Μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά Στ. Χίου. Μία επιτυχημένη κατά Γ. Καραϊβάζ…

Είναι πάμπολλες οι φορές που έχουμε αναφερθεί κατά της «δεξιάς», κάθε μορφής δεξιάς φυσικά, αλλά ως δεξιά χαρακτηρίζουμε κυρίως τη Νέα Δημοκρατία. Στη συνείδηση του κόσμου το κομματικό μόρφωμα που λέγεται «Νέα Δημοκρατία» είναι η δεξιά της Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε δηλώσει κατ’ επανάληψη, ότι ήταν φιλελεύθερο κόμμα κι όχι δεξιό. Και πως κι ο ίδιος ήταν φιλελεύθερος και δεν υπήρξε ποτέ δεξιός. Είχε τονίσει μάλιστα, ότι όταν έπαιρνε την εξουσία τη δεκαετία του ’90, είχε φροντίσει ν’ απορροφήσει οτιδήποτε υπήρχε στα δεξιά του. Πρόκειται για δηλώσεις του σε κυπριακό κανάλι πριν μερικά χρόνια. Είχε επίσης επισημάνει, ότι δεν υπήρξε ποτέ ακροδεξιά στην Ελλάδα.

Πόσοι γνωρίζουν όμως τι εστί Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ποια υπήρξε η πολιτική του πορεία πριν εισχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Ο πατήρ Μητσοτάκης ίδρυσε τον Σεπτέμβριο του 1977 το «Κόμμα Νεοφιλελευθέρων», το οποίο είχε ως σύμβολο ένα χέρι που κρατούσε τον πυρσό.

Εκείνη την εποχή το σύμβολο της Νέας Δημοκρατίας δεν είχε οριστεί και στα ψηφοδέλτια το καραμανλικό κόμμα κατέβαινε με την φωτογραφία του ηγέτη του. Ο Μητσοτάκης κατάφερε στις εκλογές να κερδίσει δύο έδρες στην Κρήτη, μία εξ αυτών κέρδισε ο Παύλος Βαρδινογιάννης – της γνωστής οικογενείας – στο Ρέθυμνο και την άλλη ο Μητσοτάκης στα Χανιά. Το κόμμα θριάμβευσε στην Κρήτη. Το δυνατό χαρτί άλλωστε ήταν το γεγονός, ότι επρόκειτο για ανασύσταση του κόμματος του Ελευθερίου Βενιζέλου, το οποίο λεγόταν «Κόμμα Φιλελευθέρων». Αυτό το δήλωνε συνεχώς ο Μητσοτάκης.

Εδώ όμως πρέπει να δούμε πόσο πίσω πάει η ιστορία των οικογενειακών δεσμών της οικογένειας Μητσοτάκη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ένα από τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, Κωνσταντίνος στο όνομα κι αυτός, ίδρυσε στην Κρήτη ένα αγγλόφιλο κόμμα ονόματι «Κόμμα Φιλελευθέρων». Είχε νυμφευθεί την αδελφή του Ελευθερίου Βενιζέλου ονόματι Κατίγκω. Ο νεαρός Βενιζέλος το 1898, όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κληρονόμησε το «Κόμμα Φιλελευθέρων».

Όλα αυτά καταγράφονται στο βιβλίο «Ο Εθνικός Διχασμός – Η άλλη διάσταση» του Δημήτρη Μιχαλόπουλου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πελασγός». Για όλα αυτά ο συγγραφέας παραθέτει μεγάλη βιβλιογραφία.

Η ιστορία του Βενιζέλου υπήρξε μεγάλη και μακροχρόνια. Εις ό,τι αφορά την εγχώρια πολιτική, γνωρίζουμε ότι επιχείρησε πραξικοπήματα, επιβλήθηκε με απόβαση των Γάλλων, εξόρισε όλους τους αξιόλογους και ισχυρούς πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και τους εξόντωσε με την πασίγνωστη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη τον Ιούλιο του 1920. Όλα αυτά μαρτυρούν τη σκληρή πολιτική, την ολοκληρωτική πολιτική του Βενιζέλου, κι υποδεικνύουν έναν αδίστακτο και ανήθικο πολιτικό.

Γυρίζουμε όμως στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη της εποχής μας. Το 1978 διέλυσε το κόμμα του και προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία παίρνοντας μαζί του τις δύο έδρες που είχε κερδίσει στην Κρήτη. Το κόμμα του Καραμανλή απέκτησε σύμβολο το 1979, έναν χρόνο αργότερα δηλαδή: ένα χέρι που κρατάει πυρσό, σύμβολο που είχε το διαλυθέν κόμμα του Μητσοτάκη.

– Κι επειδή του κόβουμε ψήφους θέλει να μας βάλει φυλακή.

– Ναι τον πούστη, ναι.

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός συστημικού ξεβρακώματος. Παρακολουθούμε το πώς δουλεύει ένα ολόκληρο κοινοβουλευτικό σύστημα. Κι όλα αυτά στις τηλεοράσεις μας και στις εφημερίδες. Η δεξιά κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή του νόμου που φέρνει τη Χρυσή Αυγή στα μαλακά. Από την άλλη, σύσσωμη η αριστερά κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία, ότι μιλούσε υπογείως με την Χρυσή Αυγή. Εξάλλου ο Νίκος Μιχαλολιάκος τα είχε αναφέρει αυτά στη Βουλή, όπως και ο Χρήστος Παππάς. Ο Μιχαλολιάκος ανέφερε ότι επαφές μαζί του ήθελαν ο Γεώργιος Μουρούτης και δύο ακόμα υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, επικαλούμενος ως απόδειξη τις κλήσεις και τα μηνύματα στο κατασχεμένο τηλέφωνό του από την αντιτρομοκρατική. Ισχυρίστηκε μάλιστα, ότι οι νεοδημοκράτες επιχείρησαν να προσεταιριστούν τη Χρυσή Αυγή, όπως είχαν κάνει με την Εθνική Παράταξη, την ΕΠΕΝ και το ΛΑΟΣ.

Όλα στην πράξη αποδεικνύουν ότι σε αυτό είχαν αποτύχει τα στελέχη τη Νέας Δημοκρατίας. Έτσι έπρεπε να εξοντωθούν πολιτικά οι χρυσαυγίτες. Η δολοφονία Φύσσα ήταν αρκετή ως αφορμή. Φαίνεται ότι μια ολόκληρη δίκη στήθηκε προκειμένου να κρατήσει σε αιχμαλωσία το κόμμα του Μιχαλολιάκου. Εν συνεχεία στην κυβέρνηση ήρθε ξανά η Νέα Δημοκρατία με αρχηγό της αυτή τη φορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ίδια πολιτική, η τακτική ολοκληρωτισμού έναντι κάθε πολιτικού αντιπάλου που μπορεί να κόψει ποσοστά. Αυτή είναι η πολιτική παράδοση της οικογένειας Μητσοτάκη διαχρονικά. Η Χρυσή Αυγή καταδικάζεται ως εγκληματική οργάνωση. Ο Μητσοτάκης στέλνει το μήνυμα πως δε θ’ ανεχτεί τίποτα στα δεξιά του κι ότι δεν σκοπεύει να χάσει τις επόμενες εκλογές. Είναι αποφασισμένος να μην πάθει ό,τι έπαθε ο πατέρας του με την αποχώρηση Σαμαρά.

Ο χώρος που αφήνει η Χρυσή Αυγή είναι τεράστιος. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Σαμαράς εμφανίζεται αυτές τις ημέρες ξανά. Ποιος αποκλείει την περίπτωση να επιστρέψει με ένα κόμμα «εθνικιστικό» και «συντηρητικό» απέναντι στον υιό του Μητσοτάκη;

Όλα αυτά όμως μαρτυρούν και μια αλήθεια που πρέπει να την λέμε: η Χρυσή Αυγή δε συμβιβάστηκε, δεν ξεπουλήθηκε, δε χρηματίστηκε, δεν αφομοιώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν θα πάρουν τα 8.000.000 να τα φάνε στη Μάνη, όπως είχε ειπωθεί, δε θα μείνουν εκτός φυλακής για να πάνε μόνο τα απλά μέλη, δε θα την γλιτώσει μόνο ο Μιχαλολιάκος στις πλάτες όλων των άλλων.

Αυτό δε δίνει κανένα συγχωροχάρτι σε πολιτικά λάθη και ανοησίες του αρχηγού της και των στελεχών της. Το κακό παρελθόν της με τις παράξενες ιδέες, η κάκιστη νοοτροπία της απέναντι σε άτομα του χώρου, το χείριστο επικοινωνιακό της προφίλ, η αλαζονεία και οι πάμπολλες πολιτικές γκάφες της είναι γεγονότα αδιαμφισβήτητα. Αλλά τώρα δεν είναι ώρα να τα συζητάμε αναλυτικά, γιατί είναι όλα πασίγνωστα.

Απέναντί μας είναι ολόκληρη η πολιτική ιστορία της οικογένειας Μητσοτάκη, η οποία εξελίσσεται με τον ίδιο ολοκληρωτικό τρόπο, τον βενιζελικό και τον πατρομητσοτακικό.

Μπορούμε να καταδικάσουμε τα λάθη ενός ολόκληρου κόμματος, αλλά όχι τα πρόσωπα που φυλακίζονται αδίκως για πράγματα, τα οποία έχουν πράξει και άλλα κόμματα στο παρελθόν, αλλά και όλος ο αριστερός πολιτικός χώρος. Και να τα καταδικάσουμε όχι μόνο για να μην τα ξανακάνουμε, αλλά και για να μην τα ανεχτούμε ξανά ως πολιτικός χώρος.

Η Χρυσή Αυγή φυλακίζεται για να εξοντωθεί πολιτικά οτιδήποτε βρίσκεται στα δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα αντιληφθούμε το μέλλον του Εθνικισμού. Η αριστερά δε διώκεται από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί της εξασφαλίζει το αφήγημα «εμείς ή οι κομμουνιστές», προσφέροντάς της έτσι την ψήφο του φόβου του Έλληνα ψηφοφόρου απέναντι στην αριστερά.

Κι εδώ αντιλαμβανόμαστε, ότι κάποιοι εξυπηρετούσαν την οικογένεια Μητσοτάκη εδώ και καιρό μαχόμενοι την Χρυσή Αυγή και όλο τον εθνικιστικό χώρο με τις πνευματικές του βάσεις επιχειρώντας να επιβάλουν τον Βενιζέλο, τον συγγενή των Μητσοτάκηδων, ο οποίος είχε εκτοπίσει πολιτικά ή δολοφονήσει όλους εκείνους που αποτελούν τις βάσεις του εθνικιστικού χώρου σήμερα. Μπορεί ένας Δραγούμης να δολοφονήθηκε, αλλά έπειτα ήρθε ένας Μεταξάς. Ας μην το ξεχνά κανείς αυτό. Ο Εθνικισμός δε φυλακίζεται, δε δολοφονείται, δε σωπαίνει, δε σβήνει.