Στον Βόλο, ένας μαθητής της τρίτης τάξης του 5ου Γυμνασίου έδειξε εξαιρετική υπευθυνότητα και ευαισθησία όταν βρήκε μια πιστωτική κάρτα και αποφάσισε να την επιστρέψει στον ιδιοκτήτη της. Η ιστορία αυτή αναδεικνύει τη σημασία της ηθικής συμπεριφοράς και της κοινωνικής ευθύνης.
Ο μαθητής, κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής του δραστηριότητας, εντόπισε μια πιστωτική κάρτα που είχε χαθεί. Αντί να την κρατήσει ή να την αγνοήσει, αποφάσισε να αναλάβει δράση για να βρει τον ιδιοκτήτη της. Αυτό απαιτούσε από αυτόν να χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εντοπίσει τον άνθρωπο που είχε χάσει την κάρτα.
Με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο μαθητής πραγματοποίησε μια έρευνα για να βρει πληροφορίες σχετικά με τον ιδιοκτήτη της κάρτας. Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε πιθανώς την αναζήτηση δημοσιεύσεων ή άλλων στοιχείων που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στον σωστό άνθρωπο. Η επιμονή και η αφοσίωσή του απέδωσαν καρπούς, καθώς τελικά κατάφερε να εντοπίσει τον ιδιοκτήτη.
Μάλιστα, ο μαθητής έκανε τη δική του έρευνα μέσω facebook εντοπίζοντας τον κάτοχο της κάρτας, ο οποίος ήταν… ο τέως δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιώτης.
Η ανάρτηση του πρώην Δημάρχου
«Όσες και όσοι έχετε χάσει πιστωτική κάρτα ξέρετε πολύ καλά τι ζόρι είναι ‒ οι υπόλοιπες και οι υπόλοιποι μπορείτε να το φανταστείτε. Το έπαθα σήμερα. Κι εκεί που με είχαν πιάσει τα διαόλια, λαμβάνω ένα μήνυμα στο messenger.
Ο άγνωστος σε μένα αποστολέας, ο οποίος προφανώς με αναζήτησε μέσω του fb ‒να και ένα από τα καλά του‒ είχε βρει την κάρτα και με ρωτούσε ευγενικά αν ήμουν εγώ εκείνος που την είχε χάσει.
Του απάντησα θετικά, μου έκανε μια ερώτηση για να βεβαιωθεί ότι πράγματι ήταν δική μου και, αφού βεβαιώθηκε, μου έδωσε ραντεβού στο σχόλασμα, στην έξοδο του σχολείου του.
Όπως διαπίστωσα, ήταν μαθητής στην τρίτη τάξη του 5ου Γυμνασίου Βόλου. Βγήκε παρέα με κάποιους συμμαθητές του και μου παρέδωσε αμέσως την κάρτα, λέγοντάς μου ότι πρόσφατα η μητέρα του είχε χάσει τη δική της κάρτα και ξέρει πόσο ταλαιπωρήθηκε.
Με συγκίνησε πάρα πολύ. Δεν σας κρύβω, όμως, ότι καταχάρηκα και όλα τα παιδιά. Φωτεινά πρόσωπα, με χιούμορ, σπιρτάδα και θετική ενέργεια.
Είπαμε λίγα λόγια στο πόδι και χαιρετηθήκαμε, αφού πρώτα ευχαρίστησα και συγχάρηκα τον Άγγελο (Aggelos Dimas) και αφού του ευχήθηκα να πορευτεί σ’ όλη του τη ζωή με ήθος και αξιοπρέπεια. Υπήρξα τυχερός, μα πιο τυχεροί είναι οι γονείς του που έχουν έναν τέτοιο λεβέντη, και τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Ένα μπράβο και στους καθηγητές και τις καθηγήτριές του. Τελικά, υπάρχει ελπίς!»
