Η απολαυστική “Ντένη Μαρκορά”, η αξεπέραστη Ντίνα Κώνστα, πέθανε το πρωί της Κυριακής (3/7). Η είδηση του θανάτου της, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο.

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη, στην οποία φοιτούσε κρυφά, ενώ την ίδια εποχή εργαζόταν σε εταιρεία χρωμάτων για να πληρώσει τις σπουδές της. Είχε την τύχη να είναι μαθήτρια της Μαίρης Αρώνη.

Πρωτοεμφανίστηκε στην Ελεύθερη Σκηνή το 1965. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές. Μερικοί από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους που υποδύθηκε ήταν στις σειρές «Τρεις Χάριτες», «Δις Εξαμαρτείν» και το «Σόι μας». Ωστόσο, αγαπήθηκε από το κοινό για την ερμηνεία της ως Ντένη Μαρκορά στη σειρά «Δύο ξένοι».

Αδέσμευτη στη ζωή, αλλά πολιτικοποιημένη

Δεν παντρεύτηκε ποτέ, επειδή δεν της άρεσε η δέσμευση του γάμου. Είχε δηλώσει πως έγινε ηθοποιός επειδή ήταν αυτοκαταστροφικό άτομο. Είχε εκφράσει ανοιχτά τις πολιτικές της απόψεις. Ήταν υποψήφια με τον Συνασπισμό στις Ευρωεκλογές του 1999, στις βουλευτικές εκλογές του 2000, και στις βουλευτικές εκλογές του 2004.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα της με δραματικούς ρόλους, έγινε γνωστή με τον κωμικό ρόλο της Ντένης Μαρκορά στους «Δύο Ξένους.». Θεωρείται από τις καλύτερες ηθοποιούς της ελληνικής τηλεόρασης και πρωταγωνίστησε στις πιο δημοφιλείς σειρές της δεκαετίας του ’90.

Η Ντίνα Κώνστα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σάμο και ήταν το δεύτερο κορίτσι της οικογένειας. Ο πατέρας της πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή της.
Ήταν αντιδραστικό και επαναστατικό παιδί. Δεν ήθελε να πηγαίνει στις σχολικές γιορτές, να λέει ποιήματα και να κάνει οτιδήποτε θεωρείτο υποχρεωτικό. Για το λόγο αυτό αποφάσισε να σπουδάσει δημοσιογράφος – επειδή ήταν μια δουλειά που δεν θα είχε ρουτίνα. Ωστόσο, ο θείος της, που θα πλήρωνε τις σπουδές της σε σχολή δημοσιογραφίας στις Βρυξέλλες, άλλαξε γνώμη, διότι πίστευε πως «η δημοσιογραφία είναι τυχοδιωκτικό επάγγελμα και δεν κάνει για τις γυναίκες».

Η μητέρα της ήθελε η κόρη της να παντρευτεί και να δουλέψει ως τραπεζικός υπάλληλος αλλά η Ντίνα, το θεωρούσε καταδίκη και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. «Είμαι αυτοκαταστροφικό άτομο. Με ενοχές και πάρα πολλά συμπλέγματα. Γι’ αυτό και κάνω αυτή τη δουλειά», δήλωσε σε συνέντευξή της. Παρακολουθούσε παραστάσεις στο Εθνικό και παράλληλα εργαζόταν σε εταιρεία χρωμάτων για να πληρώσει τις σπουδές της στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη.

Τα πρώτα χρόνια στη Σχολή τις έδιναν μόνο δραματικούς ρόλους, γιατί όπως της έλεγαν οι καθηγητές της ταίριαζαν στο δραματικό πρόσωπό της.
Πρώτη φορά ανέβηκε στο σανίδι το 1965. Ασχολήθηκε κυρίως με το ελεύθερο θέατρο, ενώ δούλεψε επτά χρόνια στο Εθνικό. Τότε έπαιξε στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, αλλά απογοητεύτηκε από το αλισβερίσι των επιτροπών και επέστρεψε στο ελεύθερο θέατρο, επειδή της έλειπε η ουσία. Είχε πρόταση από τον Κάρολο Κουν για παράσταση στο θέατρο Τέχνης αλλά την απέρριψε διότι είχε κλείσει σε μια άλλη παράσταση.

Συγκλόνισε σαν την Μπέλλου

Ήταν μια απόφαση που την σκέφτηκε πολύ, αλλά αργότερα, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή της. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές.
Όπως είχε πει, οι κωμικοί ρόλοι είναι πιο επικίνδυνοι και δύσκολοι, γιατί μπορεί εύκολα να γίνεις γελοίος. Από τις καλύτερες εμφανίσεις της στο θέατρο ήταν στην παράσταση «Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας» που αφορούσε τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου.

Όπως είχε αναφέρει τότε, ήταν ρόλος- ρίσκο και το σκέφτηκε πολύ πριν τον αποδεχτεί. Η Κώνστα ήταν συγκλονιστική στην ερμηνεία της και στην πρεμιέρα οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και τη χειροκροτούσαν.