Για μια βόλτα ρουτίνας στο δρόμο που κανονικά διαρκεί ένα 10λεπτο εκείνος χρειάζεται περίπου το διπλάσιο χρόνο για να φτάσει στον προορισμό του. Όχι γιατί περπατάει αργά, αλλά διότι –απεναντίας- είναι τέτοιος ο διασκελισμός του, που τα αιτήματα για selfie από τους περαστικούς είναι αλεπάλληλα.
Η κλασική ερώτηση περί του ποιο ακριβώς είναι το ύψος του συνοδεύεται ενίοτε με το «τι αέρα έχει εκεί πάνω»…
Για να φωτογραφηθεί βέβαια παρέα με το συνομιλητή του στη selfie ο ψηλότερος Έλληνας του κόσμου, θα πρέπει να πέσει σχεδόν στα… γόνατα. Ναι αισθανθεί τι… αέρα έχει εκεί κάτω, αφού ο ίδιος βλέπει τον κόσμο από τα 227 εκατοστά!
Ο 29χρονος Γιάννης Παπαδημητρίου, γιος Ελλήνων μεταναστών στο Μόναχο, είναι ο τέταρτος ψηλότερος άνθρωπος στην Ευρώπη και η προσωπική περιπέτεια του ισορροπεί ανάμεσα σε μια ιστορία βγαλμένη από τον κόσμο των παραμυθιών και σε μια τραγωδία μυθιστορηματικού χαρακτήρα.
Ο Γιάννης, από μικρός επισκεπτόταν τα καλοκαίρια την Ελλάδα για να τα περάσει με τη γιαγιά του στον τόπο καταγωγής του, στη Λάρισα. Εκεί, το 2007 τον παρατήρησε ένας μάνατζερ μπάσκετ, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του.
Στα 17 χρόνια του, ο Γιάννης είχε ήδη ύψος 2,07μ. «Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι να κάνεις, αλλά πρέπει να παίξεις οπωσδήποτε μπάσκετ» του λέει και ο πιτσιρικάς πείθεται. Αντί να επιστρέψει στη Γερμανία, όπως υπολόγιζε, εντάσσεται στη νεοσύστατη Ακαδημία μπάσκετ «Triple Crown» των Φραγκίσκου Αλβέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου και Ευθύμη Ρεντζιά.
Ξεκινάει προπονήσεις, μαθαίνει τα βασικά του αθλήματος και οι πρώτες ομάδες που τον προσεγγίζουν είναι τρεις της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο Φοίνικας Λάρισας, η Ολύμπια και η ΑΕΛ. Ο Αλβέρτης όμως έχει άλλα σχέδια για εκείνον, τον προορίζει για την εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού!
Η υπογραφή στο συμβόλαιο ωστόσο δεν θα πέσει ποτέ. Οι εξετάσεις στις οποίες υποβάλλεται από τους γιατρούς της ομάδας οδηγούν σε μια διάγνωση – σοκ. Ο Γιάννης πάσχει από γιγαντισμό, περίπτωση με πιθανότητες εμφάνισης περίπου μία στο εκατομμύριο.
Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ήταν επιβεβλημένη η χειρουργική επέμβαση και ο νεόκοπος μπασκετμπολίστας παίρνει άρον-άρον το αεροπλάνο για να επιστρέψει στη Γερμανία. «Κάνε την επέμβαση και έλα να το συζητήσουμε ξανά», του λένε από τον Παναθηναϊκό.
Για δύο χρόνια ο Παπαδημητρίου λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και στα 20 του, έχοντας φτάσει ήδη τα 2,20, μπαίνει στο χειρουργείο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια επέμβαση η οποία «κλείνει» την υπόφυση, έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από τα μάτια και από τον οποίο εκλύονται μεταξύ άλλων όλες οι αυξητικές ορμόνες.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες η υπόφυση σε έναν άνδρα «κλείνει» από τα 18 έως τα 21 χρόνια, στην περίπτωση του Γιάννη όμως η πρόβλεψη ήταν ότι αυτό δεν θα συνέβαινε πριν από τα 35. Το προσδοκώμενο ύψος του ήταν 2,57μ (!) και η διαδικασία αυτή θα έθετε σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή.
Σε ότι αφορά το κομμάτι του γιγαντισμού, η επέμβαση ήταν απολύτως επιτυχημένη. Ωστόσο ένα εγκληματικό ιατρικό λάθος στον εγκέφαλο του, μετατρέπει τη μετεγχειρητική πορεία του σε μαρτύριο. Αρχικά καθηλώνεται επί δύο μήνες σε κώμα και όταν συνέργεται μένει για επιπλέον εφτά μήνες στο νοσοκομείο. Βγαίνει από εκεί με σοβαρά κινητικά προβλήματα και επί τρία χρόνια κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.
Το ύψος του σταθεροποιείται τελικά στα 2,24μ., αλλά βέβαια το όνειρο του επαγγελματία μπασκετμπολίστα έχει καταστραφεί. Η ζωή του ωστόσο μπαίνει ξανά σε μια τάξη. Μετά από την πάροδο των τριών χρόνων στέκεται στα πόδια του, απαλλαγμένος από το αμαξίδιο.
Εξαιτίας εκείνου του ιατρικού λάθος, δεν μπορεί σήμερα να τρέξει ή να σταθεί για πολλή ώρα όρθιος, μπορεί όμως να περπατά και να εργάζεται κανονικά. Η οικογένεια κυνήγησε το θέμα νομικά με αγωγές κατά των γιατρών, αλλά ύστερα από περίπου εφτά χρόνια το εγκατέλειψε, χωρίς να έχει πετύχει κάτι ουσιαστικό.
Σήμερα ο Γιάννης έχει μια φυσιολογική ζωή, μοιράζοντας τον εργασιακό χρόνο του ανάμεσα σε μια μπυραρία και σε ένα ελληνικό εστιατόριο, που διατηρεί η οικογένεια στο Μόναχο.
Όσο φυσιολογική μπορεί να είναι δηλαδή η ζωή κάποιου που χρειάζεται πέντε με έξι κανονικά γεύματα καθημερινά για να συντηρήσει το κορμί του, βγάζει περίπου 5 selfies με αγνώστους σε κάθε πεζοπορία προς τη δουλειά του και απαιτούνται μόνο ειδικές παραγγελίες για το οτιδήποτε πρέπει να «κουμπώσει» πάνω του, από τα παπούτσια του (Νο. 57!) έως το κρεβάτι του (που έχει διαστάσεις 2,50 Χ 1,80).
Το εντυπωσιακό είναι ότι η μητέρα του δεν ξεπερνά το 1,60 (!), ενώ τα τρία αδέρφια του είναι 1,74, 1,81 και 1,82! Το γονίδιο το πήρε μόνο αυτός από έναν προπάππου του στη Λάρισα, που σύμφωνα με τις διηγήσεις είχε ύψος 2,17.
Το 2016, έλαβε χώρα στο Παρίσι μια συνάντηση πολύ… υψηλών προσκεκλημένων, όλοι εκπρόσωποι ενός πολύ κλειστού club. «Τότε κατάλαβα πως νιώθουν όσοι στέκονται δίπλα μου», έχει δηλώσει για τη συνάντηση του με τους ψηλότερους ανθρώπους στον κόσμο, καθώς διαπιστώσε με έκπληξη ότι ήταν… κοντότερος τριών εξ’ αυτών.
Μπορεί ο Γιάννης να έχασε, χωρίς την παραμικρή δική του υπαιτιότητα, την ευκαιρία να παίξει επαγγελματικά μπάσκετ, ωστόσο με τη δύναμη που άντλησε, βγαίνοντας νικητής στη μάχη για τη ζωή του, κέρδισε το δικαίωμα να κοιτάζει, όχι μόνο αφ’ υψηλού, αλλά και αγέρωχα τον κόσμο…
το ίδιο πρόβλημα είχε ο Μουρεσαν και είναι γνωστό σαν πάθηση, έπρεπε να είχε κάνει εξετάσεις αφού έφτασε τα 2 μέτρα τόσο νωρίς, τουλάχιστον κάποιος γιατρός έπρεπε να το σκεφτεί αυτό.