Φωλιασμένο σε μια πλαγιά των επιβλητικών όγκων της ορεινής περιοχής των Τρικάλων, μέσα στην πλούσια φύση, βρίσκεται ένα χωριό με παραμυθένιο όνομα που μαγεύει τους επισκέπτες.
Σε απόσταση 50 χλμ. από την πόλη των Τρικάλων, 40 χλμ. από την Καλαμπάκα και δίπλα στο Περτούλι, το Νεραϊδοχώρι αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της ορεινής χαλάρωσης.
Το χωριό είναι χτισμένο στη σκιά των βουνών Μαρόσα και Νεράιδα, σε υψόμετρο 1.140 μέτρων. Το πρώτο όνομα του χωριού ήταν Βετερνίκ, ενώ πιθανολογείται ότι η σημερινή ονομασία του προέρχεται από γειτονικό βουνό Νεράιδα.
Τα σπίτια του χωριού με τις κόκκινες στέγες απλώνονται αμφιθεατρικά στην πλαγιά. Παλιές εκκλησίες και πέτρινες βρύσες με τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό κοσμούν διάφορες γωνιές του. Στο Νεραϊδοχώρι λειτουργούν ξενώνες και ταβέρνες. Η λιθόστρωτη πλατεία αποτελεί σημείο συνάντησης στο χωριό. Εδώ θα δείτε τον ναό του Αγίου Νικολάου και την προτομή του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου, αγωνιστή του 1821, ενώ αξίζει να επισκεφθείτε και τη μονή της Αγίας Παρασκευής (1792) λίγο έξω από το χωριό.
Επίσης, στη θέση Σμίξη, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, θα δείτε το πετρόχτιστο γεφύρι του Χατζηπέτρου, που στέκει εκεί από το 1750. Από το γεφύρι ξεκινά και το µονοπάτι «Βλαχόστρατα». Πρόκειται για ένα λιθόστρωτο μονοπάτι στα βουνά που κατά το παρελθόν συνέδεε τη Θεσσαλία με την Ήπειρο. Χρησιμοποιούνταν για πολλούς αιώνες από τους κατοίκους των ορεινών περιοχών για τη μεταφορά των προϊόντων τους και από τους βοσκούς για τη μετακίνηση των κοπαδιών. Μέρος του μονοπατιού, μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου, έχει διατηρηθεί και προσφέρει εκπληκτική θέα της περιοχής. Μετά από πορεία μιας ώρας, βρίσκεται η Βρύση Φτελιά με διαμορφωμένο χώρο ξεκούρασης.
Σύμφωνα με έναν θρύλο, κάποτε ζούσαν στο χωριό δύο πλούσια και όμορφα κορίτσια, η Μάρω και η Νεραϊδούλα. Κλέφτες μπήκαν στο χωριό θέλοντας να πάρουν αιχμάλωτες τις δύο κοπέλες. Μα εκείνες κατόρθωσαν να ξεφύγουν. Η μια ανέβηκε στην κορυφή του ενός βουνού και η άλλη στην κορυφή του άλλου βουνού. Όταν οι κλέφτες φύγανε, τα κορίτσια δεν γυρίσανε στο χωριό. Είχαν χαθεί. Οι γέροι και οι γριές του χωριού λέγανε ότι πολλές φορές, τις φεγγαρόλουστες βραδιές βλέπανε τις σκιές τους και τις σκοτεινές νύχτες ακούγανε τις παραπονιάρικες φωνές τους. Από τότε τα βουνά ονομάστηκαν «Μαρόσα» και «Νεράιδα». Η παράδοση αυτή είναι η μια εκδοχή από την οποία το χωριό έλαβε το όνομα Νεραϊδοχώρι.
