Η εξάντληση και η ανυπομονησία δημιουργούν μια νέα και άβολη κατάσταση όσο τα κρούσματα του κορονοϊού αυξάνονται ξανά στον κόσμο.
Ήδη από την άνοιξη, όταν η Covid-19 μετατράπηκε σε παγκόσμια υγειονομική κρίση, οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια και τον εαυτό τους.
Γάμοι ακυρώθηκαν, διακοπές ματαιώθηκαν, επισκέψεις στους παππούδες σταμάτησαν και όλοι βιώσαν την απομόνωση. Προσωρινή απομόνωση, όπως είχε πιστέψει η ανθρωπότητα.
Μόνο που κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε τελικά. Το καλοκαίρι δεν εξαφάνισε τον ιό και με το που ήρθε το φθινόπωρο, ο κορονοϊός εξαπλώθηκε ξανά και σε κάποιες περιοχές ανεξέλεγκτα.
Την ώρα που τα κρούσματα αυξάνονται εκθετικά και τα νοσοκομεία γεμίζουν και πάλι, οι χώρες υιοθετούν νέα περιοριστικά μέτρα.
Πολλοί άνθρωποι ωστόσο νιώθουν κουρασμένοι από την πανδημία και τους περιορισμούς και, είτε από επιθυμία είτε από ανάγκη και χωρίς ορατό τέλος στο δράμα, συνωστίζονται σε μπαρ και οικογενειακές συγκεντρώσεις, προσπαθώντας να δώσουν μια αίσθηση κανονικότητας στη ζωή τους.
Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται παγκοσμίως και οι «New York Times» αποδίδουν σε αυτό ακριβώς, στην «κούραση από την πανδημία». Ο κόσμος εμφανίζεται, ισχυρίζονται, λιγότερο πρόθυμος πια να τηρήσει τα περιοριστικά μέτρα, σε σχέση με την άνοιξη τουλάχιστον, καθώς η ελπίδα έχει δώσει τη θέση της στην απελπισία και την εξάντληση.
Αυτή την απάθεια του κόσμου και την αντίσταση στους νέους περιορισμούς έχει καταγράψει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ειδικά στην Ευρώπη, με τους ερευνητές να εκτιμούν πως ο μισός ευρωπαϊκός πληθυσμός βιώνει αυτό ακριβώς, «κόπωση από την πανδημία».
«Οι πολίτες έχουν κάνει τεράστιες θυσίες», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Dr. Hans Kluge, περιφερειακός επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ευρώπη, «έχει έρθει με ένα δυσανάλογο κόστος, το οποίο μας έχει εξαντλήσει όλους, ανεξάρτητα με το πού μένουμε ή το τι κάνουμε».
Παραίτηση και απελπισία καταγράφουν οι ερευνητές στον κόσμο, έχοντας χάσει την υπομονή τους και, κυρίως, την ελπίδα τους. Γι’ αυτό και θεωρούν πως αψηφούν κάποιοι τα περιοριστικά μέτρα, αδιαφορώντας για τη δημόσια υγεία.
«Την άνοιξη, υπήρχε φόβος και μια αίσθηση ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό», λέει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα η αμερικανή ψυχολόγος Vaile Wright, «τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα, ο φόβος έχει αντικατασταθεί από κούραση»…
