Την αγωνία της για το μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα διατυπώνει με μια σπαρακτική επιστολή της προς τον «Εθνικό Κύρηκα» -απευθυνόμενη βεβαίως στο σύνολο της Ομογένειας- η Λαμπρινή Μουστάκα, η μητέρα που είδε τον γιό της, Νικόλα να δολοφονείται από παράτυπους μετανάστες ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 2018 στην Ακρόπολη.
Οπως λέει χαρακτηριστικά, δεν απευθύνεται στην Ομογένεια «για να περιφέρει την θλίψη της για τον άδικο χαμό του παιδιού της», αλλά γιατί επιθυμεί μέσα από την δική της τραγωδία να καλέσει τους ομογενείς σε επαγρύπνηση.
Αναφέρει, μεταξύ άλλων, η Λαμπρινή Μουστάκα στην μακροσκελή επιστολή της (την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη παρακάτω):
Με ιδιαίτερη συγκίνηση απευθύνομαι σε σας, επειδή τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου έχοντας υπηρετήσει επί σειρά ετών στην Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, γνωρίζουμε πολύ καλά όχι μόνον την ευαισθησία και την αγάπη σας αλλά και τον σεβασμό και την νοσταλγία που τρέφετε για την κοινή μας πατρίδα, την Ελλάδα…
Το περασμένο καλοκαίρι, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, ο 25χρονος γιος μου Νικόλας Μουστάκας, δέχθηκε εγκληματική επίθεση από τρεις αλλοδαπούς στον λόφο του Φιλοπάππου. Μέσα σε έναν οργανωμένο και με μεγάλη επισκεψιμότητα αρχαιολογικό χώρο στην καρδιά της Αθήνας.
Οι κακοποιοί του επιτέθηκαν αρχικά για να του πάρουν το κινητό και το πορτοφόλι, αλλά τελικά δεν ασχολήθηκαν με αυτά, γιατί μόλις αντιλήφθηκαν τον σταυρό που φορούσε, άρχισαν να τον σπρώχνουν με ιδιαίτερη σκληρότητα και στο τέλος, αφού του τον απέσπασαν βιαίως, τον έσπρωξαν σε γκρεμό ύψους 25 μέτρων, με συνέπεια να χάσει την ζωή του με τον πιο τραγικό τρόπο.
Ο Νικόλας, στα 21 του χρόνια, ακολούθησε και αυτός τους χιλιάδες συνομηλίκους του που, διωγμένοι από την ίδια τους την πατρίδα, έπαιρναν τον δρόμο της ξενιτιάς για ένα «καλύτερο αύριο», και εγκαταστάθηκε στην Σκωτία, όπου σπούδαζε και εργαζόταν.
Απέχοντας για πολύ καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, ο Νικόλας δεν γνώριζε ότι ο υπέροχος αυτός αρχαιολογικός χώρος, που απέχει μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από την Ακρόπολη, είχε μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μια παγίδα θανάτου.
Και, μάλιστα, με την Αστυνομία να κωφεύει και να αδρανεί ακολουθώντας το κυβερνητικό δόγμα ανοχής στην βία και την παραβατικότητα, με την πλήρη κάλυψη του Πρωθυπουργού, και επιτρέποντας σε συμμορίες αλλοδαπών να δρουν ανεξέλεγκτα, τρομοκρατώντας και ληστεύοντας Ελληνες και τουρίστες.
Και οι τρεις αλλοδαποί ήταν σεσημασμένοι κακοποιοί, οι οποίοι, ενώ είχαν συλληφθεί προηγουμένως και μολονότι είχαν δηλώσει άγνωστη διαμονή, είχαν αφεθεί ελεύθεροι να συνεχίζουν την εγκληματική τους δράση.
Για τους δύο, πακιστανικής καταγωγής εγκληματίες, αν και είχε διαταχθεί η απέλασή τους, αυτή ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, επιτρέποντάς τους ουσιαστικά να παραμένουν στην χώρα μας παράνομα και να εγκληματούν κατ’ εξακολούθησιν ατιμωρητί.
Ο τρίτος εξ αυτών, Ιρακινός υπήκοος, κατά την εξέτασή του δήλωσε: «Στα δυόμισι χρόνια που βρίσκομαι στην Ελλάδα μένω σε σπίτι που μας νοικιάζει το κράτος!!! και δεν εργάζομαι, για να μπορώ να παίρνω το επίδομα του πρόσφυγα»!!! Ο ένας Πακιστανός, έχοντας δηλώσει «ανήλικος»!!!, δικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη, αλλά με νόμο της παρούσας κυβέρνησης περί αποσυμφόρησης των φυλακών σε τρία με τέσσερα χρόνια θα κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος ανάμεσά μας…
Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την τραγική και άδικη απώλεια ενός αθώου 25χρονου Ελληνα, θα ήθελα να επισημάνω τις πολιτικές που οδήγησαν στο ίδιο το γεγονός, τις τραγικές ολιγωρίες των υπευθύνων και την εγκληματική τους αμέλεια, η οποία, δυστυχώς, εξακολουθεί και δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της ασφάλειας των πολιτών της χώρας μας αλλά έχει και εθνικές προεκτάσεις…
Τον Νοέμβριο του 2016 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πράξη τις προτεραιότητες του Πρωθυπουργού(!!!), προέβη στην σύσταση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, όχι για τα εκατομμύρια των Αποδήμων Ελλήνων, τα οποία βεβαίως τόσα χρόνια δεν άξιζαν την ύπαρξη ενός υπουργείου.
Αλλά για να προσκαλεί και να ικανοποιεί τις ανάγκες των παράνομων αλλοδαπών, αφήνοντας την διαχείριση των θεμάτων των απανταχού Ελλήνων ομογενών σε μια Γραμματεία ενός υπουργείου και φροντίζοντας παράλληλα να απαξιώνεται το στελεχιακό της δυναμικό και να συρρικνώνεται ο προϋπολογισμός της στο όνομα των πολιτικών της λιτότητας!!!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, με μαζικές εγγραφές στους εκλογικούς καταλόγους και με μεθοδευμένες εξπρές διαδικασίες, χορηγείται η ελληνική ιθαγένεια σε αλλοδαπούς, ώστε να έχουν δικαίωμα ψήφου, ενώ παράλληλα αρνούνται πεισματικά το αίτημα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων…
Αγαπητοί μου συμπατριώτες,
Δεν απευθύνομαι σε σας, για να περιφέρω την θλίψη μου για τον άδικο χαμό του παιδιού μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Δεν ζητώ κάτι προσωπικό. Αλλά, μέσα από την δική μου τραγωδία σας καλώ σε επαγρύπνηση.
Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είστε πιο Ελληνες κι απ’ τους Ελληνες.
Απευθύνομαι σε σας σαν μια Ελληνίδα, που ως μητέρα είχα αφιερώσει την ζωή μου στα παιδιά μου, προσπαθώντας να τα μεγαλώσω ελληνικά και χριστιανικά. Με τις αρχές και τις ηθικές αξίες που διέπουν κάθε ελληνική οικογένεια.
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες». Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Λαμπρινή Μουστάκα
Η Μητέρα του Νικόλα
Πηγή: ekirikas.com
