Ο Δημήτρης Μαυρίκης άφησε πίσω του μόνο φίλους. Έφυγε σε ηλικία 65 ετών και μια καριέρα ‘δεμένη’ με τον Πανιώνιο. Δύο Κύπελλα Ελλάδας, 358 αγώνες και η Νέα Σμύρνη που τον λάτρεψε και τον φώναζε απλά ‘Μητσάρα’.
Στη Νέα Σμύρνη έχουν ένα ιδιόμορφο τρόπο να αγαπάνε τους παίκτες του Πανιωνίου. Ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Έβγαζαν κατά καιρούς και διάφορες σοφιστείες για να εξάρουν ακόμη περισσότερο το ταλέντο των αθλητών που φορούσαν τα κυανέρυθρα. Για τον Μήτσο Μαυρίκη, που έφυγε την Πέμπτη (σ.σ. 20/6) από τη ζωή, σε ηλικία 65 ετών, είχαν εμπνευστεί ένα καταπληκτικό χαρακτηρισμό: “Ο καλύτερος Έλληνας, μη διεθνής, ποδοσφαιριστής”.
Το παράπονο του ‘Μητσάρα’ ήταν ότι δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική Ελλάδας. Όπως είχε πει “ακόμη και επί εποχής Χρήστου Αρχοντίδη, όταν είχε παίξει όλη η Ελλάδα, δεν έπαιξα”. Στη Νέα Σμύρνη, όμως δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα. Μπορεί τη φανέλα του Πανιωνίου να φόρεσαν οι 3 μεγαλύτεροι επιθετικοί της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου (Θωμάς Μαύρος, Νίκος Αναστόπουλος, Δημήτρης Σαραβάκος), ο Μαυρίκης όμως ήταν η ψυχή της ‘κυανέρυθρης’ ομάδας. Ένα από τα καλύτερα παιδιά που έπαιξαν μπάλα στην Ελλάδα. Κι ένας παίκτης-σύμβολο για τον Πανιώνιο.
Ο αρχηγός των ‘κυανέρυθρων’ το 1979 είχε σηκώσει στο παλιό ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ το Κύπελλο Ελλάδας, στον τελικό εναντίον της ΑΕΚ (3-1). Σχεδόν 20 χρόνια μετά (1998), ήταν παρών με την ιδιότητα του γενικού αρχηγού του Πανιωνίου, όταν η ομάδα του ξαναπήρε το ίδιο τρόπαιο (1-0 τον Παναθηναϊκό). Τρεις δεκαετίες πέρασε στον Πανιώνιο. Στο τέλος ένιωθε πιο Νεοσμυρνιώτης απ’ όλους κι ας γεννήθηκε στον Μελιγαλά το 1954, παίζοντας στον τοπικό Εθνικό, μέχρι τα 18 του. Στη γενέτειρά του είχε μετακομίσει τα τελευταία χρόνια, πολεμώντας με θάρρος τον καρκίνο. Το 1972 ήθελε να μπει στη Νομική Αθηνών και είχε αρχίσει να παρακολουθεί φροντιστήριο για τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Δεν δέχθηκε την πρόταση της Καλαμάτας, μετακόμισε στην Αθήνα και παράλληλα έκανε δοκιμαστικές προπονήσεις στον Πανιώνιο. Ο Άγγλος προπονητής Τζο Μάλετ ήταν αυτός που έδωσε το ‘ΟΚ’ για την απόκτησή του. Ο πρώτος αγώνας του στην Α’ Εθνική ήταν εναντίον του Αιγάλεω. Έπαιξε για είκοσι λεπτά. Ήταν μόλις 18 ετών όταν έβαλε και το πρώτο του γκολ, στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, εναντίον της Καλαμάτας (3-1). Το καθιερωμένο μπουγέλο, σε αυτές τις περιπτώσεις, από τους συμπαίκτες του δεν το ξέχασε ποτέ.
Για τους παλιότερους, το ονοματεπώνυμό του έμπαινε πάντοτε δίπλα σε εκείνο του Χρήστου Εμβολιάδη. Πάντα πήγαιναν μαζί, σαν διόσκουροι. Έτσι λεγόταν και το εστιατόριο (ένα από τα τρία) που άνοιξαν στη Νέα Σμύρνη. Μαζί πήραν το Κύπελλο το 1979, ο Εμβολιάδης ήταν προπονητής στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 1998 και τιμήθηκαν μαζί το 1987, όταν είχαν αποχωρήσει από τον σύλλογο. Δεν υπάρχει άλλος, πιο εκφραστικός πιο ψυχωμένος ίσως, ποδοσφαιριστής που να αντιπροσωπεύει τον Πανώνιο των αρχών της δεκαετίας του ’80. Με προπονητή τον (πραγματικά τότε) αντικοφορμιστή Νίκο Αλέφαντο, η ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν η… απάντηση στον διπολισμό των ‘αιωνίων’ και τη -φιλόδοξη να πάρει τη θέση τους- ΑΕΚ. Εξ ου και το σύνθημα της εποχής “αν είσαι όμορφος κι ωραίος, είσαι Πανιώνιος και ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος”! Η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού…
Ο Μαυρίκης έζησε τα πάντα. Τον θρίαμβο του 1979 (τους αγώνες στο Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης χρονιάς με Τβέντε και Γκέτεμποργκ), την εποχή Μιχάλη Σταματελάτου αλλά και τα δυο αγωνιώδη μπαράζ για την παραμονή στην Α’ Εθνική: το 1983 με τον Μακεδονικό (3-2) και το 1984 με τον ΠΑΣ Γιάννινα (2-0, στην παράταση). Πρωταγωνιστής ο Σαραβάκος, στον οποίο ο συνονόματός του Μαυρίκης είχε τεράστια αδυναμία. Τον ήξερε από πιτσιρίκι, τον είχε υπό την προστασία του. Όταν ο ‘μικρός’ του ζήτησε το νο7, δεν το αρνήθηκε. Του το έδωσε και ο ίδιος φόρεσε τη φανέλα με το 9 στην πλάτη. Στο δεύτερο μπαράζ, το πρώτο γκολ του Σαραβάκου προέρχεται από πάσα του Μαυρίκη.
Κι ενώ ο Σαραβάκος (όπως και ο Μαύρος με τον Αναστόπουλο) έφευγε για άλλες πολιτείες, ο Μαυρίκης παρέμενε πιστός στρατιώτης του Πανιωνίου. Βιώσε και την αναδημιουργία της ομάδας με τον Ουρμπέν Μπραμς. Την σεζόν 1985-1986, κατακτούσε την 5η θέση της βαθμολογίας, πετυχαίνοντας 14 νίκες σε 30 αγώνες. Μάλιστα, στο τέλος εκείνης της χρονιάς πέρασε τον 6ο Ολυμπιακό.
Πριν κλείσει την καριέρα του στον Φωστήρα, πρόλαβε να αγωνιστεί 358 φορές και να σημειώσει 58 γκολ. Ένας άνθρωπος που έβγαζε τα σώψυχά του μέσα στον αγωνιστικό χώρο και έκανε μόνο φίλους, κερδίζοντας τους πάντες με τον χαρακτήρα του. Στη μνήμη του, το Contra.gr δημοσιεύει δυο βίντεο από ένα σπουδαίο ματς της σεζόν 1985-1986, όταν ο Πανιώνιος νίκησε τον ΟΦΗ με 4-3. Ο Μητσάρας’ έχει βάλει δυο γκολ και είναι φιλοξενούμενος (έστω και καθυστερημένος) της Αθλητικής Κυριακής. Ο Μανώλης Μαυρομμάτης (δίπλα του οι Νίκος Κατσαρός, Γιάννης Μαμουζέλος και Χρήστος Σωτηρακόπουλος) παίρνει τη συνέντευξη. Ο Μαυρίκης, ως συνήθως συνεσταλμένος, μιλάει με σεμνότητα και αγάπη για το ποδόσφαιρο και βέβαια τον Πανιώνιο.
Δείτε όμως και το παιχνίδι και θυμηθείτε δυο σπουδαίες ομάδες. Ο Πανιώνιος με Μαυρίκη, αλλά και Αντώνη Μανίκα, Τοντόρ Μπαρζόφ, Ηλία Μπέριο, Γιώργο Καραμίχαλο,Νίκο Τσιαντάκη και ο ΟΦΗ με Νίκο Νιόπλια, Γιώργο Βλαστό, Γιάννη Σαμαρά (τον πατέρα του Γιώργου), Γρηγόρη Παπαβασιλείου και Βαγγέλη Χοσάδα. Το τέταρτο γκολ του Τσιαντάκη μπαίνει στις καθυστερήσεις!
