Η Νάντια Μουρούζη πένθησε τον άνθρωπο που αγάπησε και πάλεψε με τους νόμιμους κληρονόμους του, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, φτάνοντας να καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα στις 26 Σεπτεμβρίου του 2007, ζητώντας να της παραδώσουν τα προσωπικά της αντικείμενα, τα οποία υπήρχαν μέσα στο σπίτι όπου ζούσε με τον αείμνηστο ηθοποιό, στο Χαλάνδρι. Πισώπλατη μαχαιριά: Η διπλή αποκλήρωση του Γιάννη από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ!

Πράγματα που, όπως ισχυρίστηκε, είχε αγοράσει η ίδια μαζί με τον αποθανόντα σύντροφό της και τα οποία της ανήκαν. Για του λόγου το αληθές, είχε καταθέσει στο δικαστήριο μέχρι και τις αποδείξεις πληρωμής των συγκεκριμένων αντικειμένων, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τα λεγόμενά της. Για την ίδια τα αντικείμενα αυτά είχαν μεγαλύτερη συναισθηματική αξία παρά οικονομική, και αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός λόγος για την απαίτησή της.

Τότε, σύμφωνα με τη λίστα, ανάμεσα στα αντικείμενα υπήρχαν και προσωπικά της κοσμήματα, καθώς και κάποιες οικοσυσκευές, όπως καρέκλες, χαλιά, ένα τραπέζι και άλλα αντικείμενα.

Η ηθοποιός ζούσε όλα τα χρόνια μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακόμα κι όταν μπήκε ο καινούριος άντρας στη ζωή της, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Νίκος Λυμπέρης.

Η άνοιξη του 2008 τη βρήκε ζευγάρι μαζί του, ενώ εκείνος είχε ήδη μπει στη ζωή της 1,5 χρόνο μετά τον θάνατο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, όταν εκείνη ήταν σε βαρύ πένθος.

Αρχικά, εκείνος αρκέστηκε στη φιλία. Όσο, όμως, ο καιρός περνούσε η σχέση τους άρχιζε να αλλάζει βάση και κατέληξαν να είναι ζευγάρι.

Το 2015 υπό άκρα μυστικότητα η Νάντια Μουρούζη, παντρεύτηκε με τον Νίκο Λυμπέρη, που σύμφωνα με δημοσίευμα του Secret ο ρομαντικός τους γάμος μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης, έγινε στο μοναδικής αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής δημαρχείο Hotel de Ville στο Παρίσι. Η νύφη επέλεξε λευκό φόρεμα που το συνδύασε με μια άσπρη μακριά πουκαμίσα, και κρατούσε στα χέρια της μία ανθοδέσμη με δέκα ροζ τριαντάφυλλα.

Πισώπλατη μαχαιριά: Η διπλή αποκλήρωση του Γιάννη από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ!
Πισώπλατη μαχαιριά που τον έστειλε στον τάφο μαζί με τον πατέρα του χαρακτηρίζει ο Γιαννάκης της Αλίκης τη διπλή του αποκλήρωση από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ζητούσε, όπως τονίζει, βοήθεια από τον πατέρα του κι εκείνος τού γύρισε την πλάτη. Τον θεώρησε «μίασμα» και του έδωσε «πικρό ποτήρι για να πιει», τον οδήγησε «σε λούκι αυτοκτονίας».

Στο τελευταίο κεφάλαιο -την αποκλήρωση από τον μπαμπά του Δημήτρη Παπαμιχαήλ- ο Γιάννης Παπαμιχαήλ αισθανόταν έναν «αφάνταστο πόνο ψυχής», όπως τονίζει στην αυτοβιογραφία του «Εχω ένα μυστικό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη σε επιμέλεια Νίκου Νικόλιζα και Βασιλείας Ζερβού.

Ο μονάκριβος γιος της «Νεράιδας» και του «Παλικαριού» δεν θέλει να θυμάται τη «μαχαιριά» που δέχτηκε από τον μπαμπά του. Ωστόσο, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ότι μόνο εκείνος, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει στις σελίδες του κεφαλαίου με τον τίτλο «Η αποκλήρωση», επικοινωνούσε με τον πατέρα του τηλεφωνικώς.

«Οχι απλώς με μαχαίρωσε πισώπλατα, αλλά με πήρε μαζί του στον τάφο» λέει ο Γιάννης, αναφερόμενος στους λόγους που ο πατέρας του επέλεξε να τον αποκληρώσει. Σκληρές λέξεις όπως «αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη» δεν πρόκειται ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη του. «Στο εκτελεστικό απόσπασμα» ένιωσε ο Γιάννης πως τον έστειλε ο πατέρας του με τα σκληρά λόγια της διαθήκης του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τα οποία αναφέρονταν σε εκείνον. Αντηχούν ακόμη στα αφτιά του, όπως γράφει, τα λόγια του συμβολαιογράφου: «Αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη».

Υποστηρίζει ότι δεν τον πείραξε ότι τον αποκλήρωσε ούτε ότι τον αντιμετώπισε σαν ξένο, ενώ ήταν παιδί του. Ολα όσα αναγράφονται στη διαθήκη για τον ίδιο είναι αυτά που τον «σταύρωσαν» και τον επηρέασαν ανεπανόρθωτα, όπως χαρακτηριστικά γράφει. «Θεώρησε συγγενείς τα ανίψια του και οποιονδήποτε άλλον εκτός από εμένα. Ακόμη και σε παιδιά που βρίσκονται στη φυλακή, οι γονείς τους τους πηγαίνουν φαγητό» γράφει πληγωμένος, εξηγώντας πώς ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ του γύρισε την πλάτη.

Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτό έγινε, γιατί είχε το θάρρος να του μιλήσει για ορισμένα προβλήματα που είχε με χρήση ουσιών. Σκέφτηκε πως ο πατέρας του θα μπορούσε να τον βοηθήσει. «Δεν ήθελα λεφτά», γράφει ο Γιαννάκης, «την αγάπη του ήθελα». Μετά το θάνατο της μητέρας του που τον συγκλόνισε θέλησε να στηριχτεί στον πατέρα του, αλλά, όπως αναφέρει: «Ζήτησα από εκείνον χείρα βοηθείας, όμως αυτός με θεώρησε μίασμα και μου έδωσε πικρό ποτήρι να πιω».

Τρεις μήνες, λέει, «έκανα να βγω από το σπίτι μετά τη δημοσιοποίηση της διαθήκης. Κοιτούσα μόνο το ταβάνι, αμέτοχος απέναντι σε όλα». «Ο πατέρας μου -γράφει- με οδήγησε με αυτό τον τρόπο σε ένα λούκι αυτοκτονίας. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω τον περιπτερά, τον ταξιτζή, τη γειτόνισσα».

«Ποτέ δεν με είχε πει “παιδί μου”» ομολογεί σε άλλο σημείο του κεφαλαίου ο Γιάννης αναφερόμενος στον πατέρα του. Προσθέτει πως όταν αρρώστησε με κολικό του νεφρού μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ δεν ενδιαφέρθηκε να τον επισκεφτεί στο νοσοκομείο, μολονότι είχε ειδοποιηθεί. Σημαδιακή για εκείνον είναι και η τελευταία φορά που τηλεφώνησε στον πατέρα του, μερικούς μήνες πριν από το θάνατό του: «Του ζήτησα να πάω κοντά του. Εκείνος, αντί να με δεχτεί, με έβρισε με πολύ άσχημα λόγια και μου έκλεισε το τηλέφωνο».

Σε αυτό το επίπεδο κυμαίνονταν οι συνομιλίες πατέρα – γιου, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, και αυτό, διότι όπως λέει: «Τον πατέρα μου τον χαρακτήριζαν διακυμάνσεις στην ψυχολογία του». Σε αυτές τις διακυμάνσεις αποδίδει και το χωρισμό του Δημήτρη Παπαμιχαήλ από τη δεύτερη γυναίκα του Νανά. «Πολυαγαπημένη» τη χαρακτηρίζει καθώς, όπως γράφει, έμπαινε σαν ασπίδα μπροστά του για να μην τον χτυπήσει ο πατέρας του. Θεωρεί πως, όπως η Αλίκη, έτσι και η Νανά «δεν τον άντεξε και τον χώρισε». Ισχυρίζεται, δε, ότι αυτό το χωρισμό δεν τον ξεπέρασε ποτέ ο πατέρας του και ότι η Αλίκη, «γνωρίζοντας τις καταστάσεις», έγινε επιστήθια φίλη της Νανάς. Ουσιαστικά, ο Γιάννης υποστηρίζει ότι η αξέχαστη μαμά του παρηγορούσε τη δεύτερη σύζυγο του Παπαμιχαήλ, μια κι εκείνη όσο ήταν μαζί του περνούσε διά πυρός και σιδήρου…

Δεν μένει εκεί όμως. Ο Γιάννης γράφει αυτολεξεί: «Με έβλεπε ανταγωνιστικά, όπως έβλεπε και τη μάνα μου». Ο λόγος; Σύμφωνα με τον Γιάννη, ο πατέρας του (μετά βεβαίως το θάνατο της Αλίκης) του ζήτησε να πάρουν από κοινού το θέατρο «Αλίκη». Αυτό τον σόκαρε και το αποδίδει σε «ανταγωνισμό», μια και ο Γιάννης ήταν ιδιοκτήτης του θεάτρου – άλλη μια βαριά κληρονομιά από τη μαμά του. Δεν ξεχνά όμως και πώς αισθάνθηκε όταν του είπαν ότι ο πατέρας του δεν ζει πια. Είχαν αρκετούς μήνες να μιλήσουν και όταν, όπως γράφει, του ζήτησαν να πάει στο νεκροτομείο του Σχιστού για την αναγνώριση, ξέσπασε σε κλάματα: «Ανοιξα το νεκροθάλαμο και δεν άντεξα. Ξέσπασα σε κλάματα. Εκείνες τις στιγμές έκλαιγε η ψυχή μου. Αρχισα να του μιλάω και να του λέω τις σκέψεις μου. Να του λέω γιατί είχαμε επιτρέψει να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι σχέσεις μας. Γιατί να μην ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια. Ηταν πολλά τα “γιατί” που του είπα εκείνο το βράδυ. Κι έβγαιναν μέσα από την ψυχή μου…»

Δύο μύθοι με ανθρώπινα λάθη και πάθη
«Ανθρώπιναλάθη, πάθη» εν κατακλείδι πιστεύει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ πως ήταν όλα όσα έζησαν οι γονείς του και ο ίδιος, δείχνοντας απλώς τις «ανθρώπινες στιγμές δύο μυθικών προσώπων», όπως χαρακτηριστικά λέει. Ολοκληρώνοντας το βιβλίο του, το αφιερώνει στους γονείς του πιστεύοντας πως εκεί ψηλά που βρίσκονται τον προστατεύουν: «Μαζί τους έζησα μια μοναδική ζωή. Μια ζωή που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να βιώσει τόσο έντονα».

Παραδέχεται πως κι εκείνος ενδεχομένως έχει κάνει λάθη. Λάθη όμως που αποδίδει, απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, στους γονείς τους καθώς όπως υποστηρίζει προέρχονται από τα (χρόνια) βιώματα που είχε κοντά τους και ζώντας καθημερινά τους ομηρικούς τσακωμούς τους.

«Μετά το θάνατο του πατέρα μου, ενώ θα έπρεπε θα παραλάβω τα προσωπικά του αντικείμενα, δεν μου παραδόθηκε τίποτα απολύτως» τονίζει. «Κάποιοι συγγενείς μόνο μπήκαν στο σπίτι και πήραν κάποια πράγματα». Οταν, δε, αποτιμήθηκε η περιουσία του πατέρα του, του είπαν πως ανέρχεται στα 600.000 ευρώ μαζί με τα ακίνητα, κάτι που τον σόκαρε καθώς, όπως αναφέρει, μόνο το σπίτι ξεπερνούσε κατά πολύ το ποσό αυτό. Τα μετρητά ήταν 150.000 ευρώ, κάτι που τον εξέπληξε… Βέβαια, γιατί θα ενδιαφερόταν για την περιουσία του μπαμπά του από τη στιγμή που τον είχε αποκληρώσει, μόνο ο Γιάννης το ξέρει…

Η Αλίκη τού άφησε τα πάντα και το «λεβεντόπαιδο» τίποτα
Ο γιος της «Μανταλένας» και του «λεβεντόπαιδου» πήρε βαριά και μεγάλη κληρονομιά από την «εθνική σταρ» Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουλίου του ’96 αφήνοντας, όπως ακουγόταν τότε, ενάμισι δισεκατομμύριο δραχμές στον Γιαννάκη της. Εκτός από αυτά, η Αλίκη είχε αφήσει στο παιδί της, για το οποίο τον Ιούνιο του ’69 όταν το γέννησε είπε «Είναι σαν να μου χαρίζουν όλο τον κόσμο!», το ιστορικό διαμέρισμα όπου έμενε η ίδια στην οδό Στησιχόρου, το εξοχικό της στον Θεολόγο και άλλα ακίνητα. Ολο το βιος της το άφησε σε εκείνον.

Ο ίδιος -που, σημειωτέον, μετά το χωρισμό της Αλίκης από τον Δημήτρη είχε μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα με τη μητέρα του στο διαμέρισμα επί της Στησιχόρου- το ’97 βρίσκει αγοραστή για το εν λόγω διαμέρισμα και γίνεται στόχος (κακεντρεχών) σχολίων, ενώ λίγο αργότερα προχωρεί στην πώληση του στούντιο που διατηρούσε στον πάνω όροφο.

Το ’99 πουλάει καταστήματα στο κέντρο, τα οποία κληρονόμησε από εκείνη. Οπως ακουγόταν τότε κι επιβεβαιώθηκε αργότερα, αυτή η κίνηση έκανε τα αίματα να ανάψουν ανάμεσα στον Γιάννη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.

Τον Αύγουστο του 2001, έρχεται η κίνηση-ματ, όπως τη χαρακτήριζαν άνθρωποι από το στενό περιβάλλον του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, από την πλευρά του Γιάννη. Αποφασίζει να πουλήσει το πολυτελές εξοχικό (και καταφύγιο) της Αλίκης στον Θεολόγο. Από τότε, οι σχέσεις πατέρα και γιου μπαίνουν οριστικά στον πάγο…

Στο μεταξύ, ο Γιάννης έχει ήδη αγοράσει στούντιο στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής, αλλά μένει με ενοίκιο σε ένα lux σπίτι στο Ψυχικό – εκεί μάλιστα διέμενε έως τις αρχές Οκτωβρίου του 2007.

Τον Αύγουστο του 2004, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ φεύγει από τη ζωή. Εκτοτε, πολλοί βάζουν στην «πυρά» τον Γιάννη Παπαμιχαήλ καθώς αποκληρώνεται από τον πατέρα του.

Στην πρώτη διαθήκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποφασίζει να διαθέσει ολόκληρη την περιουσία του στη δημιουργία ιδρύματος που θα φέρει το όνομά του, κάτι όμως που αναιρείται από τη δεύτερή του διαθήκη, η οποία τελικά είναι και αυτή που θα ισχύσει. Στη δεύτερη διαθήκη λοιπόν του Παπαμιχαήλ αναφέρεται: «Αποκηρύττω την πρώτη μου διαθήκη, εκτός από το σκέλος που αφορά τον υιό μου Γιάννη». Ετσι, η πρώτη ακυρώνεται και στη δεύτερη πλέον, την οποία ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ συνέταξε λίγο καιρό πριν από το θάνατό του, αφήνει την περιουσία του στους φυσικούς του κληρονόμους, ενώ ο γιος του για δεύτερη φορά αποκληρώνεται.

Σημειώνουμε πως τη δεύτερη διαθήκη βρήκε ο αγαπημένος ανιψιός του αξέχαστου ηθοποιού, Γιώργος, λίγους μήνες μετά το θάνατό του, σε ένα σωρό από έγγραφα του αείμνηστου.