Οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις «παραμένουν φρικιαστική πραγματικότητα σε όλη την Κολομβία, με δεκάδες χιλιάδες θύματα να αγνοούνται και τις οικογένειες παραδομένες στην απελπισία» εδώ και δεκαετίες, κατήγγειλε χθες Πέμπτη επιτροπή ειδικών του ΟΗΕ.
«Παρότι οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις άρχισαν στην Κολομβία τα χρόνια του 1940, δεν είναι απλά έγκλημα του παρελθόντος. Συνεχίζουν να καταγράφονται καθημερινά σ’ όλη τη χώρα, υπό διάφορες περιστάσεις», τόνισε σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε η επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις (CED), έπειτα από επίσκεψή της στη χώρα που διήρκεσε δυο εβδομάδες.
Η ομάδα αυτή ειδικών του ΟΗΕ έκανε 80 συναντήσεις με αξιωματούχους, συγγενείς εξαφανισμένων και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών στην Μπογοτά και σε πόλεις της επαρχίας, «συνοδεύοντας επιχειρήσεις σε νεκροταφεία που έχουν ξεχειλίσει από πτώματα που δεν έχουν αναγνωριστεί».
Κάνοντας λόγο για «πίνακα με μελανά χρώματα», οι ειδικοί διαπίστωσαν πως «οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις πλήττουν όλες τις ηλικιακές ομάδες και όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού», ιδιαίτερα «τα παιδιά και τους εφήβους, τους κοινωνικούς ηγέτες, τους μετανάστες, τους δημοσιογράφους, τους αντάρτες που κατέθεσαν τα όπλα και εκπαιδευτικούς».
Αναφέρονται σε υποθέσεις «εξαναγκαστικής στρατολόγησης, εμπορίας ανθρώπων, εξαναγκαστικού εκτοπισμού ή μετανάστευσης», καθώς και εξαφανίσεις συνδεόμενες «με κοινωνικές διεκδικήσεις και διαδηλώσεις», που είναι «εξαιρετικά ανησυχητικές», την ώρα που οι οικογένειες των εξαφανισμένων «συναντούν συχνά αξεπέραστα εμπόδια όταν ζητούν βοήθεια εξαιτίας της περιπλοκότητας του νομικού και θεσμικού πλαισίου».
Πάντα σύμφωνα με τους ειδικούς, «το θεσμικό τοπίο είναι πολύ κατακερματισμένο, με αλληλεπικαλυπτόμενες εντολές και αναποτελεσματικό συντονισμό» των διαφόρων υπηρεσιών ή οντοτήτων που είναι αρμόδιες για τις έρευνες για τις εξαφανίσεις κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που διαρκεί κάπου 60 χρόνια στην Κολομβία.
Χειρότερα, οι υπηρεσίες και οι θεσμοί συχνά εργάζονται χωρίς κανέναν συντονισμό ανάμεσά τους, «αφήνοντας τα θύματα σε «γραφειοκρατικά αδιέξοδα», με ασταμάτητες «συναντήσεις» και σπανίως «χειροπιαστές ενέργειες», και πάντα απόντος «συγκεντροποιημένου και αξιόπιστου αρχείου για τους ανθρώπους που έχουν εξαφανιστεί», κάτι που «επιδεινώνει το πρόβλημα».
Οι αριθμοί που δόθηκαν στη CED κυμαίνονται «μεταξύ των 98.000 και των 200.000 αγνοουμένων εξαιτίας της ένοπλης σύρραξης συνολικά», αναφέρει ακόμη η ανακοίνωσή της.
