Ξεσπά η Μαργαρίτα Θεοδωράκη: “Δεν είμαι ζητιάνα αλλά ζητάω βοήθεια για τα δικαιώματά μου”

Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη άνοιξε την καρδιά της στο Λοιπόν και στην Φρόσω Σιδηροκαστρίτη και μεταξύ άλλων μίλησε για τις οικονομικές δυσκολίες που βιώνει η ίδια αλλά κι ο πατέρας της Μίκης Θεοδωράκης.

-Αντιμετωπίζεις οικονομικό πρόβλημα;

Βεβαίως, τεράστιο, είμαστε άπραγοι από το καλοκαίρι του 2019, ενώ το καλοκαίρι του 2020 κάναμε 5 συναυλίες, μπορείς να ζήσεις μ’ αυτό; Είμαι ανασφάλιστη, καθώς έχω δώσει του κόσμου τα λεφτά στα ΤΕΒΕ, ΙΚΑ… Πολλά λεφτά και δεν πρόλαβα να μπω στη σύνταξη, όπως έμπαιναν όλοι στα 50. Τώρα είναι να μπω στα 65, αλλά από το 2012 είμαι ανασφάλιστη. Τι να πληρώνω, πώς να το πληρώνω; Παλιά δεν μπορούσα να πάω ούτε στο δημόσιο νοσοκομείο, δεν έχω ούτε ιδιωτική ασφάλιση. Θα πάρω μια σύνταξη στα 67, κι ελπίζω μ’ αυτά που έχω δώσει ν’ ανέβει, αλλιώς θα είναι γύρω στα 400 ευρώ. Έχω πληγεί από το ΔΝΤ και μετά, ήταν μεγάλη καταστροφή. Εδώ και δύο χρόνια υπάρχει μια μίζερη κατάσταση.
-Ποιο είναι το παράπονό σου;

Δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχω καλύτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία, επειδή είμαι κόρη του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά το παράπονό μου είναι να μας χρησιμοποιούσαν κι εμάς, να μας έβαζαν στις εκδηλώσεις που κάνουν, έβαζαν άλλους. Είμαστε ορχήστρα 25 χρόνων και παρουσιάζουμε Θεοδωράκη κι όχι τον κ. Τάκη. Να μη μας δώσουν ούτε μια συναυλία; Επίσης, δεν έχω πάρει ποτέ ούτε ένα επίδομα, ούτε ένα ευρώ. Γιατί να μην πάρω ένα ευρώ, που έχω μια επιχείρηση και μου απαγορεύουν να λειτουργώ; Έχω στείλει επιστολές σε όλους, όχι να πω βοηθήστε με, είμαι ζητιάνα, αλλά για τα δικαιώματά μου. Με αγνοούν και με κοροϊδεύουν. Όταν βγήκα στο facebook να ζητήσω βοήθεια, αυτοί γέλαγαν που με “κράξανε”. Τώρα στο “Ελλάδα 2021”, δεν υπάρχει ένα μουσικό έργο του Θεοδωράκη. Τα έργα του πατέρα μου, που ήταν επαναστατικά, είναι διαχρονικά. Άμα είχαν προγραμματίσει κάτι, δε θα το έλεγαν στον πατέρα μου; Είναι ντροπή τους.
-Πώς είναι αυτή τη στιγμή ο Μίκης Θεοδωράκης;

Καλά είναι εκεί που είναι, ζει στο κρεβάτι του, στον καναπέ, είναι με τη μαμά, στη ρουτίνα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να σηκωθεί… Είναι στενάχωρο πολύ…