Στο βόρειο άκρο της Ελλάδας, σε μια από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Έβρου, το pameevro.gr «συνάντησε» το μικρό χωριό Κοίλα, μια περιοχή που μαρτυρά την ιστορία και τις δυσκολίες της ελληνικής υπαίθρου.
Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη του χρόνου, ενώ η περιοχή σημειώνει ενδιαφέρον για τους αρχαιολόγους, καθώς στον μικρό οικισμό του Έβρου υπήρξαν δείγματα ζωής ήδη από τον 6ο π. Χ…. Σήμερα τα Κοίλα Έβρου, μετρούν μόνο 2 μόνιμους κατοίκους.
Η ζωή στα Κοίλα ακόμα κι αν οι άνθρωποι την απλουστεύουν δεν είναι εύκολη.
Οι δύο κάτοικοι, καθημερινά αντιμετωπίζουν προκλήσεις, από τις απαρχαιωμένες υποδομές έως την ανάγκη για προμήθειες. Όπως μας λένε, ίσως να είναι ο μοναδικός οικισμός που δεν έχει άσφαλτο. Ωστόσο, η απλότητα και η αυθεντικότητα της ζωής τους είναι αυτές που τους κρατούν ενωμένους με τον τόπο τους, περνώντας από γενιά σε γενιά τις παραδόσεις και την ιστορία αυτού του μοναδικού χωριού.
Οι Θρακιώτες αγωνιστές έδωσαν σκληρές μάχες με τους Τούρκους, σε ένα από τα πιο δύσκολα γι’ αυτούς σημεία της τότε αυτοκρατορίας.
Τα Κοίλα κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Πόντιους πρόσφυγες που έφτασαν από τα Σούρμενα και τη Σαμψούντα, ενώ τα τελευταία 10 και παραπάνω χρόνια ο οικισμός εγκαταλείφθηκε … Από το 1991 λειτουργεί παράρτημα του γερμανικού ιδρύματος “Κοινωνία για τα Παιδιά”, με σκοπό την ήπια και εναλλακτική έκτιση της ποινής ανήλικων Γερμανών υπηκόων, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί για διάφορα αδικήματα μικρο-παραβατικότητας στη χώρα τους.
Όπως λέει o Πάρης Κεσεσίδης στην Κατερίνα Καλεντερίδου, ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό και δίνει την αίσθηση ασφάλειας…
