Ο Νίκος Γαλανός φέτος πρωταγωνιστεί στην θεατρική μεταφορά της ταινίας «Χτυποκάρδια στο θρανίο» ερμηνεύοντας τον πατέρα της «Λίζας Παπασταύρου» που είχε ενσαρκώσει η αξέχαστη Αλίκη Βουγιουκλάκη. Με αφορμή τον νέο του ρόλο μιλά για τον έρωτα με διαφορά ηλικίας και τη λαμπρή διαδρομή του στο χώρο του θεάματος.

Η εικόνα που έχουμε για εσάς από τον ελληνικό κινηματογράφο ποικίλει…
Συνεργάστηκα με την Φίνος Φιλμ που κυριάρχησε από το 62 έως το 76 και έμεινα ως το τέλος.Ήταν τότε που υπήρξε μια μετάβαση από το μαυρόασπρο στο έγχρωμο και μαζί η θεματολογία με προβληματισμούς της κοινωνίας για το μεροκάματο,το ενοίκιο,την αποκατάσταση,τα ήθη το κλασικό happy end με τον γάμο, με τη κόρη μετά τα 25 να θεωρείται γεροντοκόρη και τους γονείς στα πενήντα να έχουν τελειώσει ερωτικά και να είναι παππούδες.Ο έρωτας είχε αντικειμενικό στόχο τον γάμο και την τεκνοποίηση. Όταν εμφανίστηκα εγώ ο έρωτας άρχισε να αντιμετωπίζεται διαφορετικά,η γυναίκα άρχισε να παίρνει τη θέση της, παράλληλα και στο θέατρο ανεβάσαμε έργα πιο βαριά.
Υπήρξατε ζεν πρεμιέ…
Εκπροσωπούσα την γενιά μου,χωρίς να το συνειδητοποιώ,έκανα τη δουλειά μου,έπαιζα τον ρόλο δεν υπήρχαν τότε αυτοί οι τίτλοι,υπήρχε αισθησιακό αλλά όχι γυμνό,λόγω συντηρητισμού.Γι αυτό λίγο καβαλούσαμε το καλάμι,είμαστε μια παρέα,τεχνικοί,παραγωγοί,ξενυχτούσαμε με τους συναδέλφους και πηγαίναμε άγρυπνοι στα γυρίσματα. Αντιμετωπίζαμε τη δουλειά με κέφι, ήμασταν μαζί στο γλέντι,στο καλαμπούρι χωρίς το ρολόι στο χέρι, και ας είχαμε γύρισμα και να βγάλουμε δύο παραστάσεις την επόμενη.

Παίξατε ρόλους σύγχρονου νέου όπως σας άρμοζε και ηλικιακά ,καλού παιδιού ενίοτε κακομαθημένου πλουσιόπαιδου,ελκυστικού κακού…
Εξέφραζα μια γενιά,δεν έκανα απλά τον εραστή η κάποιον,η τέχνη σου δίνει δύναμη,ο κινηματογράφος δημιουργεί είδωλα,έχει φύση καθηλωτική και διαθέτει σαγήνη.Η τηλεόραση απομυθοποιεί τα πάντα.Βλέπεις τηλεόραση με τις πυτζάμες,για να δεις σινεμά είναι ιεροτελεστία ντύνεσαι, μπαίνεις σε διαδικασία εξόδου.

Χτυποκάρδια στο θρανίο για φέτος, τι σημαίνει για σας η έννοια χτυποκάρδι;

Υπάρχουν διαφορετικών ειδών το πλατωνικό,το αισθησιακό.Το άμεσο αποτέλεσμα,ο έρωτας για μια νύχτα και στον αντίποδα το φλερτ και η μαγεία που σε ταρακουνάει συθέμελα.Όταν αυτό που ζητάς σου δίνεται ωμά χάνεται η μαγεία. Ανάλογα τι φορτίο έχεις επιλέγεις να ζήσεις.Ξέρω γυναίκα που είναι δεκαπέντε χρόνια σε πλατωνικό έρωτα με τραγουδιστή.Οι σημαντικοί δημιουργοί η ερμηνευτές έλκουν τέτοιες καταστάσεις.Και ξέρουμε κάποιους που διέλυσαν την οικογένεια τους για μια τουρίστρια.