Λανθασμένες οι ανησυχίες για τις αμυντικές εταιρικές σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Δεν πρέπει να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, είναι Δούρειος Ίππος Η σημασία του Ιντσιρλίκ έχει μειωθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η βάση της Σούδας θα μπορούσε εύκολα να καλύψει το κενό για την πρόσβαση στην κινητικότητα στο θέατρο των επιχειρήσεων.
“Είναι καιρός να αξιολογήσουμε ρεαλιστικά την Τουρκία. Θα πρέπει να κρίνουν την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ όχι από τα θεωρητικά πλεονεκτήματα που συνεισφέρει η Άγκυρα, αλλά μάλλον από τη συμπεριφορά της”
Η στροφή της Τουρκίας από τη Δύση είναι προφανής σε όλους εκτός από τους πιο ένθερμους απολογητές . Υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία έχει γίνει κόμβος ξεπλύματος βρώμικου χρήματος , σωσίβιο για την αποφυγή κυρώσεων τόσο για το Ιράν όσο και για τη Ρωσία, διακινητής όπλων σε δικτατορίες και θύτες γενοκτονίας , η μεγαλύτερη φυλακή για δημοσιογράφους και ένας αμετανόητος χορηγός τρομοκρατίας . Η απόφαση του Ερντογάν τόσο να εκβιάσει το ΝΑΤΟ για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας όσο και η άρνηση της Τουρκίας να αρνηθεί να επιστρέψει τα διαβαθμισμένα σχήματα των F-35 θα πρέπει να τερματίσει κάθε ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να εμπιστεύονται την Τουρκία στην άμυνα.
Παρόλα αυτά, ο Λευκός Οίκος και πολλοί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο Πεντάγωνο υποστηρίζουν ότι η αμυντική σχέση με την Τουρκία είναι απλώς πολύ σημαντική για να διακινδυνεύσει μια περαιτέρω κρίση με τον προβληματικό εταίρο. Στα τρία μεγαλύτερα ζητήματα της αμυντικής εταιρικής σχέσης ΗΠΑ-Τουρκίας —ο ρόλος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, η χρήση της αεροπορικής βάσης Ιντσιρλίκ από τις ΗΠΑ και το ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης TPY-2 κοντά στη Μαλάτια— τέτοιες ανησυχίες είναι λανθασμένες.
Είναι πραγματική η συνεισφορά της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ;
Στα χαρτιά, τα περιουσιακά στοιχεία που φέρνει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ είναι μεγάλα. Η Τουρκία κατέχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στη Συμμαχία μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει περισσότερο ενεργό στρατιωτικό προσωπικό από τη Γερμανία και την Ιταλία μαζί. Στην πραγματικότητα, αυτή η μέτρηση είναι άσχετη . Αυτό που έχει σημασία δεν είναι όμως το μέγεθος του στρατού, αλλά η προθυμία να τον χρησιμοποιήσει. Όταν το ΝΑΤΟ σχεδιάζει επιχειρήσεις, καλεί εκπροσώπους των μελών του να αναφέρουν λεπτομερώς τι θα συνεισφέρουν. Εάν η Τουρκία αποφασίσει ότι θα προσφέρει μόνο έξι μηχανικούς φορτηγών, αλλά το Λουξεμβούργο παρέχει 100 στρατιώτες, ποια χώρα θα ήταν πιο σημαντική;
Άλλοι αναφέρουν πρακτικές. Με οποιοδήποτε αντικειμενικό μέτρο, η Τουρκία δεν πρέπει να είναι μέρος του ΝΑΤΟ , αλλά η αμυντική συμμαχία δεν μπορεί να εκδιώξει την Τουρκία επειδή δεν υπάρχει μηχανισμός στο καταστατικό του ΝΑΤΟ για να το κάνει. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα μπορούσε να ενθαρρύνει την Άγκυρα να αντεπιτεθεί. Επειδή το ΝΑΤΟ λειτουργεί με συναίνεση, η Τουρκία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως δούρειος ίππος και να παραλύσει τη λήψη αποφάσεων του ΝΑΤΟ. Αν και αυτό το πρόβλημα είναι πραγματικό, η υποβολή σε εκβιασμό δεν είναι στρατηγική. Η ιστορία παρέχει πολλά μαθήματα για το πώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα μπορούσαν να παρακάμψουν το πρόβλημα Τουρκίας-σε-ΝΑΤΟ.
Είναι ακόμα σημαντική η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ;
Το Ιντσιρλίκ δεν είναι επίσης λόγος για να εκλογικεύσουμε τη συμπεριφορά της Τουρκίας. Πολύ συχνά, οι προβληματικοί εταίροι φιλοξενούν βάσεις στις ΗΠΑ επειδή κατανοούν ότι είναι ” ισχυρά χαρτιά ” για να αποφύγουν την ευθύνη για κακή συμπεριφορά. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την αεροπορική βάση Al-Udeid στο Κατάρ, αλλά και με το Ιντσιρλίκ. Η σημασία του Ιντσιρλίκ , ωστόσο, έχει μειωθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τόσο λόγω της επιμονής της Τουρκίας να έχει δικαίωμα βέτο στις αμερικανικές επιχειρήσεις που ξεκίνησαν από το τουρκικό έδαφος όσο και επειδή η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης παρείχε άλλες εναλλακτικές λύσεις. Τόσο η αεροπορική βάση Fetesti της Ρουμανίας όσο και η αεροπορική βάση Mihail Kogalniceanu υποστηρίζουν ήδη τις αμερικανικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των F-16 και F-22 μαχητικών. Ο πρόσφατα επεκτεινόμενος κόλπος της Σούδας της Κρήτης είναι ένας κρίσιμος κόμβος τόσο για τον στόλο επιφανειακού πολέμου του Αμερικανικού Ναυτικού όσο και για τη ναυτική του αεροπορία. Ο Rich Ghazal, ένας συνταξιούχος αξιωματικός πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, μου είπε ότι η βάση της Σούδας θα μπορούσε εύκολα να καλύψει το κενό για την πρόσβαση στην κινητικότητα στο θέατρο των επιχειρήσεων. Οι αποβάθρες ελικοπτέρων προσγείωσης, μικρά αεροπλανοφόρα ικανά να υποστηρίξουν κοινά μαχητικά κρούσης F-35, τζετ Harrier jump και Ospreys μεταξύ άλλων, μπορούν να υπερβούν τις δυνατότητες που παρέχει το Ιντσιρλίκ λόγω μεγαλύτερης κινητικότητας και ευελιξίας τους.
Ωστόσο, η σημασία του Ιντσιρλίκ ξεπερνά την αεροπορική ισχύ και στον ρόλο του ως αποθήκη πυρηνικών πυραύλων των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ τοποθέτησαν πυρηνικούς πυραύλους στη βάση το 1959, όπου παραμένουν ίσως 50 . Σήμερα, ωστόσο, αυτά αποτελούν υποχρέωση και όχι περιουσιακό στοιχείο. Δεδομένης της αστάθειας της Τουρκίας, το Ιντσιρλίκ είναι ίσως η πιο ευάλωτη βάση των ΗΠΑ στον κόσμο, στη σειρά για να είναι η επόμενη αεροπορική βάση Wheelus , η αεροπορική βάση των ΗΠΑ στη Λιβύη που εκκενώθηκε μετά την άνοδο του Μουαμάρ Καντάφι στην εξουσία. Καθώς τουρκικοί όχλοι έχουν επανειλημμένα περικυκλώσει το Ιντσιρλίκ, ζητώντας τη σύλληψη, αν όχι τη δολοφονία του προσωπικού των ΗΠΑ στο εσωτερικό, τυχόν πυρηνικοί πύραυλοι που παραμένουν στο Ιντσιρλίκ είναι έτοιμοι να αρπαχτούν περίπτωση πτώσης της βάσης.
Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την ανίχνευση πυραύλων με βάση την Τουρκία;
Ίσως η μεγαλύτερη συνεισφορά της Τουρκίας στην άμυνα των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι να φιλοξενήσει το ραντάρ TPY-2, ένα σύστημα πυραυλικής άμυνας που μπορεί να ανιχνεύει, να ταξινομεί και να παρακολουθεί βαλλιστικούς πυραύλους. Το ΝΑΤΟ εγκατέστησε το TPY-2 στο Kürecik το 2012 μετά από συμφωνία δύο χρόνια νωρίτερα στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας για τη δημιουργία συστήματος ανίχνευσης και άμυνας βαλλιστικών πυραύλων για όλα τα μέλη της συμμαχίας. Γεωγραφικά, το Kürecik, μια πόλη στην ανατολική Ανατολία 40 μίλια δυτικά της Μαλάτια και σε περίπου ίση απόσταση μεταξύ του Χαλεπίου, της Συρίας και της τουρκικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας, είναι κατάλληλη για να ανιχνεύσει εκτοξεύσεις τόσο από το Ιράν όσο και από τη νότια Ρωσία, όπου είναι συγκεντρωμένοι πολλοί από τους βαλλιστικούς πυραύλους της Ρωσίας. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αρχικά τον επιχειρησιακό έλεγχο της εγκατάστασης, η μεταφορά του ελέγχου του Kürecik από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο ΝΑΤΟ έδωσε στον Ερντογάν μόχλευση πάνω στις εγκαταστάσεις που του έλειπε προηγουμένως.
Μίλησα με τον John Ferrari, έναν απόστρατο στρατηγό του αμερικανικού στρατού, ο οποίος προηγουμένως διοικούσε την περιοχή πυραύλων White Sands, σχετικά με τη σημασία του συστήματος TPY-2 για την άμυνα του ΝΑΤΟ. Είπε ότι το TPY-2 παραμένει απαραίτητο τόσο για την ταξινόμηση των δολωμάτων όσο και για την κατάρριψη πραγματικών πυραύλων και για την παροχή μέγιστης προειδοποίησης στην Ευρώπη δεδομένου του χρόνου πτήσης 30 λεπτών των βαλλιστικών πυραύλων που εκτοξεύονται από τη νότια Ρωσία ή το Ιράν.
Από την άποψη του Λευκού Οίκου, ο Ερντογάν μπορεί να είναι απεχθής, αλλά η έγκαιρη προειδοποίηση που δίνει το Kürecik δίνει την ευκαιρία να καταρρίψουν πυραύλους πριν χτυπήσουν την Ευρώπη, παρακάμπτοντας την ανάγκη για μια αντεπίθεση που θα μπορούσε να κλιμακωθεί μέσα σε λίγες ώρες στον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά το Πεντάγωνο απορρίπτει τις περισσότερες ως ελαττωματικές. Για παράδειγμα, θα ήταν θεωρητικά δυνατό να κρατηθεί το AEGIS στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά αυτό το σώμα είναι τόσο γεμάτο και τα πλοία θα ήταν ευάλωτα σε επίθεση από ρωσικές ή άλλες δυνάμεις. Η διαστημική παρακολούθηση δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ικανότητα του TPY-2 να διαφοροποιεί μεταξύ πληρεξούσιου και πραγματικού, ούτε θα μπορούσε να τροφοδοτήσει εξίσου καλά συστήματα αναχαίτισης βαλλιστικών πυραύλων. Η Μολδαβία ή η Ουκρανία θα μπορούσαν να είναι Σχέδιο Β, αλλά ο εντοπισμός του σταθμού ραντάρ πιο δυτικά θα μείωνε τον χρόνο προειδοποίησης. Όταν η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα εντόπιζαν ανεξάρτητα εκτοξεύσεις, θα ήταν πολύ αργά για αποτελεσματική άμυνα. Η Ρωσία θα ήταν αντίθετη σε οποιαδήποτε μόνιμη ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στη Μολδαβία και οι προσπάθειές της να κατακτήσει την Ουκρανία παραμένουν αμείωτες. Η Ρωσία καταλαμβάνει επίσης κομμάτια της Γεωργίας και συνεχίζει τις προσπάθειές της να υποτάξει τη γεωργιανή κυβέρνηση στην Τιφλίδα στα συμφέροντα του Κρεμλίνου.
Εδώ, ο επαναπροσανατολισμός της Αρμενίας προς τη Δύση μπορεί να προσφέρει μια νέα ευκαιρία για τον εντοπισμό εκτοξεύσεων τόσο από το Ιράν όσο και από τη Ρωσία. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν ηθική υποστήριξη στις προσπάθειες της Αρμενίας να απεγκλωβιστεί από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, οι υψηλοί έπαινοι δεν προστατεύουν την Αρμενία από τη ρωσική εκδίκηση. Ωστόσο, μια μεγαλύτερη στρατηγική επένδυση στην Αρμενία για να ανταποκριθεί στην αυξανόμενη εταιρική σχέση της Γαλλίας, θα μπορούσε να αποφέρει δυσανάλογα μερίσματα στην ευρωπαϊκή άμυνα.
Η υποστήριξη για την κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν θα μπορούσε επίσης να μειώσει τη στρατηγική σημασία της τουρκικής εγκατάστασης. Το πρόβλημα με τους πιθανούς πυρηνικούς πυραύλους του Ιράν είναι λιγότερο οι ίδιοι οι πύραυλοι παρά το καθεστώς που θα τους χειριζόταν.
Με τόσες πολλές εναλλακτικές λύσεις, γιατί οι ΗΠΑ εξακολουθούν να βασίζονται στην Τουρκία;
Για πάρα πολύ καιρό, οι Τούρκοι αξιωματούχοι υπερέβαλαν τις πραγματικές και πιθανές συνεισφορές της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα και στο ΝΑΤΟ. Στην ουσία προωθούν το μεγάλο ψέμα που δέχονται οι στρατηγοί μέσω της επανάληψης. Μια καλοήθης, φιλοδυτική Τουρκία θα μπορούσε να συνεισφέρει στην ευρωπαϊκή άμυνα, αλλά σήμερα η Τουρκία αποτελεί υποχρέωση και όχι περιουσιακό στοιχείο.
Είναι καιρός να αξιολογήσουμε ρεαλιστικά την Τουρκία. Θα πρέπει να κρίνουν την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ όχι από τα θεωρητικά πλεονεκτήματα που συνεισφέρει η Άγκυρα, αλλά μάλλον από τη συμπεριφορά της. Ομοίως, αυτό που φέρνει το Ινσιρλίκ στο τραπέζι δεν αξίζει πλέον το τίμημα. Εναλλακτικές λύσεις από την Ελλάδα στη Ρουμανία σε πλατφόρμες με βάση τη θάλασσα μπορούν να αναπαράγουν τα οφέλη του Incirlik για προβολή δύναμης με ένα κλάσμα του διπλωματικού ή του πραγματικού κόστους.
Θα είναι λιγότερο εύκολο να αντικατασταθεί το Kürecik, αλλά το ΝΑΤΟ επέζησε πριν από το 2012, και ο επαναπροσανατολισμός της Αρμενίας παρέχει νέες ευκαιρίες. Αντί να βάλουμε όλα τα αυγά της Ευρώπης στο στρατηγικό καλάθι της Τουρκίας, ίσως είναι καιρός να διαφοροποιήσουμε την ευρωπαϊκή άμυνα με το βλέμμα προς τον τερματισμό της ικανότητας της Τουρκίας να εκβιάσει τη Δύση μια για πάντα.
