Στη σημερινή νεολαία το όνομα της ντίσκο OMBRE μάλλον δεν λέει τίποτα. Ακόμα και ένας 30άρης αν το ακούσει δεν θα καταλάβει τι σημαίνει. Θα πρέπει να ταξιδεύσεις μέχρι τους έφηβους των 90s για να βρεις κάποιον που έχει ακούσει τις θρυλικές ιστορίες για αυτό το μαγαζί. Να τις έχει ακούσει αλλά όχι να τις έχει ζήσει φυσικά. Ε, μιας και έφτασες μέχρι εκεί πήγαινε και λίγο πιο πίσω: δεν υπάρχει ροκάς (και όχι μόνο) μεγαλωμένος στα 80s που να μην ξέρει περί τίνος πρόκειται.
Ναι, το όνομά της ίσως να έχει σβηστεί μέσα στο χρόνο. Αλλά η γενιά των 80s -και για την ακρίβεια, τα «φρικιά» των 80s– αποκλείεται να μην την ξέρουν. Για τον κόσμο του κοινωνικού περιθωρίου, η OMBRE δεν ήταν απλά μια ντίσκο. Ήταν ένας ναός.
Το αυτονόητο και αμετακίνητο στέκι για τα βράδια του Σαββάτου για μια ολόκληρη κατηγορία ανθρώπων. Το μαγαζί που ένα βράδυ το είχε επισκεφθεί μέχρι και ο αείμνηστος Lemmy των Motorhead: δεν γινόταν να βρεθεί στην Ελλάδα και να μην επισκεφθεί τον ναό.
Τοποθετημένο κάπου στα Σίδερα Χαλανδρίου, το μικρό τετράγωνο αυτό μαγαζί μπορεί να έπαιζε πολλά είδη μουσικής αλλά έμεινε στην ιστορία για τον ροκ και heavy metal χαρακτήρα του. Ο κόσμος έσκαγε εκεί με κάθε πιθανό τρόπο: με λεωφορεία, με τα πόδια από κάθε πιθανή περιοχή της Αθήνας και πολλοί εκ των θαμώνων του με τις χαρακτηριστικές τους Harley. Ναι, αν στα 80s ήθελες να βρεις μαζεμένους πολλούς τσοπεράδες, πωρωμένους με τις Harley, ντυμένους με μαύρα, δερμάτινα γιλέκα και γεμάτους τατουάζ δεν είχες παρά να πας στην OMBRE.
Γενικά, το «περιθώριο» είχε την τιμητική του σε αυτό το μαγαζί. Γηπεδικοί από όλες τις ομάδες, μεταλάδες με μακριά μαλλιά, «μπάχαλοι» των πορειών, καμιά φορά και τύποι που κουβαλούσαν όλες αυτές τις ταυτότητες μαζί τους, στριμωχνόντουσαν στο μαγαζί, άραζαν στους καναπέδες γύρω από τη μικρή τετράγωνη πίστα του μαγαζιού και όταν το πρόγραμμα «άναβε» σηκωνόντουσαν και του έδιναν να καταλάβει στο χορό.
Το ξύλο ήταν μόνιμη συνθήκη στην OMBRE. Σχεδόν επιβεβλημένη. Καμιά φορά και για να περνάει η ώρα. Δεν ήταν δεδομένο πως όταν άρχισαν οι μπουνιές και οι κλωτσιές ανάμεσα στους θαμώνες, είχε προηγηθεί μια παρεξήγηση. Οι τύποι που σύχναζαν εκεί μπορεί να έπαιζαν ξύλο απλά για την πλάκα τους και στη συνέχεια να τα έπιναν στο μπαρ σαν φιλαράκια που ήταν.
Ακόμα μάλιστα, οι παλιοί θαμώνες έχουν να το λένε για έναν επικό τσαμπουκά κατά τη διάρκεια του οποίου ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, γνωστός για το περουκίνι που φορούσε, μπήκε στη μέση για να χωρίσει τους εμπλεκόμενους. Κάποιος του τράβηξε το περουκίνι, άπαντες έσκασαν στα γέλια και ο τσακωμός έληξε σαν καυγάς στο γαλατικό χωριό!
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της ταυτότητας του μαγαζιού είναι πως αν και είχαν ξεσπάσει απίστευτοι καυγάδες για όλους τους λόγους, ποτέ κανείς δεν πλακώθηκε για οπαδικά ζητήματα: οι οπαδοί των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της Αθήνας σύχναζαν εκεί και όμως δεν άνοιγε ρουθούνι. Μάλιστα, για πολλούς συνδέσμους ήταν το μέρος συνάντησης για τις εκτός έδρας εκδρομές: ξημερώματα Κυριακής άπειρες συναντήσεις ανάμεσα σε οπαδούς διαφορετικών ομάδων που ξεκινούσαν για ένα εκτός έδρας ματς είχαν γίνει και όμως ποτέ δεν έπαιξαν ξύλο μεταξύ τους! Η OMBRE λειτουργούσε άτυπα ως ουδέτερη ζώνη.
Και όμως ήταν ένας άγριος καυγάς ανάμεσα σε έναν οπαδό του Παναθηναϊκού με έναν οπαδό της ΑΕΚ που έβαλε τέλος σε αυτό το μαγαζί. Δεν τσακώθηκαν για πολιτικά αλλά για άλλο λόγο. Άλλοι λένε για μια γυναίκα. Άλλοι για ναρκωτικά. Όπως και να έχει η συμπλοκή κατέληξε σε μαχαίρωμα και στο θάνατο του ενός.
Το μέρος έχασε σταδιακά την αίγλη του μετά το γεγονός, οι έφοδοι της αστυνομίας για ναρκωτικά ήταν όλο και πιο συχνές και σύντομα η OMBRE έβαλε λουκέτο.
Υπήρξε ο ναός του περιθωρίου από το 1980 μέχρι και το 1989. Γκρεμίστηκε άδοξα αλλά οι ιστορίες που κουβαλούσε στο εσωτερικό της έμειναν όρθιες και μέχρι και σήμερα διαδίδονται από στόμα σε στόμα. Αρκεί να βρεις τους παλιούς της πιάτσας για να στις διηγηθούν.
στην είσοδο υπήρχε ένα μεγάλος πίνακας με τον Bob Marley ένα βράδυ προς πρωί εξαφανίστηκε το έχει τώρα φίλοσ που έφυγε πριν χρόνια usa στο δωμάτιο του εγγονού του που είναι κιθαρίστας το μόνο πράγμα που πήρε όταν έφευγε.
ΑΞΕΧΑΣΤΟ ”ΡΟΔΟΝ”, ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΝΑΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ…..
Κάντε κι ένα αφιέρωμα στα Rave παρτή της δεκαετίας του ’90 και θα καταλάβετε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…
χαχαχαχα~~ποσοι απο εσας γνωριζεται οτι πριν την ομπρε ο κ.Γιωργος(δλδ ο ανθρωπος με το περουκινι χαχα)ειχε το ιδιο μαγαζι με αλλο ονομα στη Φιλοθεη σε ενα υπογειο στη σταση των λεωφοριων στην ευγα που λεγαμε τοτε και οταν μετα απο διαμαρτυρια αρκετων γονιων μαζι και των δικων μου ο δημος τον εδιωξε εγω τοτε ημουν σπορι 12χρ(φαινομουν ομως μεγαλυτερη λογω προωρης αναπτυξης) και τον ακολουθησα μαζι με αλλες παρεες και τον βοηθησαμε να φτιαξει την ομπρε αυτο το μαγαζι το θυμαμαι πριν ακομα ανοιξει για το κοινο του οταν τελειωσε ειμασταν μια παρεα που καναμε τα εγκαινια με κλειστες πορτες μονο για μας δοκιμαστικα οταν εκλεισε ο ιδιος ανοιξε ξανα το ρενεγκεητ παλι στο χαλανδρι ομως ολα αυτα τα μαγαζια τοτε ηταν απλα μοστρα για ξεπλυμα χρηματων απο οπλα ναρκωτικα και γυναικες και το κρειζι χορς και αλλα απ αυτα οπως η καφετερια στη 1η πλατεια του Ψυχικου το μπλου μπελλ!!μετα ναι μπουκαραν οι αλβανοι και πηραν με πολυ τσαμπουκα ολες τις πιατσες αυτες των παρανομιων και οι παλιοι ειχαν γερασει ειχαν κανει την καβατζα τους και αποσυρθηκαν και η νεολαια επαψε ν ακουει ροκ η χεβυ μεταλ αλλαξε η μουσικη της και κλεισαν ολα αυτα τα ροκ κλαμπ τωρα πια μονο σαικεντελικ ακουνε τα μικρα αλλα θεματα!!!
Εσύ είσαι ακόμα πιο παλιά! Respect 🙂 Για τη Φιλοθέη ήξερα από ιστορίες άλλων, πήγαινα σχολείο τότε εκεί. Όλη η φάση άρχισε να σπάει μετά το 90, οι Αλβανοί όντως τα κατέστρεψαν όλα και αλλοτρίωσαν και πολλούς δικούς μας. Αυτή όμως η εποχή δεν ξεχνιέται, είναι κομμάτι μας.
SPECIAL RESPECT σε Φιλοθέη, Βαρβάρα, Ανθή, Μαρία, Πόπη……για όσους κατάλαβαν. Αλήθεια γνωρίζει κανείς τι απέγινε ο Πέτρος από την είσοδο;;;; Για το άλλο παλικάρι γνωρίζω, όπως οι περισσότεροι λογικά εδώ μέσα. Τα παιδιά μου και τις κόρες μου μόνο σε τέτοια μέρη θα είχα το κεφάλι μου “ήσυχο -ανήσυχο”να πάνε. Δεν είχες να φοβηθεις υποθέσεις Ελένης Τοπ.,αντίθετα θα γνωρίζαν και κανέναν ΆΝΤΡΑ της προκοπής!!!! Προς ενδιαφερόμενους: ΜΟΤΟRHEAD, SLAYER,SKREWDRIVER,ENGLISH ROSE, ENGLISH DOGS,METEORS ….όροι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΙ.!!!!!!😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂Άσε που θα βρίσκαμε αφορμή κι εγώ με την σύζυγο για λίγο ξέσπασμα με ατέλειωτο HEADBANGING…..
Στη φώτο Nina Hagen,Slash,Cliff Burton
Σήμερα Αλβανοκρατία και περαστικά μας.. Όσοι ζήσατε τα νεανικά σας χρόνια σε μια Ελλάδα χωρίς αλλοδαπούς είστε τυχεροί. Να είστε καλά να τα θυμάστε.
Θυμάμαι τα πάντα σαν να ήταν χτες.54 σήμερα.Εισαγωγη με Manitou από Venom,Show mercy Slayer ,Inner self Sepultura,όλοι επάνω στους καθρέπτες καπνός μπάλες δεξιά αριστερά τρομερές εποχές.Για πιο ήσυχα crazy horse, rainbow και άλλα clubs.
Μετά από χρόνια άνοιξε στην πλατεία Καλογήρων αλλά είχε χάσει πια την αίγλη του.Ειχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Θέλουμε να ανοίξει πάλι η OMBRE. Έστω για Παρασκευή και Σάββατο βράδυ μόνο. Έχουμε φυλλάξει τα παλιά τζήν με τα ραφτά στις βτιυλάπες και θέλουμε να τα ξαναφοράμε. Μάκη dj, Το πρόγραμμα νάναι ίδιο εννοείται
όλη η Ελλάδα τα 80ς είχε καλή διασκέδαση (Ρόδο) από αρχές 90ς άρχισε να χαλάει το πράγμα με τα ορθάδικα.
Αχ τι εποχές ,Ρόδος ατέλειωτα ξενύχτια
Σωστότατος ο μάγκας..το heavy metal δεν χωράει φλώρους..ειναι για αλήτες της τότε εποχής..κατι σαν το punk
Κάποιοι απ’ αυτούς θα ‘χουν πεθάνει από γηρατειά! Φοβερό ε;
Παλιά έπαιζαν ξύλο πραγματικό τώρα η νεολαία παίζει ξύλο διαδικτυακό
Ombre, Victoria, Rainbow, Crazy Horse, Χωρίς Ανάσα…
Xέβι μέταλ κλαμπ με ιστορία που έγραψαν ιστορία που πήγαιναν οι χέβιμετσλλάδες των δεκαετιών 80 και 90 για να ακούσουν χέβι μέταλ αλλά και ροκ μουσική.
Ας θυμηθούμε συγκροτήματα που παίζονταν σε αυτά τα χέβι μέταλ κλαμπ στις δεκαετίες 80 και 90
Judas Priest, Iron Maiden, Accept, Motorhead, Slayer, Manowar, Stryper, Exciter, Twister Sister, Metallica, Megadeth, Anthrax, Helloween, Exodus, Venon, Saxon, WASP, Def Lepard, Europe, Quite Riot, Pretty Maids, Q5, Spitfire, Northwind, Vice Human, Douglas, Flames, Toxic, Death, Candlemas και άλλα τόσα συγκροτήματα της δεκαετίας του 80.
Όταν μπήκε η δεκαετία του 90 ακούστηκαν πολύ οι Nirvana και οι Gun N Rose’s αλλά και οι Μetallica που έγιναν σαλονάτοι. Στην συνέχεια Paradise Lost, Ρantera, Statovarius, Blind Guardian, Ice Earth, Nuclear Assault, Sepultura, Running Wild, Crush, Type O Negative, Sky Sklad… O κατάλογος των συγκροτημάτων και της δεκαετίας 90 είναι ατελείωτος…
Aυτά τα χέβι μέταλ συγκροτήματα ακογόντουσαν στις δεκαετίες 80 και 90 σε εκείνα τα μυθικά χέβι μέταλ κλαμπ που πήγαιναν οι φανατικοί χέβιμετσλλάδες να ακούσουν χέβι μέταλ μουσική να διασκεδάσουν και να πορωθούν.
Ωραία χρόνια και μάλιστα δοξασμένα τότε σε αυτές τις δεκαετίες 80 και 90 που δεν θα ξεχαστούν ποτέ όσες εχθρικές κυβερνήσεις υπήρχαν και έρθουν και πολιτικά κόμματα, κινήματα κυρίως που προέρχονται από την βλαβερή τοξική Αριστερά που είναι πιόνια της ΝΤΠ που είναι κατά της Ελλάδος και του ελληνικού λαού.
AC/DC ρεεεεεεεε
Τους ξεχασες.
Να συμπληρώσω στα ιστορικά μαγαζιά το Rock club στο Κεφαλάρι Κηφισιάς τον Αρη στην Πλάκα που σύχναζε η θύρα 7 του ΟΣΦΠ κ.α. Το φονικό στην OBRE έγινε για πρέζα και όχι για γηπεδικά γιατί εκεί συνηπήρχαν χούλιγκανς κυρίως της ΑΕΚ και του ΠΑΟ.
Φίλε I WANNA ROCK !!!, θυμάσαι το crazy horse ε, χαχα. Πήγαινα για πιο κουλ κι εκεί. Η ombre όμως δεν έπαιζε μόνο μέταλ. Έπαιζε πολλές μουσικές, ροκ μουσικές αλλά όχι μόνο μέταλ. Είχα ακούσει και το dancing in the street Bowie-Jagger πχ, έπαιζε και μάυρες μουσικές, γκρουβι κλπ. Γι αυτό και πήγαινε διάφορος κόσμος, ήταν οπεν για όλους. Εντάξει από τότε ως τώρα έχει αλλάξει η ζωή πόσες φορές άραγε. Πάντως αν δεν γουστάραμε στην ombre σκάγαμε δίπλα στο crazy.
Αδερφέ μου, γι αυτό ακριβώς ήταν ανοιχτή σε όλους. Θυμάμαι από κλασικούς rock τύπους με τα τζινάκια και τα καρό πουκάμισα, μεταλλάδες, πάνκηδες και καρεκλάδες, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που σκάγαμε μαζί με σκίνια, Μαρνέζο, Τσάκωνα, Κοστέλο, Τζούνιορ και τους λοιπούς. Μέχρι και σκληρό Funk έπαιζε, από κει το αγάπησα κι αυτό. Μου άρεσε που δεν υπήρχαν διακρίσεις, έβλεπες κόσμο από 13 χρονών μέχρι 70φεύγα και κανείς δε σε κοίταζε στραβά σα να σου λέει “τώρα τι θες εσύ εδώ”. Και κλωτσομπουνίδια που πέφτανε ήταν της στιγμής, λήγανε και πίναμε μπύρες. Άλλες εποχές. Το Crazy Horse ήταν καλό, μου άρεσε, το μόνο που με χάλαγε ήταν ότι πολλοί ξεφεύγανε, έπαιζε πολύ ζαμπόν και κιλά χάπια. Μακάρι να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω, αυτό που ζούμε σήμερα είναι κατάντια.
Σύχναζαν και πολλά γρουπ εκεί απο το χώρο του Thrash. Όπως Mortal Pain, Horrified και Altar απο Μαρούσι που έφεραν το μέταλ στα βόρεια προάστια, τότε στο πάρκο μάζευε πάνω απο 50 έως 100 άτομα στα παγκάκια του σταθμού του τρένου στην πλατεία (απέναντι απο το Mini mam και τα παλιά goodys με τα τεράστια πλαστικά λευκά καθίσματα) πριν την χαλάσουν και ρίξουν τα τσιμέντα.
Το κλαμπ ΟΜΒRE δεν ήταν ντίσκο, ήταν ένα χέβι μέταλ κλαμπ που πήγαιναν μόνο πολύ άγριοι φανατικοί μεταλλάδες στις δεκαετίες 80 και 90 για να ακούσουν και να πορωθούν άγρια με χέβι μέταλ μουσική από συγκροτήματα κυρίως Slayer, Venom, Motorhead, Metallica, Exodus, Exciter, Manowar και λοιπά χέβι μέταλ συγκροτήματα.
Φλώροι και κάτι άλλοι… διαφορετικοί δεν τολμούσαν να περάσουν απέξω από το μέταλ κλαμπ OMBRE γιατί οι άγριοι μέταλλοι ήταν φόβος και τρόμος!!! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Φίλε, όποιος ήξερε να σέβεται δεν είχε κανένα θέμα. Αν δεν ενοχλούσες, πολύ δύσκολα θα σε ενοχλούσαν. Ναι, έπεφτε ξύλο τακτικά, κάποιοι μάτωσαν καλά. Όμως υπήρχαν και κανόνες, άγραφοι μεν αλλά κανόνες. Κάτι που δε βλέπεις σήμερα πια.
Τότε η νεολαία της Ελλάδος αποτελούνταν από Ελληνάκια ενώ τώρα οι μισοί είναι αλβανάκια , ρωσοπόντιοι και λοιποί αλλοδαποί. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του τότε με το σήμερα.
Είχα προλάβει την Ομπρε και ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε ροκ κλάμπ, μετά πήγαμε Rainbow, Χωρίς Ανάσα, αλλά και σε πιο “χαμηλής έντασης” κλάμπ . Δε χρειάζονται λόγια για να περιγράψει κανείς πόσο καλά περνούσαμε. Υπήρχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική, έδινες αξία στο ντύσιμο, στις γνώσεις, στους δίσκους που κυκλοφοράνε… περάσαμε πολυ ωραία…
Δεν έχουν ιδέα του τότε. Όπως αυτοί όλοι τους ότι και να θέλουν να το παίξουν, είναι εκ γενετής κομπιουτεράδες και πίνω μπάφους, παίζω προ. Οι γονείς τους σ’αυτές τις ηλικίες με σένα, αλλά και με μένα(48),τότε….όταν είμασταν παιδιά, ήταν τα πρώτα που παίζανε ατάρι και τους πρώτους άμσταρντ κομπιούτερ και μετέπειτα νιντέντο. Εμείς κάθε μέρα μπάλα, πετροπόλεμο άντε και σε κατάλληλες στιγμές που έπαιρνε τον ιδιοκτήτη να κάνει τα στραβά τα μάτια, φλιμπεράκια και αυτό για την προστασία της επιχείρησης και μόνο. Ακόμα και αυτή την στιγμή, έχεις χωρίς να σε γνωρίζω, το απόλυτο ρισπέκτ, γιατί είμασταν τα μικρά σας αδέρφια που μας μεγαλώσατε και σας χρωστάμε τα πάντα και σας ευχαριστούμε γι αυτό. Αυτό και μόνο για να καταλάβει ο κάθε πιτσιρίκος ακόμα και σήμερα σε σχέση με το τότε, την……ΔΙΑΦΟΡΆ. ….!!!!
Άλλες εποχές Σήμερα είναι όλοι φλώροι
Επειδή δηλαδή θέλει κάποιος να πάει με την παρέα τού να πιεί ένα ποτό και να περάσει ωραία χωρίς να ενοχλήσει και να ενοχληθεί ειναί φλώρος; δέν νομίζω.
@XT13 φιλε, ο φιλος πιο πανω αλλο εννοει, οχι αυτο που νομιζεις, στη εξη φλωρος εννοει την εξωτερικη εμφανιση και τη συμπεριφορα, οπως και να το κανουμετα τα ντυσιματα τα σημερινα ειναι πολυ θυληπρεπη οπως και η συμπεριφορα συγκρινομενα με τα δικα μας τη δεκαετια του 80, συν το γεγονος οτι ολοι εμεις οι πανω απο 50, εγω 56 ειμαι, δεν αλλαξαμε , εγω νιωθω το ιδιο ροκας οπως τοτε.
Φίλε ροκας80 ευχαριστώ για την διευκρίνηση εγώ είμαι 39 και τα έχω γράψει τα χιλιομετράκια μου,δεν είμαι και τού κουτιού,πιστεύω οτι η κάθε εποχή έχει τα δικά της.
Μάγκας για εμένα είσαι όταν έχεις μπέσα και δεν ενοχλείς χωρίς να σε πειράξουν,υπάρχουν μάγκες πού ακούνε από ρόκ μέχρι παραδοσιακά.
Επίσης εκείνη η εποχή κατά τη γνώμη μου ήταν πιό αγνή και αθώα από ότι είναι σήμερα.
Ναι είναι φλώρος, επειδή δεν είναι πορωμένος, δεν χρειάζεται για να μπει στο μαγαζί 4-5 άτομα παρέα για να μην τον φάνε, επειδή δεν ρισκάρει να τον μαζέψουνε στα τμήματα επειδή ακούει μέταλ, επειδή δεν τον κοιτάζει κανένας στραβά, επειδή είναι κυριλές και δεν ρισκάρει τίποτα για να πάει να ακούσει την μουσική του, αλλά πηγαίνει για να πιεί απλά ένα ποτό κοιτάζοντας χαλαρός το κινητό του μήπως του έρθει μνμ απο την Vodafone για δωρεάν GB.
Γέμισα με αναμνήσεις με το άρθρο αυτό. Κάθε Σάββατο ήμουν εκεί, ωραία μουσική και τρέλα. Μέχρι που έκλεισε, λόγω ενός μαχαιρώματος που έγινε εκεί, κρίμα …δεν υπάρχουν πια τέτοια μαγαζιά.
Οι Σάπιοι της εποχής..
Όλοι αυτοί είναι οι συνταξιούχοι του σήμερα δηλαδή. Και μας πουλάνε και τάξη και ηθική? χαχαχαχαχαχαχαχ
Πιτσιρίκο, 54 είμαι.
Κι έχω ακόμα τα σημάδια από τα ράμματα που με στόλισαν μετά από κάτι μπουκαλιές στην OMBRE. (ΑΜΣΤΕΛ ήταν και μάλιστα γεμάτα, γ@μώ το κέρατό τους!).
Συνταξιούχος όμως σε καμιά περίπτωση, ούτε έμπορος τάξης και ηθικής. Απλά με τα χρόνια ηρεμείς κάπως και ξοδεύεις την ενέργειά σου διαφορετικά. Αλήθεια, όλοι εσείς οι πιτσιρίκοι, μπας κι έχετε την αίσθηση ότι ξαφνικά φυτρώσαμε όλοι στις τωρινές μας ηλικίες? Η γη γύριζε για εκατομμύρια χρόνια πριν από σένα λεβέντη μου – και θα συνεχίσει να γυριζει κι αφού φύγετε όλοι.
Γιατί, ως γνωστόν, όλοι σας μια μέρα θα πεθάνετε ρε κουφάλες!
Πιτσιρίκο, την τάξη και την ηθική στην πουλάνε οι “απέναντι” η γενιά του μαγαζιού Αυτοκίνηση και οι φλώροι της παραλιακής. Οι φραγκάτοι φλώροι του χτές είναι αυτοί που αναφέρεσαι. Εμείς είμαστε τα τσακάλια βετεράνοι μεταλάδες του χτές, που σήμερα γράφουμε στο Μακελειό όπως βλέπεις..
Μετά ήρθαν οι Αλβανοί..
Παιδιά, όποιος δεν είχε πάει, δεν έχει ιδέα τι παιζόταν.
Ήταν το μοναδικό μαγαζί όπου όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι. Έπαιρνες μια μπύρα στο χέρι κι ένιωθες το μέταλλο κυριολεκτικά να σε τρυπάει. Σχεδόν πάντα όταν έφευγα ένιωθα ένα βουητό στα αυτιά μου για αρκετές ώρες. Ο τρόπος που ένιωθες δεμένος ακόμα και με αγνώστους ήταν πολύ περίεργος.
Όντως ήταν ουδέτερη ζώνη, αυτό όμως άλλαξε προς το τέλος. Ειδικά όταν άρχισαν να μετακινούνται τα ζάκια από το Crazy Horse (άλλο θρυλικό μαγαζί, επίσης στο Χαλάνδρι) επειδή φυσικά το σφράγισαν, η OMBRE άλλαξε ύφος, έπαψε να είναι παρεϊστικη. Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το κακό.
Ήμουν εκεί. Ενώ ποτέ δεν ενοχλούσε η αστυνομία, ξαφνικά αυτοί που φορουσαν στολές ήταν πιο πολλοί από μας. Έδειξα ταυτότητα πέντε ή έξι φορές από την πόρτα του μαγαζιού μέχρι πάνω στο δρόμο, σκουντουφλώντας σε έναν απίστευτο αριθμό μπάτσων που είχαν γεμίσει την πράσινη ράμπα κι έστριψα δεξιά χωρίς να κοιτάω πίσω, ακριβώς τη στιγμή που έσκαγε η κλούβα. Δεν επέστρεψα ποτέ, απλά πάντα έχω ένα πικρό χαμόγελο όταν περνάω από τον παράδρομο, στα Σίδερα.
THE BEST OF THE BEST ROCK-METAL CLUB. …ΕΙΔΙΚΆ ΣΉΜΕΡΑ ΠΟΛΎ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΌΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΆΝΕ ΝΑ ΠΙΟΎΝΕ ΤΟ ΠΟΤΆΚΙ ΤΟΥΣ…..
ΤΑ ΜΕΤΑΛΑ……”ΣΤΑ ΣΙΔΕΡΑ”……ΠΡΙΝ Ή ΜΕΤΆ……ΤΑ ΚΥΚΛΙΔΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΗΠΈΔΩΝ!!!!
💀💀💀Τι ήταν αυτό το αναπάντεχο πρωινιάτικο θέμα εδώ μέσα σήμερα;;;;;;💣💣💣
Κράτα το ώρα. ….να γράψουν και οι λίγο πιο μεγάλοι από μας καμιά ιστορία…..
👍👍👍👍👍🍺🍺🍺🍺🍺🍻🍻🍻🍻🍻👏👏👏👏😎😎😎😎👋👋👋👋👋
Ombre ρε φιλε ? Τι ειπες τωρα ?
Victoria, Ombre, Rainbow …. ρε τι εποχες ζησαμε.
Ξέχασες το Χωρίς Ανάσα!!!
Την προλαβα . Αυτο που λετε ουδετερη ζωνη δρν ισχυει.
Ειδικα προς το τελος επεφτε απειρο ξυλο μεταξυ οργανωμενων και περιστασιακα επαιρναν μερος και ζαμπονιασμενοι μονο για τη μανουρα