος του Πίτσµπουργκ, Εντ Γκέινι, «πρέπει να µετατραπεί το κέντρο σε πραγµατική γειτονιά, σε τόπο στον οποίο µπορεί κανείς να ζει, να διασκεδάζει και να δραστηριοποιείται». Υπήρξαν άνθρωποι που αποφάσισαν να εγκατασταθούν στο κέντρο της πόλης πριν από την πανδηµία καθώς το δέλεαρ τότε ήταν πώς θα µπορούσαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους µε τα πόδια και γρήγορα. Ακολούθησε η πανδηµία και το κέντρο µετατράπηκε σε σεληνιακό τοπίο. Ακόµη και πριν από τα lockdowns, όµως, πολλοί άνθρωποι αυτής της κατηγορίας βρέθηκαν ενώπιον δυσάρεστων εκπλήξεων όταν διαπίστωσαν πως δεν υπήρχαν στην περιοχή ορισµένες από τις συνήθεις ανέσεις που βρίσκει κανείς σε µια γειτονιά κατοικιών: σούπερ µάρκετ τροφίµων ή µαγαζιά µε είδη για κατοικίδια.
Οπως τονίζει ο Τσακ ντ’ Απρίξ, στέλεχος της συµβουλευτικής εργολαβικών εταιρειών Downtown Economics, παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες το εγχείρηµα της προσέλκυσης κατοίκων σε περιοχές πρώην γραφείων και επιχειρήσεων. Το είδος καταστηµάτων, παροχών και εταιρειών που χρειάζονται οι κάτοικοι διαφέρει από εκείνο των υπαλλήλων εταιρείας που περνούν λίγες ώρες της ηµέρας στην περιοχή.
