Ένα φρικτό βασανιστήριο, που μπορούσε να τρελάνει το θύμα, ήταν αυτό της σταγόνας. Μπορεί για κάποιους να μην φαίνεται τόσο τρομακτικό, αλλά τα αποτελέσματά του ήταν αφόρητα για τον βασανιζόμενο.
Το βασανιστήριο είναι γνωστό και ως Κινεζικό βασανιστήριο, ωστόσο δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα της Ασίας. Η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε το βασανιστήριο ήταν τον 16ο αιώνα στην Ιταλία.
Στην Ιταλία του 16ου αιώνα, ένας δικηγόρος με το όνομα Ιππόλυτος ντε Μαρσίγιες παρατήρησε κάτι παράξενο. Όταν σταγόνες νερού έπεφταν με μια συγκεκριμένη συχνότητα πάνω σε μία πέτρα, είδε σταδιακά την αλλοίωση της πέτρας, ένα «γούβωμα» στο σημείο που έπεφτε το νερό.
Αναρωτήθηκε αν το νερό θα είχε την ίδια επίδραση και στο ανθρώπινο κρανίο. Φυσικά, το νερό δεν μπορούσε να διαπεράσει τη σάρκα, αλλά τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου βασανιστηρίου ήταν περισσότερο ψυχολογικά.
Οι βασανιστές έδεναν το θύμα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πλήρως ακινητοποιημένο. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν μια κάνουλα ακριβώς πάνω από το κούτελό του. Το τι περιείχε δεν το μάθαινε μέχρι να πέσει στο κεφάλι του το υγρό. Η αγωνία που ένιωθε μην ξέροντας τι θα αντιμετωπίσει ήταν πολύ επώδυνη. Όταν οι σταγόνες έπεφταν στο κεφάλι του αρχικά δεν ένοιωθε τίποτα επώδυνο.
Μετά από λίγη ώρα όμως ο πόνος ήταν αφόρητος. Υπάρχουν μάλιστα μαρτυρίες ότι έπειτα από λίγες ώρες, το θύμα βίωνε σπασμούς, είχε παραισθήσεις και έντονο πονοκέφαλο. Μία φορά έχει καταγραφεί και πληγή στο κούτελο μετά από μέρες του βασανιστηρίου με το νερό. Γιατί όμως ονομάστηκε κινέζικο βασανιστήριο; Σε αυτό συνέβαλε ένα επικίνδυνο κόλπο που πραγματοποίησε το 1903 ο μάγος και «βιρτουόζος» στις οφθαλμαπάτες, Χάρι Χουντίνι.
Εκείνη τη χρονιά ο Χουντίνι στο πρόγραμμά του είχε προσθέσει και ένα νούμερο με το όνομα «Κινεζικό Βασανιστήριο με Νερό». Ο μάγος ήταν δεμένος με αλυσίδες σε χέρια και πόδια και είχε μπει σε ένα μεγάλο γυάλινο κλουβί ανάποδα. Το κλουβί σταδιακά γέμιζε με νερό και ο Χουντίνι είχε ελάχιστο χρόνο να βγάλει τις αλυσίδες για να μην πνιγεί. Κατά μία άλλη εκδοχή, βέβαια, στη Δύση, το βασανιστήριο με τη σταγόνα ονομάστηκε Κινεζικό Βασανιστήριο με το Νερό, για να προσδώσει στο βασανιστήριο ένα πιο δραματικό χαρακτήρα.
Τεχνητός πνιγμός και Ιερά Εξέταση
Τα χρόνια που δρούσε η Ιερά Εξέταση υπήρχε και το λεγόμενο «Ισπανικό Βασανιστήριο με το Νερό». Σύμφωνα με αυτό, ο δράστης, που συνήθως ήταν εγκληματίας, βιαστής ή μάγισσα βασανιζόταν σε κοινή θέα.
Τον έδεναν ανάσκελα και στη συνέχεια έριχναν παγωμένο ή καυτό νερό σε μια μικρή επιφάνεια του σώματός τους, με προτίμηση το κούτελό τους. Το κεφάλι ήταν το ιδανικό μέρος του ανθρώπινου σώματος εξαιτίας της ευαισθησίας του και γιατί μπορούσε να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Πέρα από την ανοιχτή πληγή που μπορούσε να προκαλέσει το βραστό νερό, το ψυχολογικό βασανιστήριο ήταν χειρότερο, καθώς το θύμα υπέμενε όλους τους εξευτελισμούς γυμνός μπροστά στο κοινό.
Εξίσου ψυχοφθόρο ήταν και το βασανιστήριο του τεχνητού πνιγμού που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στη Μεσαιωνική Ευρώπη του 16ου αιώνα. Οι βασανιστές έδεναν το θύμα τους σε μια επίπεδη επιφάνεια και κάλυπταν το πρόσωπό τους με ένα πανί. Στη συνέχεια έριχναν νερό πάνω από το ύφασμα με μικρά διαλείμματα. Το θύμα είχε έτσι την αίσθηση ότι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πνίγεται.
Ένα ακόμη πιο εξελιγμένο βασανιστήριο με νερό ήταν στην κυριολεξία το γέμισμα του στομαχιού και των εντοσθίων του ανθρώπινου σώματος με νερό. Οι βασανιστές με μια αντλία έβαζαν νερό από το στόμα του θύματος.Όταν ο κρατούμενος έφτανε σε σημείο πνιγμού, σταμάταγαν για λίγο την τυραννική διαδικασία και άρχιζαν τις ανακρίσεις.Ο πόνος ήταν αφόρητος καθώς εντόσθια και στομάχι επιμηκύνονταν με βία για να χωρέσουν μεγάλες ποσότητες νερού.
Άλλη μία παραλλαγή που συνδύαζε τα βασανιστήρια με το νερό εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα. Από μεγάλο ύψος και τεράστια πίεση χτυπούσαν τα θύματα τους με νερό. Χρησιμοποιώντας πυροσβεστικά λάστιχα κάτι παρόμοιο έκανα και οι Ναζί στους κρατούμενους τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
