Ένας Κούρδος φίλος με ρώτησε σοβαρά: «Ποια είναι η σχέση μας, δηλαδή των Κούρδων, με την Παλαιστινιακή υπόθεση και με το Ισραήλ, και ποιο είναι το πρόβλημά μας, μαζί τους ως κράτος ή ως λαών;»
«Το ερώτημα είναι σαφές, ρητό και παλιό, καθώς οι Κούρδοι, ως έθνος, έχουν τη δική τους κουλτούρα, ιστορικές ρίζες, γλώσσα, έθιμα και παραδόσεις που είναι εντελώς διαφορετικές από τον αραβικό εθνικισμό.
Η γειτνίαση τους με τους Άραβες είναι η ισλαμική θρησκεία στην οποία αναγκάστηκαν να ενταχθούν, από την αρχή, λόγω των εισβολών που προέρχονταν από την αραβική χερσόνησο με τον τίτλο «Ισλαμικές κατακτήσεις».
Υπάρχουν Κούρδοι που πίστεψαν οικειοθελώς στο Ισλάμ. και ειλικρινά, και υπάρχουν εκείνοι που το αποδέχονται υποχρεωτικά, και υπάρχουν εκείνοι που προσποιήθηκαν ότι ήταν μουσουλμάνοι.
Αλλά, παρέμειναν μέσα τους πιστοί στις διδασκαλίες της αρχικής τους θρησκείας, του Ζωροαστρισμού.
Ανεξάρτητα από το βαθμό πίστης των Κούρδων στο Ισλάμ, αυτό δεν σημαίνει καθόλου την ένταξή τους στο αραβικό έθνος, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις του, ειδικά επειδή και οι δύο εθνικότητες προέρχονται από διαφορετικές προελεύσεις, έτσι οι Άραβες είναι γνωστοί ως Σημίτες, ενώ οι Κούρδοι είναι Άριοι.
Όλες οι προσπάθειες ένταξης των Κούρδων σε άλλες εθνικότητες με τις οποίες συνυπάρχουν λόγω της γεωγραφίας, της ιστορίας, ακόμη και της θρησκείας, όπως οι οι Άραβες, οι Πέρσες και οι Τούρκοι, έχουν αποτύχει άσχημα παρά το γεγονός ότι όλες αυτές οι προσπάθειες των ηγετών των προαναφερθέντων εθνικοτήτων ασκούνταν με τη βία, σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους, εκτοπίζοντάς τους, καταπιέζοντάς τους και αφαιρώντας τα δικαιώματά τους.
Οι Ιρακινοί Κούρδοι υπέστησαν σκληρούς πολέμους που ασκήθηκαν εναντίον τους, από τους Οθωμανούς, το Ισλαμικό Χαλιφάτο, η Βρετανική αποικιοκρατία. Υπέστησαν γενοκτονίες προκειμένου να ενσωματωθούν στον αραβικό εθνικισμό. Όπως επί του προέδρου του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, προκειμένου να τους ενσωματώσει στο πολιτισμό του Κόμματος του Αραβικού Μπαάθ.
Η κοινωνία του Ιράκ θεωρήθηκε αραβική, εξαλείφοντας όλες τις αρχικές εθνικότητες που απαρτίζουν την ιρακινή κοινωνία, ειδικά των Κούρδων που έχουν ζήσει στη γη του Ιράκ για περισσότερα από έξι χιλιάδες χρόνια και πριν από την άφιξη των Αράβων, σχεδόν πέντε χιλιάδες χρόνια.
Σε όλη την ιστορία, το πολιτικό Ισλάμ χρησιμοποίησε τους μη αραβικούς λαούς για να εφαρμόσει καθαρά πολιτικά σχέδια στο όνομα της θρησκείας, και τους ανάγκασε να συμμετάσχουν σε πολέμους, για να επεκτείνουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για παράδειγμα, και υπερασπιστούν ζητήματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά, όπως το Παλαιστινιακό ζήτημα, το οποίο όλοι οι αποτυχημένοι Άραβες ηγέτες, κυβερνήσεις και λαοί, με όλο τους τον αριθμό, τα όπλα, την οικονομία, τις γεωγραφικές τοποθεσίες και τη στρατηγική επιρροή, βρίσκοντας μια λύση σε αυτά, είτε αυτή η λύση είναι στρατιωτική ή πολιτική.
Η τρέχουσα ερώτηση είναι: Γιατί ζητείται σήμερα από τους Κούρδους να υποστηρίξουν το παλαιστινιακό ζήτημα, αφού στην πράξη η πλειονότητα των αραβικών χωρών το εγκατέλειψαν;
Και τι μπορεί να προσφέρει αυτή η κουρδική υποστήριξη για ένα ζήτημα που πλησιάζει τα εκατό χρόνια, ενώ οι ηγέτες των Παλαιστινίων, και συγκεκριμένα οι ηγέτες της Χαμάς θυσιάζουν αθώους ανθρώπους ξεκινώντας έναν πυραυλικό πόλεμο εξ ονόματος του Ιράν με τα ιρανικά όπλα;
Το περίεργο είναι ότι οι ηγέτες της Χαμάς που προκάλεσαν εκατοντάδες θύματα στον παλαιστινιακό λαό και καταστράφηκε, ως αποτέλεσμα της ισραηλινής στρατιωτικής αντίδρασης, περισσότερο από το ένα τρίτο της πόλης της Γάζας, δηλώνουν, μετά την κατάπαυση του πυρός που πραγματοποιήθηκε με αιγυπτιακές προσπάθειες, τη νίκη τους σε αυτήν την εγκληματική καταστροφή, και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση του Ισραήλ δήλωσε τη νίκη του για τον ίδιο λόγο.
Και, κατά την πλειοψηφία των δίκαιων παρατηρητών, είναι η ισραηλινή στρατιωτική μηχανή που νίκησε σε βάρος τις ζωές αθώων Παλαιστινίων και την υποδομή τους.
Είναι παράξενο ότι, με την υποκίνηση του πολιτικού Ισλάμ, στις κουρδικές πόλεις Σουλεϊμανίγια και Χαλάμπια που έγιναν διαμαρτυρίες υποστηρίζοντας τη Χαμάς, που είναι το άσχημο πρόσωπο της Αδελφότητας και του πολιτικού Ισλάμ, είτε σουνιτών είτε σιιτών.
Ρωτάμε εδώ:
Διαμαρτυρήθηκαν ποτέ οι Παλαιστίνιοι, ή οι υπόλοιποι αραβικοί λαοί ενάντια στη δολοφονία διαδοχικών ιρακινών κυβερνήσεων, ειδικά κατά την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν, για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία των Κούρδων και τις εκστρατείες γενοκτονίας;
Ή δεν είναι που η πλειοψηφία των αραβικών λαών, ήταν όλοι σιωπηλοί, και μερικοί από αυτούς ένιωθαν χαρούμενοι για τις νίκες του «Άραβα εθνικιστή ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν έναντι των Κούρδων και άλλων Ιρακινών. Μια ερώτηση που αξίζει να μελετήσετε και να σκεφτείτε πριν την απαντήσετε βιαστικά.
Μάαντ Φαγιάντ
Μ αυτή τη λογική κι εμάς δεν μας ενδιαφέρει το τι γίνεται με τους Κούρδους μιας και μας κατεσφαξαν τότε στη μικρασιατική καταστροφή διότι ο ατατόυρκ τους έταξε εδάφη και κράτος τότε.
Αναρχοκομμούνια τι έγινε;;;; τον ξεχάσατε τον Οτσαλάν τώρα……Πολλά τα λεφτά του Σόρος…..Άρη……πολλά……Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε……
ΣΩΣΤΟΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ
Με τη λογική των Παλαιστινίων και οι Τούρκοι σε 500 χρόνια από τώρα θα είναι αυτόχθονες της Μ.Ασίας και αν εμείς υποθετικά την ανακαταλαμβάναμε θα ήμασταν κατοχικός στρατός και ξένοι;;; Το έγκλημα είναι έγκλημα, αλλά το να ζείς σε καθεστώς που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε τινάξει ένας τρομοκράτης μέσα στο λεωφορείο ή να σε σκοτώσει ένας κουκουλοφόρος στο δρόμο φέρνει βία στη βία και μάλιστα εκδίκηση. Άλλωστε και στις δύο αυτές θρησκείες η εκδίκηση είναι δικαίωμα και επιταγή, οπότε ο καθένας εκδικείται τον άλλον όποτε βρεί και μπορεί.