Κραυγή αγωνίας από τους καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για τη διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών στους χώρους του ιδρύματος.
Σε ένα κείμενο με τίτλο: «Αγωνία και ευθύνες για το ναρκεμπόριο στο ΑΠΘ» 415 καθηγητές του Ιδρύματος ζητούν από την πολιτεία να παρέμβει πριν υπάρξουν θύματα.
Αναλυτικά το κείμενο έχει ως εξής:
Οι καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ζούμε τη θλιβερή καθημερινότητα της πανεπιστημιούπολης που λυμαίνονται οι οργανωμένοι διακινητές ναρκωτικών. Κανένας άνθρωπος δεν αγνοεί την περιπλοκότητα του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών, αλλά και κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θα αρκούνταν σε εκθέσεις ιδεών και ευχολόγια, όταν το αίσθημα ανασφάλειας είναι δικαιολογημένα διάχυτο μέσα στο σπίτι του.
Η έλλογη κραυγή των φοιτητών μας φέτος ακούστηκε ξεκάθαρη και δυνατή όσο ποτέ! Στο κείμενό τους αρνούνται να προσαρμοστούν σε μια «νέα κανονικότητα», στην εγκατάλειψη της πανεπιστημιούπολης στις συμμορίες εμπόρων ναρκωτικών. Ζητούν πίσω τον δημόσιο χώρο τους. Το αίτημά τους είναι ώριμο και επείγον. Σε λίγες μόνο ημέρες υπογράφηκε –χωρίς ανάμειξη των παρατάξεών τους– από 1.100 φοιτητές, έδωσε αφορμή για επερώτηση στη βουλή, ενώ έφερε το Α.Π.Θ. στο επίκεντρο της (αρνητικής) δημοσιότητας.
Εμείς, ως καθηγητές τους, στεκόμαστε δίπλα τους και αγωνιζόμαστε μαζί τους για τον ίδιο σκοπό: ένα ασφαλές πανεπιστήμιο, χώρο καθημερινής δημιουργίας και εκπαίδευσης. Επί χρόνια και πιεστικά ζητούμε από την πολιτεία και τα αρμόδια όργανά της να συνεργαστούν με τις αρχές διοίκησης του Πανεπιστημίου μας, ώστε να εκπονήσουν και, κυρίως, να εφαρμόσουν ένα αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης της ανομίας και της εγκληματικότητας μέσα στους χώρους του Α.Π.Θ.
Έχουμε εξαντλήσει κάθε διοικητική, οικονομική και νομική δυνατότητα, και δεν σταματούμε να καλούμε την πολιτεία να αναλάβει επιτέλους την κύρια ευθύνη που της αναλογεί, αμέσως, προτού θρηνήσουμε θύματα.Η σημερινή κατάσταση δείχνει πως τα όσα μέτρα έχουν ληφθεί για την ασφάλεια του χώρου μας δεν είναι αποτελεσματικά. Η αποτρόπαια πραγματικότητα είναι ότι μέχρι σήμερα η πολιτεία έχει αφήσει ανυπεράσπιστη την πανεπιστημιούπολη και έρμαιο των συμμοριών.
Οι ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και φοίτησης για τους καθηγητές και τους φοιτητές είναι το ελάχιστο που διεκδικούμε! Είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας. Δεν ζητούμε τίποτε παραπάνω από την τήρηση του νόμου για τα ναρκωτικά στους χώρους εκπαίδευσης, του νόμου που η ίδια η πολιτεία έχει θεσπίσει. Δεν ζητούμε από την πολιτεία παρά να υπερασπιστεί τα αυτονόητα δικαιώματά μας.
