Η αποστολή του αυτοματοποιημένου υποβρυχίου οχήματος με το όνομα «Ran» ήταν να καταδυθεί στην κοιλότητα της παγοκρηπίδας Dotson, που βρίσκεται κοντά στον παγετώνα Thwaites στη Δυτική Ανταρκτική για να διαπιστώσει πώς οι παγετώνες λιώνουν ταχύτερα κοντά σε ισχυρά υποβρύχια ρεύματα και να παρατηρήσει την τοπογραφία αυτής της παγοκρηπίδας.
Κατά τη διάρκεια 27 ημερών έρευνας, το υποβρύχιο διένυσε περισσότερα από 965 χιλιόμετρα και από τα δεδομένα του οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι τα χαρακτηριστικά του δυτικού τμήματος της παγοκρηπίδας διαφέρουν σημαντικά από εκείνα του ανατολικού τμήματος, το οποίο είναι παχύτερο και επομένως λιώνει πιο αργά.
Επίσης, το «Ran» παρήγαγε χάρτες υψηλής ανάλυσης από το κάτω μέρος της παγοκρηπίδας Dotson που αποκάλυψαν παράξενα χαρακτηριστικά σε σχήμα δάκρυα, παγωμένα οροπέδια και λεπτομερή μοτίβα διάβρωσης.
Σε αντίθεση με τους παγετώνες, οι οποίοι στηρίζονται στην ξηρά, οι παγοκρηπίδες αποτελούν μέρος του ωκεανού. Λειτουργούν ως στήριγμα που εμποδίζει τους πάγους της ξηράς να εισρεύσουν στον ωκεανό και να ανεβάσουν τη στάθμη της θάλασσας, γεγονός που τις καθιστά ζωτικής σημασίας για το πολικό οικοσύστημα.
Τότε ήταν που οι χειρότεροι φόβοι της ομάδας έγιναν πραγματικότητα: Το Ran δεν εμφανίστηκε στο προγραμματισμένο σημείο συνάντησης.
Μιλώντας στους New York Times, ο δρ Wahlin έδωσε δύο θεωρίες: ή ότι το Ran συνετρίβη στην περιοχή όπου η παγοκρηπίδα συναντά τον πυθμένα, ή ότι το υποβρύχιο είχε μια μοιραία συνάντηση με μια φώκια.
Ανακαλύψεις από την έρευνα στην Ανταρκτική.
Το υποβρύχιο “Ran” μήκους 6 μέτρων χρησιμοποίησε παλμικά ηχητικά κύματα (προηγμένο σόναρ πολλαπλών ακτίνων) στον πάγο για τη χαρτογράφηση. Ευτυχώς για την επιστημονική κοινότητα, πρόλαβε να συγκεντρώσει πληροφορίες που οι συμμετέχοντες περιγράφουν ως “μοναδικές στον κόσμο”, καθώς είναι ένα από τα λίγα υποβρύχια που κατάφεραν να καταγράψουν εικόνες από το κρυφό πρόσωπο της Ανταρκτικής.
Ένα από τα ευρήματα της ομάδας είναι ότι οι διαφορετικοί ρυθμοί τήξης μεταξύ των ανατολικών και δυτικών τμημάτων της παγοκρηπίδας Dotson θα μπορούσαν να εξηγηθούν από ένα φαινόμενο γνωστό ως τροποποιημένο βαθύ κυκλικό νερό, το οποίο συμβαίνει όταν νερό από τον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό αναμιγνύεται με άλλες τοπικές υδάτινες μάζες που προσπίπτουν στη βάση του πάγου.
Τα τελευταία δεδομένα συμπληρώθηκαν από μετρήσεις του “Ran” σε αυτά τα υποθαλάσσια ρεύματα, καθώς και από υψηλούς ρυθμούς τήξης στις ρωγμές που διατρέχουν τον παγετώνα.
