Μυστική επιχείρηση με την ονομασία «Νέμεσις», από την αρχαία ελληνική θεότητα και προσωποποίηση της Θείας Δίκης, οργάνωσαν την περίοδο 1920-1923 Αρμένιοι που επέζησαν της γενοκτονίας προκειμένου να εξοντώσουν τους βασικούς υπαίτιους του μαζικού εγκλήματος. Η επιχείρηση εκδίκησης των Αρμενίων θυμίζει πολύ τα αντίποινα του Ισραήλ και της Μοσάντ εναντίον μελών εξτρεμιστικών παλαιστινιακών οργανώσεων, όπως συνέβη το 1972 μετά τη «Σφαγή του Μονάχου».
Μια γενοκτονία που … ενέπνευσε τον Χίτλερ
Στη δίνη του Α΄ Π.Π. το καθεστώς των Νεότουρκων στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρά τις αρχικές εξαγγελίες για «Ελευθερία», «Ισότητα», «Δικαιοσύνη», έθεσε σ’ εφαρμογή ένα ευρύ σχέδιο αφανισμού της πολυπληθούς αρμενικής μειονότητας, που υπολογίζονταν σε 2 εκατομμύρια. Στόχος, η εθνική και θρησκευτική ομογενοποίηση της Τουρκίας, σε βάρος των πολυπληθών μειονοτήτων, ανάμεσά τους και των Ελλήνων.
Το σχέδιο εκτοπισμού των Αρμενίων από τις πατρογονικές τους εστίες στη Ν.Α. Τουρκία, υλοποιήθηκε μεθοδικά και συντονισμένα την περίοδο 1915-1918. Από τις μαζικές εκτελέσεις και απελάσεις, κατάφεραν και επιβίωσαν μόλις 500 χιλ. Αρμένιοι. Ήταν η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, προάγγελος του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. Ο Χίτλερ μάλιστα χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τη γενοκτονία των Αρμενίων για να δικαιολογήσει τον αφανισμό χιλιάδων Εβραίων της Ευρώπης. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» φέρεται να διερωτήθηκε το 1939.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στη γενοκτονία των Αρμενίων, είχε η λεγόμενη «τριανδρία» των Νεοτούρκων. Ο Μεχμέτ Ταλαάτ Πασάς, υπουργός Εσωτερικών και στη συνέχεια Μέγας Βεζύρης (πρωθυπουργς). ο Ισμαήλ Ενβέρ Πασας, υπουργός Στρατιωτικών, και ο Τζεμάλ Πασάς, στρατιωτικός διοικητής. Σε τηλεγράφημα του ο Ταλαάτ στις 28/4/ 1915 προς τους νομάρχες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενημέρωνε πως: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».
Μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον Οκτώβριο του 1918, Ταλαάτ, Ενβέρ και Τζεμάλ έπεσαν σε δυσμένεια και κατέφυγαν στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα ανέτειλε τ’ άστρο του Μουσταφά Κεμάλ, γνωστού στη συνέχεια ως Ατατούρκ.
Με υπόδειξη των συμμαχικών κατοχικών δυνάμεων, συγκλήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη δικαστήρια που καταδίκασαν τους υπαιτίους της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ωστόσο η απροθυμία ουσιαστικής πίεσης από του νικητές του Α’ Π΄Π. προς τον Μουσταφά Κεμάλ να τιμωρήσει τους πρωταγωνιστές του μαζικού εγκλήματος, αλλά και η απουσία διεθνών νόμων για επιβολή δικαιοσύνης, είχε ως αποτέλεσμα οι ιθύνοντες της γενοκτονίας να καταφύγουν ανενόχλητοι στο εξωτερικό, όπως στο Βερολίνο και στη Ρώμη. Όσο όμως αυτοί απολάμβαναν την ηρεμία τους, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κάποιοι ορκίζονταν εκδίκηση …
Επιχείρηση «Νέμεσις»
Στις 28.5.1918 πραγματοποιήθηκε στην Τιφλίδα η ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Αρμενίας, με πρωτεύουσα το Ερεβάν. Προτεραιότητα του νέου κράτους δεν ήταν μόνο η περίθαλψη και αποκατάσταση των χιλιάδων προσφύγων που κατέφυγαν εκεί από τα εδάφη Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και η τιμωρία όσων Τούρκων και Αζέρων αξιωματούχων, σχεδίασαν και υλοποίησαν στο έπακρο το σχέδιο εξόντωσης των Αρμενίων τα προηγούμενα χρόνια.
Tο καθεστώς των Νεότουρκων στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία έθεσε σε εφαρμογή ένα ευρύ σχέδιο αφανισμού της πολυπληθούς αρμενικής μειονότητας, που υπολογίζονταν σε δύο εκατομμύρια.
Το ζήτημα της δικαιοσύνης εναντίον όσων ευθύνονταν για τη γενοκτονία των Αρμενίων, ήταν βασικό θέμα συζήτησης κατά το 9ο συνέδριο της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας (ARF), που έλαβε μέρος το φθινόπωρο του 1919 στο Ερεβάν. Αρχικά καταρτίστηκε η λίστα των «στόχων» προς εξόντωση, που περιελάβανε και Αρμένιους που συνεργάστηκαν με τους Οθωμανούς, και στη συνέχεια συστάθηκε ειδικό σώμα που θα δρούσε μ’ απόλυτη μυστικότητα και θα καταδίωκε τους «επικηρυγμένους» όπου και εάν βρίσκονταν.
Το σχέδιο εκτελέσεων έλαβε την ονομασία «Χαντούκ Κορτζ» (Ειδική Επιχείρηση) με πρωταγωνιστική τριανδρία τον Καρεκίν Παστερματζιάν ως επικεφαλής και τους Αγκόπ ντερ Αγκοπιάν και Ααρόν Σατσακλιάν ως υπεύθυνους οργάνωσης και χρηματοδότησης αντίστοιχα. «Αυτή τη φορά τα πρόβατα με ακονισμένα δόντια από την οδύνη, την απόγνωση και την αδικία θα κατασπάραζαν τους λύκους» γράφει χαρακτηριστικά η Έλενα Κιουρκτσή στο περιοδικό «Αρμενικά Χρονικά» (τ.84), τονίζοντας πως οι εκτελεστές είχαν ρητή εντολή να κινούνται έτσι ώστε να μην συλλαμβάνονται, αποφεύγοντας όσο το δυνατόν, τους άσκοπους θανάτους και τα χτυπήματα αθώων.
Η επιχείρηση εκδίκησης έλαβε την κωδική ονομασία «Νέμεσις» παραπέμποντας στο όνομα της αρχαίας ελληνικής θεότητας της θείας δίκης, με επτά Αρμενίους να αναλαμβάνουν το ρόλο του τιμωρού-εκτελεστή. Στις κορυφαίες θέσεις της λίστας εξόντωσης, βρίσκονταν τα ονόματα υψηλόβαθμων αξιωματούχων της κυβέρνησης των Νεοτούρκων, Αζέροι αξιωματούχοι αλλά και Αρμένιοι που χαρακτηρίστηκαν προδότες. Συνολικά 41 άτομα, που στο μεγαλύτερο μέρος τους είχαν καταδικαστεί ερήμην από τα Στρατιωτικά Δικαστήρια του Μουσταφά Κεμάλ, και ενώ είχαν κριθεί ένοχοι για τις μαζικές δολοφονίες, κυκλοφορούσαν ελεύθερα.
ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΡΕΒΟΣ??