Ο άνθρωπος που έσωσε έξι παιδάκια μέσα από τις φλόγες στη φονική φωτιά που ξέσπασε σαν σήμερα το 2018 μας εξηγεί ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στην τότε κυβέρνηση, αλλά και στην Πυροσβεστική, που κλήθηκαν να χειριστούν την πρωτοφανή κρίση.
«Υπάρχει πολιτική ευθύνη. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φταίει 100%. Η Πυροσβεστική φταίει 100%. Έχουν ευθύνη όμως μέχρι το Λύρειο Ίδρυμα. Από και πέρα δεν μπορούσε κανένας να κάνει τίποτα» δηλώνει για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ο πολιτικός μηχανικός Σπύρος Κατσόγιαννης, του οποίου η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση επικοινωνώντας σήμερα μαζί του ήταν… αμυντική: «Γιατί μου το θυμίζετε; Σήμερα έχουμε Μνημόσυνο. Ήμουνα μέσα στη φωτιά».
Ο συνομιλητής μου, έσωσε έξι παιδάκια. Αυτά που βρήκε να τρέχουν μόνα τους αλαφιασμένα κλαίγοντας και φωνάζοντας τους γονείς τους μέσα στην πύρινη κόλαση στο θαλάσσιο μέτωπο, στο Μάτι.
«Τι να έκανα; Εγκλωβιστήκαμε. Δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Στον Βουτζά ο αέρας ήταν δυτικός, με ένταση που έφτανε τα 10 μποφόρ. Πήγαινε δηλαδή με κατεύθυνση προς τη θάλασσα όπου έτρεχε και το πύρινο μέτωπο». Στο λιμανάκι που βρισκόταν είχαν στριμωχτεί για να σωθούν 1.000 περίπου άνθρωποι. Η φωτιά φαινόταν σε ψηλό σημείο γύρω στις 17:30.
«Έσκασε ένα θερμικό κύμα – Η θερμοκρασία έφτασε τους 700 βαθμούς»
«Δεν φανταζόμασταν ότι θα περνούσε τη Μαραθώνος που χωρίζει τον Βουντζά από το Μάτι. Εκεί χάθηκε το παιχνίδι» σχολιάζει σήμερα.
«Και καθίσαμε. Δεν φύγαμε. Όσο περνούσε ο χρόνος, η φωτιά όμως κατέβαινε χαμηλά φτάνοντας στην παραλία. Τότε μάζεψα τα παιδάκια στο αμάξι μου κι έβαλα το air condition. Έπρεπε να τα σώσω. Μέσα στο όχημα ήταν όμως μια χαρά. Αρχίσαν να παίζουν μεταξύ τους. Μετά τηλεφωνήσαμε και βρήκαμε τους γονείς τους. Απέξω γινόταν πια η κόλαση» θυμάται σήμερα.
Η θερμοκρασία εκτός οχήματος διαπίστωσε ότι έφτασε σε αδιανόητους βαθμούς. «Έφτασε τους 60. Και τότε βλέπω την ατμόσφαιρα να γίνεται κατακόκκινη. Έσκασε ένα θερμικό κύμα. Οι ζάντες του αυτοκινήτου έλιωσαν. Αυτό σημαίνει ότι η θερμοκρασία έφτασε τους 700 βαθμούς. Ο φοίνικας στο λιμάνι πήρε φωτιά. Κανονική θεομηνία. Πήρε κι ένα φουσκωτό φωτιά. Ο φόβος ήταν μην πάρει φωτιά κανένα σκάφος. Τότε δεν θα γλίτωνε κανένας. Ήμασταν τυχεροί. Σωθήκαμε! Κι εγώ και τα παιδιά σωθήκαμε από θαύμα» διαπιστώνει.
Άνθρωποι κάηκαν στα 100 μέτρα απόσταση από το αμάξι του. «Στη Λ. Ποσειδώνος, την παραλιακή, ήταν ο μεγάλος θρήνος! Είχαμε τον Τύμβο του Μαραθώνα. Αποκτήσαμε και τον Τύμβο των Ματιοτών. Μέσα σε μια ώρα κάηκαν 100 άνθρωποι. Ήταν φοβερό» προσθέτει.
«Δεν ήταν μια φωτιά που ελεγχόταν»
Ναι μεν δεν έχει ιδιοκτησία στο Μάτι, αλλά διαμένει μόνιμα στη Νέα Μάκρη, από επιλογή. Όντας ένας εκ των ιδρυτών του ΝΑΟΜΑ, του Ναυτικού Ομίλου στο Μάτι Αττικής, καθημερινά, όπως μας λέει, βρισκόταν στις μικρές μαρίνες των σκαφών όπου τον βρήκε σαν σήμερα πριν τρία χρόνια και η δολοφονική φωτιά.
«Επειδή έζησα τα γεγονότα, διαφωνώ με όσους λένε ότι φταίει η Πυροσβεστική. Φταίει μέχρι το Λύρειο. Μέχρι τη Μαραθώνος. Η δύναμη του ανέμου και της φωτιάς έκανε αδύνατη την κατάσβεσή της. Εκτοξευόταν το κουκουνάρι σε απόσταση 300 μέτρων. Αυτό δεν ανακόπτονταν. Δεν ήταν μια φωτιά που ελεγχόταν. Μόνο ως το Λύρειο. Μετά το παιχνίδι ήταν χαμένο» επαναλαμβάνει ο συνομιλητής μας, που δεν νιώθει μίσος για κανέναν, όπως μας λέει, παρόλο που έχασε φίλους του οι οποίοι άφησαν πίσω ορφανά.
«Μόνο λύπη αισθάνομαι. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι τα καράβια που ήρθαν στη Ραφήνα να μην τα αφήσουν να αποβιβαστούν. Κάποιοι επειδή είχε κλείσει η Μαραθώνος ερχόντουσαν στο Μάτι. Και κάηκαν!»
