Νοέμβριος 1944. Τελευταίες Μαζικές Σφαγές του ΕΛΑΣ στη Μακεδονία. – Το «έγκλημα» των θυμάτων: δεν ήθελαν το ΚΚΕ και δεν είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ!

Το «έγκλημα» των θυμάτων: δεν ήθελαν το ΚΚΕ και δεν είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ!

(Τα γεγονότα εν περιλήψει. Ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις φίλων Μακεδόνων να γράψω και για τα εγκλήματα στα μέρη τους).

Στις 4-5 Νοεμβρίου έγινε η μεγάλη σφαγή χιλιάδων Ποντίων εθνικιστών ενόπλων και αμάχων στο Κιλκίς. (Ίδε ποστ 4 Νοεμβρίου).

Ένας εκ των οπλαρχηγών ο οποίος ήταν από το χωριό Δημητρίτσι, ο Απόστολος Ζαπρούδης (καπετάν Παπούλιας) διέφυγε με λίγες εκατοντάδες αμάχους και ενόπλους και κατέφυγε στο χωριό ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, στους πρόποδες των Κρουσίων Ορέων.

Μη έχοντας αρκετούς ενόπλους στρατολόγησε νέους από το Δημητρίτσι και τα γύρω χωριά, που είχαν τρομοκρατηθεί από τη σφαγή που είχε γίνει στο Κιλκίς, και έφθασε στους 250 ενόπλους.

Πλην αυτών των ενόπλων, στην Αγία Τριάδα προσέτρεξαν και άμαχοι με γυναικόπαιδα, πάλι λόγω του τρόμου του ΕΛΑΣ.
Στις 12 ο ΕΛΑΣ επετέθη με δύναμη 800-900 ανταρτών.

Οι αμυνόμενοι κράτησαν σχεδόν 2 ημέρες, και οι επιζώντες υποστήριζαν ότι ο ΕΛΑΣ τους κατέβαλε με τη βοήθεια των Βουλγάρων που έριξαν εναντίον της Αγίος Τριάδος με Πυροβόλα και Όλμους!
Το τέλος της μάχης ακολούθησαν τα συνήθη: βία, σφαγές (περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών), πλιάτσικο και εμπρησμοί σπιτιών.

Μου είπε ένας απόγονος θυμάτων από το Δημητρίτσι:

«Μέ τά χωνιά φώναζαν στούς λουφαγμένους νά παραδοδούν .

Οι ΑΘΩΟΙ παραδόθηκαν λόγω πρωτέρου εντίμου βίου ..ουδείς βρέθηκε από τούς «αθώους», κάτι πενιχρα λείψανα.

Οι ψαγμένοι διέφυγαν μέσα από μιά κόλαση φωτιάς ενός χωριού πού καιγόταν από ακρη σέ ακρη, από μονοπάτια πού γνώριζαν.

Ο Παππούς μου, Παπακωνσταντίνου κώστας, διμοιρίτης τής ΠΑΟ, γλύτωσε αυτός καί ομάδα του γιατί ηταν γνώστης τής περιοχής λόγω κυνηγιού.

Ολος ο αθώος πληθυσμός τού Δημητριτσίου σκοτώθηκε εκεί.

Πολλοί στήν μάχη καί περισσότεροι γιατί πίστεψαν οτι ειναι ΑΘΩΟΙ και οι αντάρτες δεν θα τους πειράξουν. Εκεί ο παππούς μου έχασε 5 ανίψια, παιδιά της αδελφής του.

Σε μιά ημέρα!!….».

Πολλοί κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Αγία Τριάδα.

Ενας αριθμός εξ αυτών, περίπου 200, πέρασαν τον Στρυμώνα ποταμό αλλα τους συνέλαβαν οι Βούλγαροι και τους παρέδωσαν στον ΕΛΑΣ στις 15 Νοεμβρίου.

Οι ΕΛΑΣίτες τους οδήγησαν κοντά στο χωριό Προμαχώνα.

Εκεί έναν αριθμό τους έσφαξαν με μαχαίρια, ενώ τους υπόλοιπους τους έκαψαν ζωντανούς σε μιά αποθήκη με σανό.

Από τους τεελυταίους επέζησαν βαριά τραυματισμένοι 7 άνδρες, οι οποίοι και μαρτύρησαν τα γεγονότα.
Εκτός από αυτήν την ομάδα που κατέληξε στον Προμαχώνα, μια μεγαλύτερη διαφυγόντων από την Αγία Τριάδα πήγε προς την περιοχή Βέρτσικου – Κερδυλίων και εκεί κρύφτηκαν.

Ο ΕΛΑΣ το έμαθε και έστειλε ανρώπους πάλι με χωνιά να πουν ότι όλα τελείωσαν, μπορούν να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Όσοι τους πίστεψαν και παρουσιάστηκαν, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε δυό τοποθεσίες του χωριού Νικόκλεια Σερρών, στα Τραπέζια Τερπνής και στη Μαϊμούν Ντερέ.

Αυτές οι τρείς – Αγία Τριάδα, Προμαχώνας, Νικόκλεια- ήταν οι τελευταίες μαζικές σφαγές του ηρωικού ΕΛΑΣ της Εθνικής Αντίστασης κατά Ιταλών-Γερμανών-Βουλγάρων-Τσάμηδων, πριν το μεγάλο ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του Δεκέμβρη της Αθήνας!