O Νότης Περγιάλης, από παιδί ακόμα, χρειάστηκε να παλέψει για να τα βγάλει πέρα στη δύσκολη, γεμάτη φτώχεια ζωή της οικογένειάς του στη Λακωνία. Η λαϊκή καταγωγή του, αλλά και στη συνέχεια η εκπαίδευσή του δίπλα στον μεγάλο του δάσκαλο Βασίλη Ρώτα και το Θεατρικό Σπουδαστήριο, στάθηκαν για τον ίδιο σχολείο αγώνα, που του δίδαξαν όχι μόνο θέατρο αλλά και στάση ζωής. Η μαχητικότητα, η πίστη στον αγώνα για τα δίκια του λαού και το υψηλό ήθος, που σταθερά καλλιεργούνταν σ’ αυτό το «καταφύγιο», αλλά και «φυτώριο» ανάπτυξης της ΕΠΟΝ, δεν μπορούσαν παρά να επιδράσουν καταλυτικά στην απόφασή του να ενταχθεί στο ΕΑΜ της Λακωνίας.
Εχοντας επιλέξει το δύσκολο δρόμο του αγώνα, δε συμμετείχε σ’ αυτόν μόνο με τη φυσική παρουσία του. Από νωρίς έβαλε στην υπηρεσία του και την τέχνη του. Εγραφε, σκηνοθετούσε κι έπαιζε δικά του έργα. Μεταξύ των έργων που παρουσίασε η θεατρική ομάδα του «Φιλοπρόοδου Λαϊκού Ομίλου Γαργαλιάνων» (ΦΛΟΓΑ) – στο πλαίσιο του οποίου το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ είχαν συγκροτήσει ορχήστρα, χορωδία, θεατρικές και αθλητικές ομάδες – ήταν και το μονόπρακτο του Νότη Περγιάλη «Από το θάνατο στη ζωή», το οποίο μετά την απελευθέρωση, ανέβηκε ως τρίπρακτο πια, στη Σπάρτη. Κείμενα με την υπογραφή του φιλοξενήθηκαν και στο περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», μετά την απελευθέρωση.
Μέσα σε δύσκολα χρόνια και καιρούς, με το τέλος του εμφυλίου, ο Νότης Περγιάλης γράφει θεατρικά κείμενα και ποιήματα που απαντούν στη δίψα του φτωχού κόσμου για μια καλύτερη ζωή, συνεργαζόμενος με διάφορους θιάσους ΕΑΜιτών επίσης θιασαρχών. Από τη συνεργασία του με τον συναγωνιστή του Μάνο Κατράκη και το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο», αξίζει να ξεχωρίσουμε τα έργα του, όπως «Το κορίτσι με το κορδελάκι» και η «Αντιγόνη της Αντίστασης», που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και αγκαλιάστηκαν με θέρμη από το λαϊκό κοινό, αφού τα έργα αυτά – όπως και άλλα του Περγιάλη – απαντούν στη λαχτάρα του λαού για ανάταση, κρατώντας ψηλά το αγωνιστικό φρόνημα, όπως και οι ηρωίδες του έργου.
Από τον Ριζοσπάστη
