Μπορεί ο ιβίσκος να θεραπεύσει το Αλτσχάιμερ; Τι δείχνει νέα μελέτη

Η έλλειψη αποτελεσματικών θεραπειών για τη νόσο Αλτσχάιμερ, οδηγεί στην πρόβλεψη ότι μέχρι το 2050 θα έχει υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των πασχόντων από τη νευροεκφυλιστική νόσο.

Αυτό υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για νέες, αποτελεσματικές θεραπείες.

Πρόσφατη μελέτη σε ποντίκια, υποδηλώνει ότι η γκοσιπετίνη, μια ένωση που προέρχεται από το άνθος του φυτού roselle, ένα είδος ιβίσκου, μπορεί να αποτελέσει μια υποσχόμενη θεραπευτική προσέγγιση για τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι η γκοσιπετίνη βοήθησε στη μείωση της γνωστικής έκπτωσης και των επιπέδων βήτα-αμυλοειδούς σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη γνωστική λειτουργία σε ποντίκια με Αλτσχάιμερ.

Ο καθηγητής Kyong-Tai Kim και ο υποψήφιος διδάκτορας Kyung Won Jo, στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Pohang (POSTECH) της Νότιας Κορέας, επιβεβαιώνουν ότι η γκοσιπετίνη (gossypetin) που βρίσκεται στον ιβίσκο ενεργοποιεί τα μικρογλοία, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού στον εγκέφαλο.

Οι ερευνητές έδειξαν ότι τα μικρογλοία σαρώνουν την πρωτεΐνη βήτα αμυλοειδές στον εγκέφαλο για να αντιμετωπίσουν τις γνωστικές βλάβες που προκαλούνται από τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η νόσος Αλτσχάιμερ ξεκινά όταν τα συσσωματώματα της πρωτεΐνης βήτα αμυλοειδές και της πρωτεΐνης Ταυ σχηματίζουν εναποθέσεις στον εγκεφαλικό ιστό. Τα μικρογλοία εσωτερικεύουν τέτοια συσσωματώματα (φαγοκυττάρωση) για να προστατεύσουν τον εγκέφαλο. Ωστόσο, η αδιάκοπη έκθεση στα συσσωματώματα εξαντλεί τα μικρογλοία, οδηγώντας σε χρόνια φλεγμονώδη αντίδραση και βλάβες στα νευρικά κύτταρα. Ως αποτέλεσμα, προκαλείται γνωστική έκπτωση και απώλεια μνήμης.

Οι ερευνητές χορήγησαν ενδογαστρικά στα ποντίκια με Αλτσχάιμερ γκοσιπετίνη για τρεις μήνες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εξασθενημένη μνήμη και η γνωστική τους ικανότητα είχαν σχεδόν αποκατασταθεί σε φυσιολογικά επίπεδα. Είδαν επίσης μείωση στους διάφορους τύπους συσσωματωμάτων βήτα αμυλοειδούς, τα οποία βρίσκονται συνήθως στον εγκεφαλικό ιστό με άνοια τύπου Αλτσχάιμερ.

Στη συνέχεια έδειξαν ότι η γκοσιπετίνη εμπόδισε την έκφραση γονιδίων που σχετίζονται με τη γλοίωση, η οποία προάγει τις χρόνιες φλεγμονώδεις αντιδράσεις, ενώ αυξάνει την έκφραση των γονιδίων που σχετίζονται με τη φαγοκυττάρωση του βήτα αμυλοειδούς. Με άλλα λόγια, η γκοσιπετίνη διευκόλυνε την εκκαθάριση.

Ο καθηγητής Kyong-Tai Kim εξήγησε: «Επιβεβαιώσαμε ότι η αφαίρεση συσσωματωμάτων βήτα αμυλοειδούς που εναποτίθενται στον εγκέφαλο είναι αποτελεσματική στην πρόληψη και τη θεραπεία της άνοιας. Η γκοσιπετίνη από τον ιβίσκο ίσως συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ασφαλούς και προσιτού φαρμάκου για ασθενείς που πάσχουν από Αλτσχάιμερ».

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Alzheimer’s Research & Therapy.