Διεθνής ομάδα επιστημόνων αναφέρει ότι η ξαφνική αύξηση στους εφιάλτες που βλέπετε μπορεί να αποτελεί προάγγελο αυτοάνοσων παθήσεων, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
Ύποπτη ένδειξη είναι και οι παραισθήσεις στη διάρκεια της ημέρας, οι οποίες όμως συνήθως εκδηλώνονται μετά την εκδήλωση της νόσου.
Τα ίδια νευρολογικά συμπτώματα μπορεί επίσης να δρουν ως προειδοποιητική ένδειξη ότι επίκειται έξαρσή της, λένε οι ερευνητές.
Ο λύκος είναι μία αυτοάνοση φλεγμονώδης πάθηση, που πλήττει πολλά όργανα του σώματος. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται ο εγκέφαλος.
Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην ιατρική επιθεώρηση eClinicalMedicine. Οι ερευνητές ζήτησαν από 676 πάσχοντες από λύκο και 400 γιατρούς να συμπληρώσουν αναλυτικά ερωτηματολόγια για τον λύκο. Πήραν επίσης αναλυτικές συνεντεύξεις από 69 πάσχοντες από αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις (συμπεριλαμβανομένου του λύκου) και 50 άλλους γιατρούς.
Από τους ασθενείς ζητήθηκε μεταξύ άλλων να καταγράψουν αν και πότε άρχισαν να έχουν 29 νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα, όπως:
Η κατάθλιψη
Οι παραισθήσεις
Η απώλεια της ισορροπίας
Στις συνεντεύξεις οι ασθενείς ερωτήθηκαν για τη σειρά εμφάνισης των συμπτωμάτων όταν η νόσος τους παρουσίαζε έξαρση.
Πρώτα οι εφιάλτες
Ένα από τα πιο συχνά συμπτώματα που ανέφεραν οι ασθενείς ήταν οι εφιάλτες. Οι τρεις στους πέντε ασθενείς (το 61%) με λύκο είπαν ότι έβλεπαν ξαφνικά πολλούς εφιάλτες. Το ένα τρίτο ανέφεραν πως οι εφιάλτες τους άρχισαν πάνω από 1 χρόνο πριν τα άλλα συμπτώματα που οδήγησαν στη διάγνωση του λύκου.
Τρομακτικά όνειρα ανέφερε και το 34% των πασχόντων από άλλες αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις.
Κάτι λιγότερο από ένας στους τέσσερις ασθενείς ανέφεραν παραισθήσεις. Ωστόσο στο 85% από αυτούς τους ασθενείς οι παραισθήσεις άρχισαν μετά τη διάγνωση του λύκου.
Τα τρομακτικά όνειρα που ανέφεραν οι ασθενείς ήταν πολύ «ζωντανά» και προκαλούσαν ακραίο φόβο. Οι ασθενείς ανέφεραν πως έβλεπαν ότι τους επιτίθενται, ότι παγιδεύονται, ότι συνθλίβονται ή πέφτουν από μεγάλο ύψος. Πολλοί ασθενείς είπαν ότι τα όνειρα αυτά ήταν πιο έντονα όταν το σώμα τους βρισκόταν υπό έντονο στρες.
«Είναι σημαντικό οι γιατροί να μιλούν με τους ασθενείς τους γι’ αυτού του είδους τα συμπτώματα. Πρέπει επίσης να αφιερώνουν χρόνο για να καταγράφουν την εξέλιξη των συμπτωμάτων κάθε ασθενούς ξεχωριστά», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια από το Τμήμα Δημοσίας Υγείας & Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ.
«Οι ασθενείς συχνά γνωρίζουν ποια συμπτώματα υποδηλώνουν ότι επίκειται έξαρση της νόσου τους. Όμως γιατροί και ασθενείς συχνά διστάζουν να συζητήσουν για τα νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα, ιδίως όταν δεν συνειδητοποιούν ότι αυτά μπορεί να αποτελούν εκδηλώσεις αυτοάνοσων παθήσεων», πρόσθεσε.
