Το εργαστήριο στην Κίνα, από το οποίο το FBI εκτιμά ότι είναι πιθανό να διέρρευσε ο κορονοϊός, μπορεί επίσης να έχει απελευθερώσει ένα «πολύ εξελιγμένο» στέλεχος πολιομυελίτιδας το 2014.
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε από τη Daily Mail υποδεικνύει ότι αυτό το στέλεχος πολιομυελίτιδας μόλυνε ένα τετράχρονο αγόρι κατά τη διάρκεια μιας ευρύτερης επιδημίας του ιού στην επαρχία Anhui της Κίνας. Το στέλεχος αυτό είναι σχεδόν ταυτόσημο με μια παραλλαγή πολιομυελίτιδας που είχε αποθηκευτεί 200 μίλια μακριά, στο γνωστό Ινστιτούτο Ιολογίας Wuhan, την ίδια χρονική περίοδο.
Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Παστέρ στη Γαλλία δεν μπορούν να προσδιορίσουν με βεβαιότητα την προέλευση αυτού του στελέχους, το οποίο έχει ονομαστεί WIV14. Ωστόσο, τόνισαν ότι δύο πιθανές πηγές πρέπει να εξεταστούν: μία από αυτές είναι η πιθανότητα ότι η πολιομυελίτιδα WIV14 προήλθε από το ίδιο το Ινστιτούτο Wuhan.
«Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σοκαριστική ανασφαλή κατάσταση της παγκόσμιας ιολογικής έρευνας», δήλωσε στη DailyMail.com ο μοριακός βιολόγος Dr. Richard Ebright, ο οποίος έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ και δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Οι ερευνητές του Παστέρ υποψιάζονται ότι η πολιομυελίτιδα WIV14, η οποία ονομάστηκε έτσι από τους επιστήμονες της Γουχάν που κατέγραψαν πρώτοι το στέλεχος, πιθανότατα εξελίχθηκε από ένα καλά διατηρημένο στέλεχος του ιού της δεκαετίας του 1950, το οποίο χρησιμοποιείται – σχεδόν αποκλειστικά – στην παραγωγή εμβολίων και σε εργαστηριακά περιβάλλοντα.
Η μεγάλη εγγύτητα του εργαστηρίου Γουχάν στην επαρχία Anhui και η ανερχόμενη φήμη του για τα χαλαρά πρωτόκολλα ασφαλείας έχουν επίσης προσθέσει βάρος σε αυτή την πιθανή εξήγηση.
Αν αληθεύει, η θεωρία θα ενταχθεί στην γενικότερη κατακραυγή για τα κενά ασφαλείας στο κρατικό εργαστήριο μολυσματικών ασθενειών της Κίνας, του οποίου η χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ διακόπηκε πέρυσι από τον Λευκό Οίκο Μπάιντεν εν μέσω συνεχιζόμενου ελέγχου στο Καπιτώλιο σχετικά με τον ρόλο του στην πανδημία Covid-19.
Παρόλο που ένα παγκόσμιο καθεστώς εμβολιασμού που εφαρμόστηκε για περισσότερο από μισό αιώνα έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό την εξάλειψη της μάστιγας της πολιομυελίτιδας, τα κρούσματα έχουν ανθίσει σε ζώνες συγκρούσεων τα τελευταία χρόνια, όπως η Γάζα, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) του ΟΗΕ, 125 θετικά δείγματα πολιομυελίτιδας εμφανίστηκαν πέρυσι στο Αφγανιστάν, στα δυτικά της Κίνας, με 34 ακόμη κρούσματα το 2024.
Και για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία, η πολιομυελίτιδα επανεμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2022, με τον ιό να ανιχνεύεται σε λύματα πάνω από 70 φορές κατά τη διάρκεια δοκιμών στη Νέα Υόρκη.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παστέρ συνέκριναν το DNA από ολόκληρο το γονιδίωμα του στελέχους της πολιομυελίτιδας WIV14 με το στέλεχος «Saukett A» που χρησιμοποιείται για την παρασκευή πολλών εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας.
Βρήκαν μόνο 70 νουκλεοτίδια (nt) διαφορά μεταξύ των δύο στελεχών – σε γονιδιώματα που περιέχουν πάνω από επτά χιλιάδες από τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία του DNA.
«[Επειδή] ο Saukett A και ο WIV14 μοιράζονται πάνω από 99 τοις εκατό ομοιότητα στα νουκλεοτίδια», έγραψαν, «[είναι] επομένως πιθανό ότι αρκετές μη καταγεγραμμένες διαρροές PV [ιός της πολιομυελίτιδας] συνέβησαν στο παρελθόν από εγκαταστάσεις που χειρίζονται PVs».
Όμως, ο δρ Maël Bessaud, ο οποίος διευθύνει το κέντρο του Ινστιτούτου Παστέρ για την παρακολούθηση των ιών της πολιομυελίτιδας, και η ομάδα του προειδοποίησαν: «Ο WIV14 θα μπορούσε έτσι να έχει εμφανιστεί αφού ένα στέλεχος PV που απελευθερώθηκε οπουδήποτε στον κόσμο είχε κυκλοφορήσει πριν από τη δειγματοληψία στην Κίνα».
Ο Δρ Bessaud και οι συν-συγγραφείς του πρότειναν, ωστόσο, μια θεωρία που θα επέρριπτε την ευθύνη απευθείας στους ιατρικούς ερευνητές του Ινστιτούτου Ιολογίας Wuhan.
Σε αυτό το σενάριο, η «διασταυρούμενη μόλυνση» στο Ινστιτούτο θα είχε οδηγήσει σε ψευδώς θετικό αποτέλεσμα – μπερδεύοντας μια εργαστηριακά διαρρεύσασα και ελαφρώς εργαστηριακά μεταλλαγμένη εκδοχή του Saukett A με ένα νέο άγριο στέλεχος πολιομυελίτιδας, το WIV14, στο 4χρονο παιδί που εξετάστηκε το 2014.
«Σύμφωνα με αυτό το σενάριο», όπως το εξήγησε ο Δρ Ebright στη DailyMail.com, «πρόκειται για ένα εργαστηριακό στέλεχος της Γουχάν και μια εργαστηριακή μόλυνση της Γουχάν».
Το 2014, αυτό το 4χρονο παιδί είχε διαγνωστεί με τη λοίμωξη WIV14 εν μέσω μιας επιδημίας στην επαρχία Anhui της κεντρικής Κίνας.
Και οι δύο ασθένειες, γνωστές ως «εντεροϊοί» για τη μολυσματική τους πορεία μέσω του πεπτικού συστήματος, μπορούν να ανιχνευθούν μέσω παρόμοιων εξετάσεων δειγμάτων κοπράνων – εξετάσεις που έδωσαν τα «απροσδόκητα» αποτελέσματα της πολιομυελίτιδας WIV14 στο μικρό παιδί.
Η άλλη υπόθεση του Dr Bessaud και των συναδέλφων του στο Ινστιτούτο Pasteur για τα απροσδόκητα αποτελέσματα πολιομυελίτιδας του 4χρονου ήταν απλώς ότι «το παιδί είχε πραγματικά μολυνθεί από τον WIV14».
«Στην περίπτωση αυτή, το WIV14 θα ήταν απόγονος ενός στελέχους PV της δεκαετίας του 1950», έγραψαν, αναφερόμενοι ευθέως στο στέλεχος Saukett A του 1952 περίπου, «που απελευθερώθηκε από μια φυσική δεξαμενή στην οποία είχε παραμείνει αδρανής για δεκαετίες ή από μια εγκατάσταση».
«Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, η απελευθέρωση στο εργαστήριο έγινε κάπου στην Κίνα, αλλά όχι απαραίτητα στη Γουχάν», σύμφωνα με τον Δρ Ebright, ο οποίος διευθύνει το εργαστήριο Ebright Lab του Ινστιτούτου Μικροβιολογίας Waksman του Πανεπιστημίου Rutgers.
«Θα μπορούσε να είναι σχεδόν οπουδήποτε στην Κίνα», δήλωσε ο Dr Ebright στην DailyMail.com.
Το στέλεχος Saukett A
Το λεγόμενο στέλεχος «Saukett A» της πολιομυελίτιδας χρονολογείται από τις πρώτες δοκιμές-ορόσημο του πρωτοπόρου εμβολίου Δρ Jonas Salk το 1952, οι οποίες προανήγγειλαν τη θεραπεία του για την κυριολεκτικά παραλυτική ασθένεια.
Η πολιομυελίτιδα απέκτησε κακή φήμη ως ασθένεια που προσβάλλει κυρίως τα νεύρα στο νωτιαίο μυελό και το στέλεχος του εγκεφάλου, οδηγώντας σε παράλυση των άκρων, δυσκολία στην αναπνοή και στη χειρότερη περίπτωση σε έναν αθόρυβο ασφυκτικό θάνατο.
Από την ανακάλυψη του Δρ Salk, οι βιοϊατρικοί κατασκευαστές και οι φαρμακευτικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν το στέλεχος Saukett A για την παραγωγή αδρανοποιημένου εμβολίου πολιομυελίτιδας (IPV): την ασφαλέστερη, μη μολυσματική εκδοχή της θεραπείας.
Κυβερνητικά, πανεπιστημιακά και ιδιωτικά ιατρικά εργαστήρια αποθηκεύουν επίσης συχνά φιαλίδια του Saukett A, το οποίο πήρε το όνομά του από ένα έφηβο αγόρι στην Πενσυλβάνια του οποίου το στέλεχος πολιομυελίτιδας ήταν ένα από τα τρία που χρησιμοποίησε ο Δρ Salk κατά τη διάρκεια της έρευνας του εμβολίου του 1950.
Αλλά το στέλεχος σπάνια έχει παρατηρηθεί σε τόσο καθαρή μορφή – με τόσο ελάχιστες μεταλλάξεις και τόσο πανομοιότυπο με τη γενετική του σύνθεση στα μέσα του αιώνα – στη φύση.
Η πολιομυελίτιδα Sabin 3
Οι ερευνητές του εργαστηρίου «ειδικών παθογόνων μικροοργανισμών και βιοασφάλειας» του Ινστιτούτου Ιολογίας της Γουχάν, στην πραγματικότητα, ήταν τόσο μπερδεμένοι με το στέλεχος WIV14 που το ανέφεραν ως μια «ιδιαίτερα εξελιγμένη» μετάλλαξη ενός άλλου στελέχους που διατηρείται στο εργαστήριο και φέρει το όνομα του Δρ Albert Sabin.
Οι ιολόγοι της Γουχάν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο 4χρονος στην επαρχία Anhui είχε στην πραγματικότητα προσβληθεί από μια άγρια μετάλλαξη του ασθενώς ζωντανού εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας από το στόμα (OPV) Sabin 3.
Αυτή η «εξαιρετικά αποκλίνουσα» και «εξαιρετικά εξελιγμένη» εκδοχή της πολιομυελίτιδας Sabin 3 που βρέθηκε ελεύθερα στη φύση – προειδοποίησε το Ινστιτούτο στην εργασία του το 2017 για το περιοδικό Virus Research – υπογράμμισε τους κινδύνους που εγκυμονούν οι νέοι «πολιομυελίτιδες προερχόμενοι από εμβόλια» (VDPV) που δημιουργούν επιδημία.
Το WIV14, έγραψαν, υπογραμμίζει «τον κίνδυνο εμφάνισης νέων στελεχών VDPV και υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης της υψηλής κάλυψης εμβολιασμού ρουτίνας και της ανοσίας αγέλης».
Όμως, όπως σημείωσε ο Dr Ebright στην DailyMail.com, «οι συγγραφείς της νέας δημοσίευσης δεν θα συμφωνούσαν σε καμία περίπτωση με αυτό [δηλ. τη θεωρία Sabin 3, VDVP]».
«Πραγματικά το νόημα της νέας δημοσίευσης», είπε, «είναι να πει ότι αυτό δεν έχει νόημα».
Το Παστέρ διαψεύδει τους ιολόγους της Γουχάν
Η ομάδα του Ινστιτούτου Παστέρ διέψευσε σθεναρά τα ευρήματα των ιολόγων της Γουχάν στη νέα έρευνά της – επισημαίνοντας ότι οι WIV14 και Sabin 3 διέφεραν σε ευρείες περιοχές του γονιδιώματός τους, σε αντίθεση με τους WIV14 και Saukett A που διέφεραν μόνο στην περιοχή του καψιδίου.
«Ο WIV14 απέχει γενετικά από τον Sabin 3 προς τα πάνω και προς τα κάτω από την περιοχή του καψιδίου (82,30 τοις εκατό και 82,26 τοις εκατό ταυτότητα νουκλεοτίδιων, αντίστοιχα)», έγραψαν στο περιοδικό Virus Evolution.
Η θεωρία της ομάδας της Wuhan ότι ο WIV14 εξελίχθηκε από ένα σύγχρονο στέλεχος του ιού που βασίζεται στο από του στόματος εμβόλιο Sabin 3 και «εξελίχθηκε τυχαία» ώστε να μοιάζει πολύ με την πολιομυελίτιδα από τα μέσα του 20ού αιώνα, κατέληξαν, ήταν «απίθανη».
«Δεν είναι αδύνατο, αλλά είναι, νομίζω, απίθανο», δήλωσε στη DailyMail.com ο Δρ Ebright, ο οποίος δεν εργάστηκε στη μελέτη του Pasteur.
«Δεν είναι μια εξήγηση πρώτης τάξης».
«Υπάρχουν παραλλαγές της δεύτερης υπόθεσης, σύμφωνα με τις οποίες ο ιός δεν ήταν απελευθέρωση από το εργαστήριο, αλλά με κάποιο τρόπο είχε παγώσει στον μόνιμο παγετό», συνέχισε ο μοριακός βιολόγος του Rutgers, «ή στον πλανήτη Άρη ή κάτι τέτοιο».
«Αλλά αυτές δεν θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη», συμβούλεψε.
«Αυτές είναι πιθανές εναλλακτικές λύσεις, αλλά είναι απίθανες».
Ανεξάρτητα από την τελική προέλευση αυτής της μυστηριώδους περίπτωσης του στελέχους πολιομυελίτιδας WIV14, ο δρ Ebright υποστηρίζει ότι η πολιτική συνταγή εξακολουθεί να απαιτεί αυστηρότερη ρύθμιση των ιατρικών εργαστηρίων που χειρίζονται αυτούς τους θανατηφόρους ιούς και άλλους παθογόνους μικροοργανισμούς παγκοσμίως.
«Υπό οποιαδήποτε υπόθεση (μόλυνση εργαστηρίου ή απελευθέρωση εργαστηρίου)», δήλωσε ο Δρ Ebright, «τα ευρήματα υπογραμμίζουν […] την εκπληκτικά υψηλή συχνότητα περιστατικών ιολογικής έρευνας που θέτουν σε κίνδυνο το κοινό και την επείγουσα ανάγκη για ενισχυμένη εθνική και διεθνή εποπτεία της βιοασφάλειας και της διαχείρισης βιολογικών κινδύνων».
