Μια τρανς από την Ινδία έκανε αίτηση ευθανασίας γιατί δεν έβρισκε δουλειά

Η Ανίρα Καμπίρ σπούδασε και έχει τρια μεταπτυχιακά. Αδυνατούσε όμως να βρει δουλειά. Οι επιλογές της ήταν η εκπόρευση και η επαιτεία. Έτσι ζήτησε να της γίνει ευθανασία

Τον περασμένο Νοέμβριο, η Ανίρα Καμπίρ πήγε στη 14η συνέντευξή της για δουλειά μέσα σε δύο μήνες, φορώντας σκούφο, μάσκα που έκρυβε το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου της και ανδρικά ρούχα.

Η 35χρονη τρανς γυναίκα λέει ότι ήταν μια πράξη απόγνωσης, λόγω των τρανσοφοβικών σχολίων που είχε αντιμετωπίσει σε προηγούμενες συνεντεύξεις. Πήρε τη δουλειά μερικής απασχόλησης, σε ένα σχολείο στην πολιτεία Κεράλα, αλλά καταγγέλλει ότι λιγότερο από δύο μήνες αργότερα απολύθηκε άδικα. Ένας τοπικός αξιωματούχος υποστήριξε ότι απλά η Ανίρα «παρεξήγησε την κατάσταση».

Έχοντας ξεμείνει από επιλογές, τον Ιανουάριο επικοινώνησε με το γραφείο της πολιτείας για την παροχή νομικών υπηρεσιών. Ήθελε έναν δικηγόρο για να κάνει αίτηση, προκειμένου να της επιτραπεί να κάνει ευθανασία.

«Το μόνο που ήθελα ήταν να δουλέψω και να βγάζω τα προς το ζην. Όμως έγινε αδύνατο ακόμη και αυτό», λέει. «Ήξερα ότι δεν θα εξασφάλιζα μια νόμιμη άδεια. Αλλά ήθελα να στείλω ένα μήνυμα», δηλώνει. Ήθελε να κερδίσει την προσοχή της πολιτείας, κάτι που έγινε και πλέον έχει νέα δουλειά. Η Kabeer ξεκαθαρίζει ότι δεν είχε καμία πρόθεση να βάλει τέλος στη ζωή της και ότι δεν είχε σκοπό να αποτελέσει η κίνησή της παράδειγμα για άλλους. Άλλωστε οι δραματικοί τρόποι αντίδρασεις δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στην Ινδία. Απεργίες πείνας, παραμονή μέχρι τη μέση στο νερό για μέρες και καθιστικές διαμαρτυρίες.

Στην Ινδία εκτιμάται ότι ζουν περίπου 2 εκατομμύρια transgender πολίτες, αν και ακτιβιστές λένε ότι ο αριθμός είναι μεγαλύτερος. Το 2014 το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αποφάσισε ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες.

Όμως, ακόμη πασχίζουν για την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Και πολλοί αναγκάζονται να βγάζουν τα προς το ζην καταφεύγοντας στην επαιτεία ή την πορνεία. Η Kabeer υπογραμμίζει ότι η κοινότητα χρειάζεται πολιτική εκπροσώπηση. «Ποτέ δεν ήθελα να πάρω ένα ακραίο μέτρο. Αλλά τι επιλογή είχα;», σημειώνει.

«Προσπάθησα να ζήσω με τον τρόπο που ήθελε η οικογένειά μου»

Γεννήθηκε στην περιοχή Πάλακαντ, στην κεντρική Κεράλα, η Αμίρα λέει ότι για χρόνια πάσχιζε να ταυτιστεί με το φύλο που της αποδόθηκε κατά τη γέννησή της. Δεν θέλει να δώσει λεπτομέρειες για την οικογένεια της γιατί ακόμα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον πρόσφατο θάνατο του αδελφού της.

Ήταν πάντως ακόμη έφηβη όταν προσπάθησε να βρει άλλους transgender ανθρώπους στην Πάλακαντ. Η προσπάθεια της έληξε με τη σύλληψη της.

Το έσκασε από το σπίτι της και πήγε στην Μπάνγκαλορ, όταν είδε φωτογραφίες τρανς ανθρώπων που ζούσαν στην πόλη, σε μια εφημερίδα. Εκεί βρήκε μια υποστηρικτική transgender κοινότητα που την αποδέχθηκε. Όμως, η ζωή ήταν δύσκολη. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ζητιάνευαν για χρόνια, προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου.

Αποθαρρυμένη, γύρισε στο σπίτι της. «Προσπάθησα σκληρά να ζήσω με τον τρόπο που ήθελε η οικογένειά μου», θυμάται. Αυτό περιελάμβανε να καπνίζει, να πηγαίνει γυμναστήριο και να παρακολουθεί μαθήματα ανάπτυξης προσωπικότητας. Όλα αυτά, σύμφωνα με τους γύρω της, θα την έκαναν «ανδροπρεπή». Όμως, το να προσποιείται ότι είναι κάποιος άλλος άνθρωπος την έκανε δυστυχισμένη.

Αυτό που την κράτησε, μέχρι να ξαναφύγει από το σπίτι της, ήταν οι σπουδές της. Πλέον έχει τρία μεταπτυχιακά και έχει περάσει τις εξετάσεις που της επιτρέπουν να διδάξει σε σχολείο.

Όμως, στις συνεντεύξεις για δουλειά ήταν αντιμέτωπη με άβολες ερωτήσεις. «Με παρέβλεπαν για δουλειές για τις οποίες είχα περισσότερα από τα απαιτούμενα προσόντα», λέει.

Όταν τελικά προσελήφθη, σε προσωρινή θέση ως καθηγήτρια κοινωνιολογίας, είπε σε αξιωματούχο του σχολείου την αλήθεια. «Του είπα ότι είμαι trans γυναίκα και ζήτησα συγγνώμη γιατί είχα εμφανιστεί έτσι στη συνέντευξη. Εξήγησα ότι δεν θα μπορούσα να πληρώσω ούτε το ενοίκιό μου χωρίς μια δουλειά», λέει.

Άρχισε να διδάσκει τον Νοέμβριο και λέει ότι ήταν αντιμέτωπη με σχόλια συναδέλφων της, αλλά οι μαθητές ήταν υποστηρικτικοί. Όμως, ξαφνικά στις 6 Ιανουαρίου της ζήτησαν να σταματήσει να πηγαίνει στο σχολείο. Χωρίς δουλειά πλέον, πανικοβλήθηκε και στράφηκε σε καταστήματα κοντά στο σχολείο, ρωτώντας αν ψάχνουν πωλήτρια, χωρίς αποτέλεσμα. Τότε, αναζήτησε δικηγόρο για την ευθανασία. Η είδηση έγινε viral και ο υπουργός Παιδείας της Κεράλα αντέδρασε άμεσα. Συναντήθηκε με την Kabeer που πλέον έχει ξεκινήσει νέα προσωρινή δουλειά σε κυβερνητικό γραφείο στην Πάλακαντ.

«Πώς θα επιβιώσουν άνθρωποι όπως εμείς;»

Όμως, άλλοι όπως εκείνη περιμένουν ακόμη βοήθεια.  Το 2018, η Σανάβι Πονουσάμι με επιστολή της προς τον πρόεδρο της Ινδίας, Ραμ Ναθ Κοβίντ, επίσης ζήτησε να της επιτραπεί η ευθανασία. Την προηγούμενη χρονιά είχε προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο, όταν της αρνήθηκαν δουλειά στην Air India, επειδή η εταιρεία δεν είχε πολιτική για την πρόσληψη transgender εργαζομένων. Για μήνες δεν υπήρξε απάντηση στην προσφυγή και αργότερα η εταιρεία απείλησε να τη μηνύσει για δυσφήμηση. Καθώς η υπόθεση καθυστερούσε και εξαντλούνταν οι οικονομίες της, η Πονουσάμι έγραψε την επιστολή στον πρόεδρο. Τι άλλαξε για εκείνη; «Τίποτα», απαντά. Ποτέ δεν έλαβε απάντηση και τώρα η Air India έχει εξαγοραστεί από ιδιωτική εταιρεία. Η ίδια διεκδικεί δικαστικά την αποζημίωση για τα νομικά έξοδα που έχει κάνει έως τώρα. «Με ένα τέτοιο σύστημα, πώς θα επιβιώσουν άνθρωποι όπως εμείς;», αναρωτιέται.