Οι σημερινές κυβερνητικές ανακοινώσεις για τα μέτρα κατά όσων δεν έχουν εμβολιαστεί έχουν προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις μεταξύ μερίδας επιστημόνων.
Ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, MD, MPH, ιατρός και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη Σχολή Δημόσιας Υγείας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής στην Ελλάδα αναφορικά με τα όσα ανακοινώθηκαν υπήρξε “καταπέλτης” σε ρ/σ.
«Πρόκειται για μια πρωτοφανή, ύπουλη επίθεση απέναντι στην κοινωνία. Μιλάμε για έναν εκβιασμό, για ανθρώπους που επιδεικνύουν πρωτοφανές μίσος για την κοινωνία, μίσος για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια» είπε αναφερομένους στα νέα μέτρα που ανακοίνωσε ο Υπουργός Υγείας μιλώντας στον ρ/σ Focus 103.6.
Όποιος συμμετέχει σε αυτό το έκτρωμα είπε θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί.
«Πρόκειται για ένα πολιτικό όργιο άνευ προηγουμένου.Το ζήτημα δεν είναι επιστημονικό είναι πολιτικό. Τα μέτρα δεν έχουν σχέση με την δημόσια υγεία. Είναι τιμωρητικά μέτρα. Λυπάμαι που χρησιμοποιούνται επιστήμονες για αυτό το έκτρωμα» είπε.
Αναφερόμενος στην τρίτη δόση εμβολιασμού αναρωτήθηκε ποιος έχει δώσει την άδεια και ποιος έχει την ευθύνη χορήγησης της 3ης δόσης. Όπως τόνισε στις ανακοινώσεις του ΕΟΦ, δεν αναφέρεται πουθενά άδεια χορήγησης 3ης δόσης.
“Η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού δίνει συστάσεις, δεν αδειοδοτεί φαρμακευτικά σκευάσματα. Ο ΕΜΑ δεν έχει δώσει άδεια για τη χορήγηση 3ης δόσης”.
Την ίδια στιγμή κόλαφος ήταν και για το ζήτημα της εμπλοκής πολιτικών ουσιαστικά προσώπων μιλώντας για κράτος τρομοκράτη:
Η αθλιότητα του κράτους-τρομοκράτη ανήκει στα σκουπίδια της ιστορίας
Χθες, ο κ. Οικονόμου, κυβερνητικός εκπρόσωπος, ανακοίνωσε ότι η κοινωνία βρίσκεται σε ομηρία λόγω του ατομικού δικαιώματος στην επιλογή του εμβολιασμού. Σήμερα λοιπόν προχώρησαν σε πρωτοφανούς αθλιότητας εξαγγελίες ωμού κοινωνικούς μίσους, απέναντι σε όσους υποτίθεται πως εκπροσωπούν. Πράγματα που αν υπήρχε κράτος δικαίου δεν θα τολμούσαν να ξεστομίσουν.
Ο κ. Οικονόμου είναι καλό παιδί. Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, όταν προσπαθούσε ανεπιτυχώς να εκλεγεί βουλευτής, έκανα 160 χλμ. με το αυτοκίνητό μου για να τον συνοδεύσω και να τον παρουσιάσω στους κατοίκους του Μαρτίνου όπου είχα κάνει το αγροτικό μου, στο καφενείο του φίλου Σταμάτη Γιάγκου. Χωρίς να υποκρύπτεται καμία “συναλλαγή” ή “εξυπηρέτηση”.
Έχω να πω, πάντως, στον κ. Οικονόμου πως όταν σε βάζουν να εκφράζεις λόγο που παραπέμπει σε ολοκληρωτισμό και προάγει με χυδαιότητα ως “φυσιολογικό” τον κοινωνικό διχασμό, τον αποκλεισμό και τη στοχοποίηση πολιτών που (υποτίθεται) εκπροσωπείς, πρέπει να έχεις το θάρρος να αρνείσαι και να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά. Για να μην χρειαστεί αργότερα να σκύψεις το κεφάλι ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ, μπροστά στην κοινωνία. Τα ίδια ισχύουν και για όλους τους υπόλοιπους που συμμετέχουν, ως πρωταγωνιστές ή ως κομπάρσοι, στο θέατρο της αθλιότητας.
Το 2005, ενώ κατείχα κενή οργανική θέση ειδικευόμενου παθολογίας σε παράταση παραμονής στο Νοσοκομείο Καστοριάς, μαθαίνω ότι ο διοικητής (κυβερνητικός, που τον είχα στηρίξει πλήρως και εμπράκτως) σκόπευε να με αντικαταστήσει με άλλον ιατρό σε παράταση παραμονής. Αυτό ήταν παράνομο, γιατί η αντικατάσταση μπορούσε να γίνει μόνο με νέο-προσλαμβανόμενο ιατρό. Ενημέρωσα για την παρανομία τον πατέρα σημερινού κυβερνητικού μεγαλοστελέχους, κορυφαίο στέλεχος της παράταξης τότε.
Παρόλα αυτά, σε ημέρα που ΕΦΗΜΕΡΕΥΑ σε τμήμα επειγόντων, παθολογική, νευρολογική και καρδιολογική κλινική (δεν χρειάζεται να αναφέρω που βρίσκονταν οι ειδικευμένοι), λαμβάνω τηλέφωνο από την διοίκηση να παραλάβω την απόλυσή μου. Μετάνιωσα που δεν κάλεσα τον εισαγγελέα, γιατί θα διατηρούσα τη θέση μου και θα ακυρώνονταν η παράνομη αντικατάσταση. Αλλά δεν μετάνιωσα για το διάλογο που είχα με τον εν λόγω διοικητή του νοσοκομείου στο γραφείο του, που πιθανώς να τον θυμούνται ακόμη οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο διότι με άκουγαν από το απέναντι κτίριο. Έφυγα με ψηλά το κεφάλι, σε αντίθεση με το πάτωμα που δικαίως κοιτούσε ο ντροπιασμένος διοικητής.
Το 2007, ενώ έκανα ειδικότητα στο νοσοκομείο Σητείας στην Κρήτη, λαμβάνω τηλεφώνημα ότι ο πατέρας μου, 1 εβδομάδα μετά από εξιτήριο για επέμβαση ενδαρτηρεκτομής καρωτίδας, εμφάνιζε ξαφνικά αστάθεια βάδισης. Καταλήγει στα επείγοντα του νοσοκομείου Λαμίας με διεγνωσμένη εγκεφαλική αιμορραγία (από ιδιώτη συνάδελφο που του έκανε αμέσως αξονική τομογραφία για να μην καθυστερήσει η διάγνωση). Σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες θα έπρεπε να νοσηλευτεί σε ΜΕΘ (τις πρώτες ημέρες). Αλλά “δεν υπήρχε” κρεβάτι.
Πήρα λοιπόν τηλέφωνο τον ιδιαίτερο (γραμματέα) γνωστού πρώην Υπουργού της Φθιώτιδας (που γνώριζε προσωπικά τον πατέρα μου), για να τον ενημερώσω για το θέμα. Η απάντησή του ήταν: «Και τι θέλεις, να σκοτώσουμε κάποιον από τους νοσηλευόμενους στη ΜΕΘ για να βάλουμε τον πατέρα σου;». Αφού έκλεισα το τηλέφωνο, λαμβάνω αμέσως κλήση ότι ο πατέρας μου έπεσε σε status epilepticus (ευτυχώς ενώ ήταν ακόμη στα επείγοντα), διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ, που (φυσικά) διέθετε κρεβάτι χωρίς να χρειαστεί να σκοτώσουν κάποιον. Έμεινε συνολικά 25 ημέρες διασωληνωμένος σε καταστολή. Ευτυχώς δεν θα διαβάσει ο πατέρας μου το κείμενο, διότι θα ακούσει για πρώτη φορά τι συνέβη τότε.
Σε όλες τις εκλογές, από τότε που είχα δικαίωμα ψήφου, ψήφιζα πάντα το σημερινό κυβερνών κόμμα. Ακόμη και από το εξωτερικό ταξίδεψα πίσω στην Ελλάδα για να ψηφίσω, πληρώνοντας ο ίδιος τα εισιτήριά μου. Δεν το μετάνιωσα. Αυτή ήταν η συνειδητή και ΕΛΕΥΘΕΡΗ ιδεολογικο-πολιτική μου τοποθέτηση, χωρίς να υποκρύπτεται κομματική ή οικονομική συναλλαγή. Αυτό θεωρούσα ως την καλύτερη επιλογή. Και μπορεί να διαφωνούσα με πολλούς, ακόμη και φίλους, αλλά ποτέ δεν τους απαξίωνα και ποτέ δεν τους έκρινα με βάση την ιδεολογικο-πολιτική τους τοποθέτηση.
ΟΜΩΣ….
Καμία ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση δεν αξίζει τόσο ώστε να πουλήσει κάποιος τη συνείδηση και την ηθική του.
Κανένας επαγγελματίας πολιτικός, κανένας κομματικός υπαλληλίσκος και κανένα πολιτικό κόμμα δεν αξίζουν την υποστήριξη όταν βιάζουν την κοινωνία, όταν καταπατούν και μετατρέπουν σε σκουπίδια τα δικαιώματα των πολιτών, όταν καταστρέφουν στο όνομα της δήθεν “σωτηρίας”, όταν απειλούν την κανονικότητα και τον τρόπο ζωής που επιλέξαμε συλλογικά και δημοκρατικά, όταν καταργούν την αξιοπρέπεια, όταν υποκινούν το μίσος, όταν εκβιάζουν και τρομοκρατούν με απόλυτη χυδαιότητα, όταν δε σέβονται ούτε τα παιδιά, όταν εργαλειοποιούν την επιστήμη και τα προβλήματα για να επιβάλλουν συνθήκες μονοκρατορίας και σαρωτικού ολοκληρωτισμού εισάγοντας τον απανθρωπισμό με τον μανδύα μιας “υγειονομικής ομηρίας”. Είναι οι κύριοι που “κλαίγονται” για τους ανεμβολίαστους στις ΜΕΘ που ΟΙ ΙΔΙΟΙ άφησαν ανεμβολίαστους (ηλικιωμένους και ευπαθείς), διότι τους ενδιαφέρει μόνο ο χυδαίος εκβιασμός υποχρεωτικότητας σε νέους, εφήβους και παιδιά.
Είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ που πουλάνε το ψέμα των οριζόντιων και επαναλαμβανόμενων τεστ που είναι άχρηστα για όλα εκτός από την εξυπηρέτηση των εκβιασμών.
Είναι οι κύριοι που μας απαξιώνουν όλους ηθικά και πνευματικά, και απειλούν το παρόν και το μέλλον μας.
Σε τέτοιες συνθήκες, γίνονται γραφικοί και ψευδεπίγραφοι οι διαχωρισμοί αριστεράς, δεξιάς, κέντρου, προοδευτισμού και συντηρητισμού. Υπάρχει μόνο η ανάγκη επιβίωσης και αξιοπρέπειας, και η διαφύλαξη του τρόπου ζωής μας. Απέναντι στους απανθρωπιστές που επιδεικνύουν πρωτοφανές μίσος προς την κοινωνία, είτε ως ανίκανοι, είτε ως εμμονικοί, είτε ως εμπαθείς, είτε ως παρανοϊκοί, είτε ως κοινωνιοπαθείς, είτε ως συμφεροντολόγοι.
Κι όταν νομίζουμε ότι δεν υπάρχει λύση, τότε δημιουργούμε εμείς τη λύση. Δεν πρέπει να μετανιώνουμε για αυτά που κάναμε, αλλά γι’ αυτά που δεν κάνουμε, ενώ μπορούμε.
Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα, με πολλούς αποδέκτες που θα χαρούν και θα αναθαρρήσουν, και με λίγους αποδέκτες που θα τρομάξουν. Και έτσι πρέπει.
Αυτή η αθλιότητα του κράτους-τρομοκράτη ανήκει στα σκουπίδια της ιστορίας. Και πρέπει να καταρρεύσει.
