ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ Η ΡΩΣΙΑ! ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΟΥΤΙΝ: ΠΡΩΤΑ Η ΔΟΚΙΜΗ, ΜΕΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ “ΜΑΝΙΤΑΡΙ” – ΗΠΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Μια ανάσα από την χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων βρίσκεται η Ρωσία μετά την ραγδαία κλιμάκωση στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ.

Όπως μεταδίδει το warnews247.gr, ο σύμβουλος του Β.Πούτιν, Ντμίτρι Σουσλόφ, πρότεινε να γίνει πρώτα μια δοκιμαστική πυρηνική έκρηξη με το “μανιτάρι” να μεταδίδεται ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω των ΜΜΕ και μετά, αν δεν συνετιστεί το ΝΑΤΟ, κανονική χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων.

Ο Ντμίτρι Σουσλόφ μέλος του Ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, αναπληρωτής διευθυντής παγκόσμιας οικονομίας και διεθνούς πολιτικής στην Ανώτατη Οικονομική Σχολή της Μόσχας και ειδικός στο Valdai Club είπε τα εξής:

Υπέρβαση της πιο σκληρής ρωσικής “κόκκινης γραμμής”

Η Δύση δεν πιστεύει στη σοβαρότητα της ρωσικής πυρηνικής αποτροπής και επιτρέπει στον εαυτό της να διασχίζει τα σύνορά της το ένα μετά το άλλο. Τι μπορεί να κάνει η Ρωσία εκτός από το να δείξει ξεκάθαρα πόσο αποφασισμένη είναι;

Όλα δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένοι από τους συμμάχους τους θα επιτρέψουν σύντομα στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, για να επιτεθεί σε στόχους εντός των διεθνών αναγνωρισμένων συνόρων της Ρωσίας, δηλαδή σε εκείνα τα μέρη της Ρωσίας που ήδη πριν από το Μαϊντάν στο Κίεβο το 2014 ήταν Ρώσοι.

Στην Αμερική, ανέφεραν πρόσφατα οι New York Times , υποστηρικτές της ιδέας περιλαμβάνουν τον Υπουργό Εξωτερικών Antony Blinken, τους περισσότερους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο (συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της Βουλής Μάικ Τζόνσον) και πολλά μέλη του κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής.

Παρούσα και η Βικτόρια Νούλαντ, η οποία παραιτήθηκε πρόσφατα από υφυπουργός Εξωτερικών. Στην Ευρώπη, η Πολωνία, τα κράτη της Βαλτικής, η αξιωματική αντιπολίτευση της Γερμανίας CDU/CSU και ορισμένα δυτικοευρωπαϊκά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών Ντέιβιντ Κάμερον, υποστηρίζουν το μέτρο.

Πρόσφατα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ έκανε παρόμοια έκκληση, αλλά δεν θα είχε κάνει τέτοια δήλωση αν το θέμα δεν είχε ήδη συζητηθεί σε πρακτικό επίπεδο και δεν είχε λάβει σημαντική υποστήριξη από την Ουάσιγκτον. Ήδη έχει φτάσει στο σημείο να συζητείται το θέμα σε επίπεδο επικεφαλής των υπουργείων Άμυνας των κρατών μελών της Ε.Ε.

Μια τέτοια απόφαση θα οδηγούσε την σύγκρουση σε ένα θεμελιωδώς διαφορετικό επίπεδο, θα σήμαινε υπέρβαση μιας από τις πιο σαφείς «κόκκινες γραμμές» που υπάρχουν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και θα σηματοδοτούσε την άμεση είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟϊκού μπλοκ τους στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Τα χτυπήματα θα πραγματοποιούνταν με βάση τις συντεταγμένες που θα παρείχαν οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Το ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία

Σύμφωνα πάντα με το warnews247.gr, οι αποφάσεις για αυτά τα χτυπήματα θα ληφθούν από δυτικούς στρατιωτικούς αξιωματούχους (τα μέσα ενημέρωσης έχουν επανειλημμένα αναφέρει ομολογίες από Ουκρανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους ότι οποιαδήποτε περίπτωση χρήσης δυτικών πυραύλων συντονίζεται εκ των προτέρων από δυτικούς στρατιωτικούς συμβούλους) – και ακόμη και το κουμπί πιθανότατα θα πατηθεί απευθείας από Δυτικούς στρατιωτικούς αξιωματούχους.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς δικαιολογεί την απροθυμία του να αναπτύξει πυραύλους Taurus λέγοντας ότι θα έπρεπε να χειρίζονται όχι από ουκρανικό, αλλά από γερμανικό στρατιωτικό προσωπικό.

Ως εκ τούτου, η άρνηση ενός τέτοιου δικαιώματος ήταν η κύρια προϋπόθεση για να χορηγηθεί στρατιωτική στο Κίεβο και εξαρχής, μια από τις πιο σημαντικές αρχές της εμπλοκής της Δύσης στην σύγκρουση.

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι για τους οποίους η Δύση συζητά τώρα την εγκατάλειψη αυτής της αρχής.

Ο πρώτος και πιο σημαντικός λόγος είναι η ολοένα και πιο δύσκολη κατάσταση του ουκρανικού στρατού στο πεδίο της μάχης. Μην ξεχνάτε ότι οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η έκβαση της σύγκρουσης είναι υπαρξιακής σημασίας όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για τους ίδιους, καθώς θα καθορίσει την φύση της νέας παγκόσμιας τάξης.

Με άλλα λόγια, η ίδια η Δύση έχει δώσει στη σύγκρουση στην Ουκρανία το καθεστώς ενός παγκόσμιου πολέμου, και ως εκ τούτου η ήττα του Κιέβου θα σημαίνει την δική της στρατηγική ήττα, την τελική κατάρρευση της δυτικού τύπου διεθνούς τάξης. Όσο χειρότερη είναι η κατάσταση για το Κίεβο στο μέτωπο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος κλιμάκωσης που είναι διατεθειμένη να αναλάβει η Δύση.

Συνεχίζει ο Σουσλόφ:

Ο δεύτερος λόγος είναι η απροθυμία της Ρωσίας να κλιμακώσει τις σχέσεις με την Δύση κάθε φορά που η τελευταία περνά την «κόκκινη γραμμή» και εμπλέκεται περισσότερο στην σύγκρουση (προμήθεια του Κιέβου με άρματα μάχης, αεροσκάφη και, τελικά, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς). Ως αποτέλεσμα, ο φόβος της κλιμάκωσης, που ήταν σχετικά υψηλός στην έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης, έχει σταδιακά μειωθεί, όπως τονίζουν επανειλημμένα δυτικά δημοσιεύματα.

Έτσι, η Δύση έχει φτάσει να πιστεύει ότι το κόστος της ήττας του Κιέβου είναι πολύ μεγαλύτερο από τους κινδύνους μιας άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, που προκύπτουν από το γεγονός ότι τα δυτικά όπλα μπορούν να διεισδύσουν βαθιά στην «παλιά» επικράτειά της. Οι φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι αυτή τη φορά η Μόσχα δεν θα προκαλέσει άμεση στρατιωτική ζημιά στις δυτικές χώρες γίνονται όλο και πιο δυνατές.

Ενεργοποίηση πυρηνικών όπλων

Αυτή η λογική μπορεί αναπόφευκτα να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αν δεν σταματήσει τώρα η περαιτέρω παρέμβαση της Δύσης στη σύγκρουση στην Ουκρανία, ένας πλήρους κλίμακας «καυτός» πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ είναι αναπόφευκτος. Λόγω της ανωτερότητας των Ηνωμένων Πολιτειών και των 31 μελών του ΝΑΤΟ στον τομέα των συμβατικών όπλων, αυτός ο πόλεμος αναπόφευκτα θα περάσει στο πυρηνικό επίπεδο.

Σε λίγους μήνες (ή ίσως και εβδομάδες) η ίδια λογική θα εφαρμοστεί για την στάθμευση τακτικών δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και στην συνέχεια την έναρξη της εκτόξευσης ρωσικών πυραύλων πάνω από την Ουκρανία. Το καθεστώς του Κιέβου έκανε πρόσφατα αυτές τις προτάσεις όλο και πιο δυναμικές.

Ακόμη και υπό το σημερινό ρωσικό πυρηνικό δόγμα (το οποίο γράφτηκε για την περίοδο της ειρήνης και σίγουρα πρέπει να ενισχυθεί), ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν επίσημος λόγος για την χρήση πυρηνικών όπλων.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποτραπεί μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη των γεγονότων: μια δραστική αυστηροποίηση της πολιτικής αποτροπής και εκφοβισμού της Μόσχας.

Αντίθετα, θα πρέπει πρώτα να πούμε στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ κάτι σαν αυτό που έχει ήδη πει η Μόσχα στο Λονδίνο μετά τα λόγια του Ντέιβιντ Κάμερον για το δικαίωμα της Ουκρανίας να χτυπήσει οπουδήποτε με βρετανικούς πυραύλους Storm Shadow.

Δηλαδή, ότι σε περίπτωση επίθεσης σε «παλιά» ρωσική επικράτεια, η Μόσχα διατηρεί το δικαίωμα να επιτεθεί σε όλες τις εγκαταστάσεις των πληγεισών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, οπουδήποτε στον κόσμο. Υπάρχουν πολλές αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο.

Δεύτερον, είναι σημαντικό να δηλώσουμε επίσημα ότι – σε περίπτωση μη πυρηνικής επίθεσης ΗΠΑ/ΝΑΤΟ σε ρωσικό έδαφος ως απάντηση σε ρωσικό χτύπημα – η Μόσχα μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, σε πλήρη συμφωνία με τις «αρχές της ρωσικής κρατικής πολιτικής στον τομέα της πυρηνικής αποτροπής».

Τρίτον, δεδομένου ότι γίνεται λόγος για πιθανές επιθέσεις όχι μόνο σε βρετανικές αλλά και αμερικανικές εγκαταστάσεις (και για πιθανή άμεση στρατιωτική απάντηση από τις ΗΠΑ), θα ήταν επιθυμητό πέρα από τις ασκήσεις για την χρήση τακτικών όπλων, να υπάρχουν ασκήσεις και για την χρήση στρατηγικών πυρηνικών όπλων (σ.σ. Διηπειρωτικοί πύραυλοι).

Για να ενισχύσουμε την σοβαρότητα των προθέσεων της Ρωσίας και να πείσουμε τους αντιπάλους μας για την προθυμία της Μόσχας να κλιμακώσει αν χρειαστεί, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο μιας επιδεικτικής (δηλαδή μη επιθετικής) πυρηνικής έκρηξης.

Ο πολιτικός και ψυχολογικός αντίκτυπος ενός σύννεφου μανιταριού, που μεταδίδεται ζωντανά σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια στον κόσμο, ελπίζουμε ότι θα δώσει στους δυτικούς πολιτικούς πίσω αυτό που απέτρεψε τους πολέμους μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων μετά το 1945 και αυτό που έχουν χάσει τώρα σε μεγάλο βαθμό:

τον φόβο του πυρηνικού πολέμου.