Ο Λάκης Λαζόπουλος αποχαιρέτησε χθες με δάκρυα στα μάτια την πρώην σύζυγό του, Τασούλα, η οποία έφυγε από τη ζωή ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο… Το Σάββατο έγινε η εξόδιος ακολουθία στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ εχθές Δευτέρα η πρώην γυναίκα του σκηνοθέτη κηδεύτηκε στο Β’ Κοιμητήριο στην Δράμα, εκεί που έχουν ταφεί η μητέρα της, ο πατέρας της και ο αδερφός της. Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος, μετά την τριετή άνιση μάχη της με τον καρκίνο και τον πρόωρο χαμό της την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, σε ηλικία μόλις 60 ετών.

Ο γνωστός παρουσιαστής και σκηνοθέτης, μία ημέρα μετά την ταφή της αγαπημένης του, Τασούλας έγραψε το πρώτο του μήνυμα στο altsantiri και, μεταξύ άλλων, ευχαρίστησε τα Μέσα Ενημέρωσης που σεβάστηκαν την επιθυμία του να γίνει η κηδεία μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ταυτόχρονα έκανε έκκληση προς όλους να γίνουν αιμοδότες και να βοηθήσουν όλους όσους το έχουν ανάγκη…

Το μήνυμα του Λάκη Λαζόπουλου:

«Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που βρέθηκαν στο τελευταίο αντίο του αποχωρισμού της Τασούλας μου. Ευχαριστώ επίσης γιατί έγινε σεβαστό το αίτημα μου να μην παραβρεθούν φωτογράφοι και κάμερες. Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους ανθρώπους που στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων μάς στήριξαν σιωπηλά στη δύσκολη αυτή διαδρομή, μια διαδρομή που περνούν πάρα πολλοί άνθρωποι στον καιρό μας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω, ιδιαίτερα θερμά, το θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ , τον κ. Ηλία Αθανασιάδη και όλους τους γιατρούς του τμήματος του. Τους εξαιρετικούς νοσηλευτές, αλλά και τη διοίκηση του θεραπευτηρίου και ιδιαιτέρως τους κ.κ. Δημήτρη Σπυρίδη και Ανδρέα Καρταπάνη για το ενδιαφέρον και σε προσωπικό επίπεδο, πέραν της περίθαλψης του Θεραπευτηρίου.

Σ΄ αυτά τα τρία χρόνια, οι γιατροί και νοσηλευτές έγιναν τα πρόσωπα της καθημερινότητας μας και καταφέρανε όλοι μαζί ένα μέγιστο αποτέλεσμα, πέρα από τα όρια της ίδιας της ασθένειας.

Εξαιρετική συμβολή είχε, στην πορεία αυτής της ασθένειας και η ελληνίδα ογκολόγος του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου CHUV Λωζάννης, Αντωνία Δίγκλια , γιατρός που μας προτάθηκε από τους γιατρούς του θεραπευτηρίου και που έγινε για μας πρόσωπο ζωής. Την ευχαριστώ ιδιαίτερα που με τις εξαιρετικές επιστημονικές της γνώσεις συνέβαλε και αυτή στον δύσκολο αυτό αγώνα.

Τέλος, θα ήθελα να παρακαλέσω φίλους, γνωστούς, αλλά και ανθρώπους που διαβάζουν αυτό το κείμενο να γίνουν αιμοδότες σε μία χώρα, που καθώς διαβάζω, παρατηρείται έλλειψη αίματος για αναγκαίες μεταγγίσεις. Χύνουμε πολύ αίμα στην άσφαλτο, χύνουμε αίμα παντού, είναι καιρός να μαζέψουμε αίμα γιατί η τράπεζα αίματος δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μελλοντικό δικό μας αίμα που μπορεί να χρειαστούμε ανά πάσα στιγμή.

Είναι αναγκαίο επίσης και η πολιτεία να αυξήσει τα κέντρα αιμοδοσίας στη χώρα και κυρίως στα νησιά για να μπορούν να δίνουν αίμα εκεί που μένουν ή διαμένουν οι άνθρωποι. Ευχαριστώ τέλος όσους βρέθηκαν μαζί μας στη Δράμα και στο Β’ Κοιμητήριο, όπου πραγματοποιήθηκε η ταφή.»