Το ημερολόγιο έγραφε 2 Μαρτίου του 1962, όταν ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν πέρασε στην σφαίρα του υπερφυσικού, πήρε διαστάσεις μύθου και εισχώρησε στο υποσυνείδητο του μπασκετικού γίγνεσθαι ως άβατο.
Εδώ καλά-καλά ο ίδιος «άδειαζε» τις κριτικές!
Το χαρτάκι με τον μαγικό αριθμό 100 φωτογραφήθηκε, δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, διαβάστηκε, μεταβιβάστηκε ευλαβικά από γενιά σε γενιά και… μέχρι τις μέρες παραμένει μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες του NBA. Η εξαίρεση στον αρχέγονο κανόνα πως κερδίζεις ως σύνολο και όχι σαν μονάδα.
Συμπληρώθηκαν 60 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την ημέρα, μισός αιώνας και δέκα χρόνια από την στιγμή που ο Τσάμπερλεϊν θεοποιήθηκε παγκοσμίως, αν και όπως κάθε τι στην γη – ακόμα και οι θρησκείες – κρύβουν στις Αγιογραφίες τους… «κακώς κείμενα».
Πλούσιο παρασκήνιο, πάμπολλες ερμηνείες και πιθανότατα ένας προς ένας πόντος του αδάμαστου Τσάμπερλεϊν δικαιούνται εξηγήσεων. Εξάλλου, θεωρείται ότι όσα γνωρίζετε ή νομίζετε πως ξέρετε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα; Μάθαμε ότι ο Μάικλ Τζόρνταν ως rookie φορούσε τα θρυλικά fashion-icon Jordan I με τις κλασικές κόκκινες και άσπρες αποχρώσεις υπό την αιγίδα της Nike… ή έτσι έμεινε στο πέρασμα των χρόνων;
Επιστρέφοντας στο «στοιχειωμένο» ρεκόρ των 100 πόντων του θρυλικού Τσάμπερλεϊν, μόνο ο Κόμπε Μπράιαντ έκτοτε απείλησε να τον καθαιρέσει από τον θρόνο με τους 81 πόντους που… φιλοδώρησε τους Τορόντο Ράπτορς, αλλά ακόμα και ο αείμνηστος «Black Mamba» δεν ένιωσε την λύτρωση μίας στέψης που συμβολίζει και ξεπερνάει την κατάκτηση ενός τίτλου. Λογίζεται ως το απόλυτο παράσημο!
Για να ξεδιπλώσουμε πλήρως το κουβάρι, οφείλουμε να ξεκινήσουμε από τα βασικά στοιχεία της υπόθεσης και να δώσουμε το κλίμα πριν «βυθιστούμε» στις λεπτομέρειες της αναμέτρησης.
Οι Φιλαδέλφεια Γουόριορς διέπρεπαν διανύοντας μία εξαιρετική σεζόν με μπροστάρη το αντίπαλο δέος του Μπιλ Ράσελ με ρεκόρ 46-29, ενώ στον «βούρκο» βρισκόντουσαν οι Νιου Γιορκ Νικς με 27-45 και αντιμετώπιζαν τις αναμετρήσεις ως τυπική διαδικασία μίας χαμένης χρονιάς. Συν τοις άλλοις, ανυποψίαστοι στα παιχνίδια της μοίρας υπέκυψαν στην δικαιολογία του βασικού τους σέντερ, Φιλ Τζόρντον… με τις κακές γλώσσες να τονίζουν πως το προηγούμενο βράδυ κυκλοφορούσε με μότο «άσπρο πάτο»!
Για τους ανθρώπους με ισχυρή μνήμη και άριστη γνώση ιστορικών γεγονότων, ο αντικαταστάτης του Τζόρντον ήταν στο All-Star το 1967, όμως όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον θηριώδη σέντερ ήταν πρωτοετής και άρχιζε δειλά-δειλά την καριέρα του. Έτσι, «σημαδεύτηκε» η rookie χρονιά του Φιλ Ίμχοφ στο NBA, όπου στην μονομαχία με τον Τσάμπερλεϊν εξ αρχής χρεώθηκε γρήγορα με φάουλ και αναγκάστηκε να ξαποστάσει στο πάγκο.
Το έργο κατά το ήμισυ εντόπισε τους πρωταγωνιστές του και καρτερούσε δυο-τρεις παράγοντες για να ολοκληρωθεί.
Τσάμπερλεϊν: Μία «100αρα»… των εκατό εκδοχών
Λέγεται πως στην εξίσωση του συμβάντος εντάχθηκαν και οι διαιτητές, αφού οποιαδήποτε επαφή με τον Τσάμπερλεϊν τιμωρούταν αμέσως με σφύριγμα στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Βγαλμένος από τον νου του Ομήρου, ο Ίμχοφ προέβη σε προοικονομία άρρηκτα συνδεδεμένη με το αποτέλεσμα, «Γιατί δεν του χαρίζεται 100 πόντους από τώρα να πάμε και εμείς σπίτια μας;»!
Σαν θανατική ποινή ακουγόταν για τον ίδιο τον Τσάμπερλεϊν, με την απελπισία να τον βαραίνει τόσο σε σημείο να επικαλείται την βοήθεια… της κουτάλας για να αξιοποιήσει τις βολές στην διάρκεια της καριέρας του. Όλα συνωμότησαν για να γραφτεί ολοκαίνουργιο επίχρυσο κεφάλαιο… 28/32 βολές!
Στην βιογραφία του παραδέχτηκε ανοιχτά πως οι συμπαίκτες του ακόμα και απροκάλυπτα ελεύθεροι, τον τροφοδοτούσαν επανειλημμένα. Ο θρύλος λέει πως εκείνος είχε ρίξει… άγκυρα κάτω από το αντίπαλο καλάθι, ακόμη κι όταν η ομάδα του αμυνόταν, για να σκοράρει. «Πιστεύω πως πήρα υπερβολικά πολλά σουτ σε εκείνο το παιχνίδι, ειδικά στην τέταρτη περίοδο. Οι συμπαίκτες μου ήθελαν να κάνω το ρεκόρ και μου έδιναν την μπάλα ακόμη κι όταν ήταν τελείως ελεύθεροι».
Όσοι τον γνώρισαν, έζησαν, απέσπασαν έστω λίγα λεπτά συνομιλίας μαζί του, γνωρίζουν ακράδαντα την ανάγκη επιβεβαίωσης που χρειάζονταν ο Τσάμπερλεϊν για να τονώσει τον μπασκετικό του εγωισμό, μολονότι το γεγονός ότι δεν απέκρυψε το στοιχείο αυτό ενισχύει την άποψη περί υπερ-τροφοδότησης που δέχθηκε από τους πιστούς συμπαίκτες του ώστε να φτάσει στους στρογγυλούς… 100 πόντους.
Όπως άλλωστε έπραξαν και οι Σαν Άντονιο Σπερς κόντρα στους Λος Άντζελες Κλίπερς, τον Απρίλιο του 1994 με σκοπό να κερδίσει ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον την μάχη του πρώτου σκόρερ έναντι του Σακίλ Ο΄Νιλ, καθότι οι δύο σπουδαίοι σέντερ είχαν αναπτύξει αντιπαλότητα. Ο «ναύαρχος» σταμάτησε στους 71!
Πίσω στα δικά μας, η τέταρτη περίοδος χαρακτηρίζεται για πολλούς ως φαρσοκωμωδία. Οι Νικς σε μία κίνηση πλήρης απόγνωσης, έκαναν διαρκώς φάουλ στους υπόλοιπους παίκτες των Γουόριορς εκτός του Γουίλτ για να μην του επιτρέψουν να ακουμπήσει τον τριψήφιο αριθμό, ενώ παράλληλα οι «πολεμιστές»… έκαναν το ίδιο σταματώντας το χρόνο, στον βωμό του κυνηγητού του Τσάμπερλεϊν για την «100αρα»!
Σίγουρα οι προπονητές του σημερινού NBA θα κομμάτιαζαν τα πινακάκια τους και θα πετούσαν στο καλάθι τις πάμπολλες σημειώσεις τους στην εσωτερική τσέπη από το σακάκι τους!
Στο κόλπο μπήκε δίχως περιστροφές και ο εκφωνητής που κατά την διάρκεια του τελευταίου δωδεκαλέπτου υπενθύμιζε στους πάντες το ιστορικό γεγονός που ξεδιπλώνεται στο παρκέ.
Τα υπόλοιπα γνωστά, οποιαδήποτε κείμενο, άρθρο και αφιέρωμα διαβάσετε… ο Τσάμπερλεϊν «ποζάρει» με το νούμερο 100 μπροστά στην κάμερα!
Τι πραγματικά διαδραματίστηκε εκείνο το βράδυ το κρατάνε μυστικό οι τυχεροί που παρευρέθηκαν εν αγνοία τους στο ραντεβού με την αιωνιότητα. Μαζί με τον Τσάμπερλεϊν γράφτηκαν και τα δικά τους ονόματα στην Βίβλο του μπάσκετ και η ηχητική τους παρουσία (καθώς δεν υπάρχει τηλεοπτικό απόσπασμα) σφράγισε παντοτινά ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια και συνάμα επιτεύγματα της Λίγκας. Συνεννοούμενο ή μη, επιτηδευμένο ή όχι… πόσο σημασία έχει εντέλει; Στο άκουσμα δύο λέξεων «Γουίλτ Τσάμπερλεϊν» γυρνάς αστραπιαία με την χρονομηχανή σου στις 2 Μαρτίου του 1962!
Πηγή: sport-fm.gr
