Ωστόσο, η 7η Οκτώβρη αποτελεί τομή στην Ιστορίας της Μέσης Ανατολής. Για πρώτη φορά από το 1948 μια αραβική στρατιωτική δύναμη κατάφερε να εισχωρήσει μέσα στο Ισραήλ -ακόμα και στις πρώτες μέρες του πολέμου του Γιομ Κιπούρ το 1973 τα συριακά και αιγυπτιακά στρατεύματα δεν είχαν περάσει τα όρια του Γκολάν και του Σινά.
Επιπλέον, οι 1.200 Ισραηλινοί νεκροί (στρατιώτες και άμαχοι), οι 251 όμηροι (εκ των οποίων 101 κρατούνται ακόμα από τη Χαμάς στη Γάζα) και οι βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν από μαχητές τη Χαμάς και ατάκτους, αποτέλεσαν ιστορικό πλήγμα στο γόητρο της ισραηλινής στρατιωτικής μηχανής και κλόνισαν την αίσθηση ασφάλειας της ισραηλινής κοινωνίας.
Πέρα από το πραγματικό σοκ, η επίθεση της Χαμάς έγινε αντιληπτή από τον Νετανιάχου και την ισραηλινή ηγεσία ως μεγάλη ευκαιρία να «λύσουν» το Παλαιστινιακό δια τη βίας και να δημιουργήσουν μια νέα Μέση Ανατολή.
Η γενοκτονία
Γενικά οι σφαγές στη Μέση Ανατολή και ειδικά οι σφαγές των Παλαιστινίων δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Όσα όμως κάνει ο Ισραηλινός στρατός στη Γάζα έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δεν είναι μόνο το ότι οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 41.000, εκ των οποίων 17.000 παιδιά και 11.500 γυναίκες σε έναν πληθυσμό 2.100.000. Είναι και η επιβολή του λιμού καθώς και η σχεδιασμένη καταστροφή των πολιτικών υποδομών και κάθε δυνατότητας να συντηρηθεί η ζωή στη Γάζα. Πρόκειται για μια γενοκτονική στρατηγική που δεν μπορεί παρά να έχει μία και μόνη σκοπιμότητα: την εκδίωξη σημαντικού μέρους του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας, την προσάρτηση τμήματος των εδαφών της από το Ισραήλ και τη μονιμοποίηση της παρουσίας του ισραηλινού στρατού κατοχής.
Ενδεικτική της σοβαρότητας του εγκλήματος που συντελείται στη Γάζα, ήταν η πρωτοφανής κίνηση του γενικού εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να υποβάλει αίτημα για την έκδοση διεθνούς εντάλματος σύλληψης κατά του Νετανιάχου, και του υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ για «εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Επιπλέον, η Ειδική Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ κατηγόρησε το Ισραήλ για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως εξόντωση, δολοφονίες, διωγμούς με βάση το φύλο που στοχεύει στους άνδρες και τα αγόρια της Παλαιστίνης, αναγκαστική μεταφορά, βασανιστήρια και απάνθρωπη και σκληρή μεταχείριση».
Σε ζωντανή μετάδοση
Έχει ιδιαίτερη σημασία για την ηθική στάθμη της ανθρωπότητας, το ότι η γενοκτονία στη Γάζα δεν διαπράττεται κρυφά. Τα πάντα γίνονται υπό το πλήρες φως της δημοσιότητας, αφού όχι μόνο υπάρχει πλήρης κάλυψη από τα ΜΜΕ (με βαρύτατο τίμημα, αφού στη Γάζα έχουν σκοτωθεί 123 δημοσιογράφοι κι εργαζόμενοι σε ΜΜΕ) αλλά και από τους πολίτες που βιντεοσκοπούν με τα κινητά τους κάθε στιγμή του πολέμου. Για τη Γάζα κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τι συμβαίνει.
Το γεγονός λοιπόν ότι η λεγόμενη διεθνής κοινότητα ενώ γνωρίζει τι συμβαίνει, το επιτρέπει να συμβεί, συνιστά αδιάψευστο τεκμήριο της ηθικής εξαχρείωσης της εποχής μας. Για την ακρίβεια, οι ΗΠΑ και αρκετές χώρες της ΕΕ όχι μόνο επιτρέπουν τη συνέχιση της γενοκτονίας, αλλά συνεργούν στη διάπραξή της αφού προμηθεύουν αδιαλείπτως με όπλα και πυρομαχικά το Ισραήλ. Η Γάζα ισοπεδώνεται με αμερικανικές βόμβες. Θα αρκούσε λοιπόν ένα εμπάργκο όπλων για να σταματήσει ο πόλεμος. Αντ’ αυτού, παρακολουθούμε τις εκκλήσεις Μπάιντεν στον Νετανιάχου για αυτοσυγκράτηση, οι οποίες ένα χρόνο τώρα δεν έχουν καμία απολύτως επίπτωση στη στάση του Ισραήλ.
Ο Λίβανος και το Ιράν
Το Ισραήλ όχι μόνο δεν «αυτοσυγκρατείται» στη Γάζα αλλά ήδη έχει επεκτείνει τον πόλεμο. Η δολοφονία του Νασράλα στις 27 Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το δεύτερο σημείο καμπής στον πόλεμο που ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη. Όλο αυτό το διάστημα η Χεζμπολά και το Ιράν επιχειρούσαν να κρατήσουν μια λεπτή ισορροπία. Από τη μια μεριά έκαναν κινήσεις στήριξης των Παλαιστινίων και της Χαμάς. Από την άλλη, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποφύγουν τον ανοιχτό πόλεμο με το Ισραήλ. Γι’ αυτό η Χεζμπολά δεν ξεπέρασε το όριο των συνοριακών αψιμαχιών, γι’ αυτό και το Ιράν απάντησε στο βομβαρδισμό της πρεσβείας του στη Δαμασκό με μια «αναιμική» αεροπορική επίθεση στο Ισραήλ.
Όμως η δολοφονία του Νασράλα και άλλων ηγετικών στελεχών της Χεζμπολά, ο συνεχής βομβαρδισμός της Βηρυτού και η εισβολή στον Νότιο Λίβανο δεν αφήνουν πλέον πολλά περιθώρια αποφυγής του περιφερειακού πολέμου. Η επίθεση του Ιράν με βαλλιστικούς πυραύλους στο Ισραήλ στις 2 Οκτωβρίου και η επικείμενη απάντηση του Ισραήλ αποτελούν κατά τα φαινόμενα τις πρώτες πράξεις μιας πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ δύο κρατών που διαθέτουν όπλα μαζικής καταστροφής.
Η στόχευση
Το ερώτημα είναι γιατί το Ισραήλ επιμένει να συνεχίζει τον πόλεμο στη Γάζα καθώς και γιατί επεκτείνει τη σύγκρουση στον Λίβανο κι επιδιώκει με κάθε δυνατό τρόπο τον περιφερειακό πόλεμο με το Ιράν. Υπάρχουν έξι λόγοι που εξηγούν τις ισραηλινές επιλογές.
2. Από την ίδρυσή του, το κράτος του Ισραήλ έχει ως στρατηγικό δόγμα ότι η απάντηση σε κάθε χτύπημα των Αράβων πρέπει να είναι τόσο αμείλικτη ώστε να παραλύει για ένα διάστημα η αντίπαλη πλευρά. Επομένως, η ανταπόδοση δεν πρέπει να είναι ίση αλλά πολλαπλάσια.
3. Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου ή η 7η Οκτώβρη. Εδώ και καιρό είναι σαφές ότι το Ισραήλ έχει υιοθετήσει τη στρατηγική των ιεράκων της Άκρας Δεξιάς: Καμία συζήτηση για παλαιστινιακό κράτος, προσαρτήσεις εδαφών μέσω των εποικισμών, διαρκής πίεση για να εγκαταλείψουν οι Παλαιστίνιοι της εστίες τους και κυρίως χάραξη μιας νέας Μέσης Ανατολής με τη δύναμη των όπλων.
4. Τα ρήγματα ασφαλείας που έχουν ανοίξει οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες στη Χεζμπολά και το Ιράν δίνουν την ευκαιρία για αποφασιστικά χτυπήματα. Τον Νασράλα τον κυνηγούσαν χρόνια, αλλά τώρα μπόρεσαν να τον «κλειδώσουν» ως στόχο. Η δε ανατίναξη των μπίπερ της Χεζμπολά αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές υπόγειες επιχειρήσεις στην ιστορία των μυστικών υπηρεσιών.
5. Πέρα από τα ρήγματα ασφαλείας, σε οποιαδήποτε ανοιχτή σύγκρουση με το Ιράν το Ισραήλ έχει το πάνω χέρι λόγω της αεροπορικής υπεροπλίας και, κυρίως, της ενεργού ανάμειξης των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Στην πρόσφατη πυραυλική επίθεση, μεγάλος αριθμός ιρανικών πυραύλων καταρρίφθηκαν από τους Αμερικανούς. Το Ιράν θα πρέπει να πολεμήσει όχι μόνο με το Ισραήλ αλλά και με τις ΗΠΑ -γι ‘αυτό άλλωστε έκανε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει τον πόλεμο.
6. Όσο οι ΗΠΑ βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία, ο Μπάιντεν δεν θα κάνει τίποτα ουσιαστικό για να σταματήσει το Ισραήλ, φοβούμενος το πολιτικό κόστος για την καμπάνια της Χάρις από την αντίδραση του πανίσχυρου σιωνιστικού λόμπι των ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων.
Με πιο απλά λόγια, το Ισραήλ επιδιώκει τον πόλεμο γιατί πιστεύει ότι μπορεί να τον νικήσει. Βεβαίως, το να νικήσει δεν είναι τόσο απλό. Παρά την ισοπέδωση της Γάζας ένα χρόνο τώρα, η Χαμάς εξακολουθεί να μάχεται και να κρατάει τους ομήρους. Στον Λίβανο, οι μαχητές της Χεζμπολά κρατάνε τις θέσεις τους και συνεχίζουν να εκτοξεύουν ρουκέτες στο βόρειο Ισραήλ παρά τον αποκεφαλισμό της ηγεσίας τους. Σημαντικός αριθμός ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων μπόρεσαν να διαπεράσουν την ισραηλινή αεράμυνα και να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους, όπως η αεροπορική βάση Νεβατίμ.
Ακόμα όμως πιο σημαντικό είναι το ερώτημα τι ακριβώς θα σημάνει μια ενδεχόμενη νίκη του Ισραήλ. Στη Γάζα σε κάθε σημείο από το οποίο απομακρύνονται οι Ισραηλινές δυνάμεις, η Χαμάς ανακτά τον πλήρη έλεγχο. Πέραν τούτου, από το 1948 έχει καταστεί σαφές ξανά και ξανά ότι όσο οι Παλαιστίνιοι στερούνται του αναφαίρετου δικαιώματός τους σε ανεξάρτητο κράτος, η σταθερότητα και η ειρήνη θα παραμένουν άπιαστα όνειρα για τη Μέση Ανατολή. Το στρατηγικό αδιέξοδο του Ισραήλ είναι εμφανές.
