Στο παρελθόν είχε φτάσει να ζυγίζει 267 κιλά. Μετά από έναν τεράστιο αγώνα κατάφερε να χάσει τα 190 και να μπορέσει να σταθεί και πάλι υγιής στα πόδια του. Ο λόγος για τον τραγουδιστή Γιώργο Δασκαλάκη, ο οποίος αποκάλυψε τις μαρτυρικές στιγμές που βίωσε τις ημέρες της καραντίνας προκειμένου να καταφέρει να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ.

Γιατί αποφασίσατε να μιλήσετε ανοιχτά για το θέμα του εθισμού σας στο αλκοόλ;

«Διότι απεξαρτήθηκα και νιώθω περήφανος! Είχα νικηθεί και τώρα είμαι ο νικητής!».

Δώσατε μια σκληρή μάχη κατ’ οίκον και όχι σε ειδική κλινική. Γιατί;

«Αποφάσισα να θεραπευτώ στο πατρικό μου σπίτι για να μην εκτεθώ σε κίνδυνο λόγω του κορονοϊού. Είχα να δώσω έναν σκληρό αγώνα να δώσω και δεν δεν επιθυμούσα να το ρισκάρω. Ακολουθώντας ευλαβικά το θεραπευτικό πρόγραμμα των γιατρών μου, παράλληλα με βαριά φαρμακευτική αγωγή, τα κατάφερα».

Ήταν ζόρικη η κατάσταση;

«Θυμάμαι τις πρώτες 10 ημέρες έπαιρνα σχεδόν 20 χάπια ημερησίως συν τα ενδοφλέβια. Κι επειδή δεν έβρισκα αποκλειστική νοσοκόμα λόγω της καραντίνας, γίναμε εμείς «νοσηλευτές» με τη μητέρα μου. «Να με βλέπεις ως κρέας, όχι σαν γιο σου. Βάλε τη βελόνα», της έλεγα, αλλά εκείνη δεν το άντεχε. Αναγκαστικά, και με πολλές αστοχίες, την έβαζα εγώ στη φλέβα…».

Υποβάλλατε τον εαυτό σας σε απάνθρωπα μέτρα…

«Χρειαζόταν. Έδεσα το χέρι και το πόδι μου με ατσάλινες χειροπέδες στο προσκέφαλο του κρεβατιού μου, γιατί έπρεπε να προστατέψω πρώτα εμένα και μετά τους γύρω μου».

Είναι σοκαριστική η σκηνή…

«Δεν ξέρετε το σύνδρομο της στέρησης. Έκανα πράγματα που δεν περιγράφονται. Δεν ήμουν εγώ. Έβριζα όλο τον κόσμο, χτυπιόμουν, έσπαγα πράγματα, η μανούλα μου ήταν στο προσκεφάλι μου. Με βοήθησε με την αγάπη, τα γλυκά της την αγκαλιά και τα τρυφερά φιλιά. Λίγες ημέρες πριν είχα εξομολογηθεί και νομίζω πως όλο αυτό που πέτυχα ήταν ένα θαύμα, Μια προσωπική Ανάσταση».