Ο Μέμος Μπεγνής αναφέρεται στον Νίκολας Κέιτζ που συνάντησε στην Αμερική και δεν του μίλησε από ντροπή, αλλά και σε ορισμένους συναδέλφους του, οι οποίοι έχουν πάθει «αυτοκρατορική παράκρουση», σε συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό Λοιπόν και την Ρενέ Σαραντινού.

Έχεις παρατηρήσει το φαινόμενο της «αυτοκρατορικής παράκρουσης» σε κάποιους συναδέλφους σου;

Να έχουν εξάρσεις ότι αυτοί είναι και κανένας άλλος; Ναι, το έχω παρατηρήσει και είναι γελοίο, γιατί δεν είμαστε Χόλιγουντ. Οι μεγάλοι σταρς του Χόλιγουντ δεν είναι σαν τους Έλληνες που έχουν μια «μύτη» και δεν σου μιλάνε, είναι οι πιο απλοί άνθρωποι του κόσμου. Είχα πάει στην Αμερική να δω μια παράσταση και μέσα στο κοινό ήταν ο Νίκολας Κέιτζ με έναν φίλο του, δεν του έδινε κανείς σημασία, στο διάλειμμα ήρθαμε μούρη με μούρη, στο φουαγιέ του θεάτρου. Εκεί οι άνθρωποι είναι απλοί, εδώ νομίζουμε ότι κάποιοι είμαστε.

Μίλησες με τον Νίκολα Κέιτζ, του συστήθηκες;

Όχι δεν του μίλησα, ντράπηκα πάρα πολύ. Ήρθαμε μούρη με μούρη, κοιταχτήκαμε και δεν τόλμησα να του μιλήσω, κώ…σα, τι να πω; Εδώ νομίζουμε ότι είμαστε οι σούπερ σταρς της υφηλίου και ναι υπάρχουν αυτοκρατορικές συμπεριφορές μερικές φορές.

Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Είναι θέμα παιδείας, κόμπλεξ, ότι ο άλλος όταν πετυχαίνει να γίνει γνωστός, λέει: «Τώρα θα δείτε, ήρθε η ώρα μου». «Τώρα θα πληρώσετε ότι σκ…α έχω φάει στα μούτρα τόσα χρόνια». Αυτά είναι απωθημένα και θέματα εσωτερικής αναζήτησης και δουλειάς. Όσο πιο χορτασμένος είσαι τόσο πιο ήρεμος άνθρωπος είσαι.