Φυσικά, αυτές τις μέρες η έννοια Ιλλουμινάτι είναι πολύ λιγότερο μια σκιώδης μυστική αδελφότητα για παγκόσμια κυριαρχία και πολύ περισσότερο ένα χοντρό αστείο που παίζει το MTV με δανεικό συμβολισμό. Αλλά πίσω στο 1924, οι άνθρωποι ήταν πολύ ανήσυχοι για τα σχέδια των Ιλλουμινάτι να καταλάβουν τον κόσμο καταστρέφοντάς τον.
Αυτό το άρθρο στην έκδοση της 21ης Ιουνίου 1924 της Joplin Globe γράφει τις έξι «αρχές» ή τους “στόχους” των “Ιλλουμινάτι”:
- Πρώτον, η κατάργηση της κυβέρνησης.
- Δεύτερον, η κατάργηση του πατριωτισμού.
- Τρίτον, η κατάργηση των ιδιωτικών δικαιωμάτων ιδιοκτησίας.
- Τέταρτον, η κατάργηση όλων των δικαιωμάτων κληρονομιάς.
- Πέμπτον, η κατάργηση της θρησκείας.
– και τελικά –
- Έκτον, η κατάργηση των οικογενειακών σχέσεων.
Το άρθρο με τίτλο “From Hell to Breakfast”, λέει:
“Ο Φρεντ Ρ. Μάρβιν, εκδότης του τμήματος ”Searhlight” της New York Commercial, είναι πεπεισμένος ότι υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια να υποβιβαστεί η Αμερικανική κυβέρνηση από μέρους των κομμουνιστών και αναρχικών στην Ευρώπη. Δεν είναι κάποιο βιαστικό συμπέρασμα κατά τη γνώμη του, είναι πεπεισμένος γι’ αυτό μόνο μετά από τριάντα χρόνια εμπειρίας και έρευνας.
Ιστορικά, αυτή η προσπάθεια πηγαίνει πίσω στην οργάνωση του Τάγματος των Ιλλουμινάτι, στη Βαυαρία, δύο μήνες πριν υπογραφεί η Συνθήκη Ανεξαρτησίας στη Φιλαδέλφεια. Οι ”αρχές” των Ιλουμινάτι ήταν έξι σε αριθμό, όπως ακολουθούν: Πρώτον, η κατάργηση της κυβέρνησης, δεύτερον, η κατάργηση του πατριωτισμού, τρίτον, η κατάργηση των ιδιωτικών δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, τέταρτον, η κατάργηση όλων των δικαιωμάτων κληρονομιάς, πέμπτον, η κατάργηση της θρησκείας, και έκτον, η κατάργηση των οικογενειακών σχέσεων.
Το Τάγμα των Ιλλουμινάτι έχει από καιρό εξαφανιστεί-με αυτό το όνομα. Ο Μάρβιν είναι πεπεισμένος ότι υπάρχει ακόμη, και ήταν υπεύθυνο για όλες τις ριζικές προσπάθειες τόσο καλά δοσμένες τα τελευταία χρόνια από τον Λένιν και τους ακόλουθους του στη Ρωσία. Είναι βέβαιος ότι λειτουργεί στην Αμερική σήμερα, ψάχνοντας πρωτίστως να δημιουργήσει την νοητική στάση ταραχής, μετά δυσπιστίας, και τελικά, ταξικού μίσους.
Υπάρχουν, σύμφωνα με τον Μάρβιν, όχι λιγότερες από 611 εκδόσεις που κυκλοφορούν σ’ αυτή τη χώρα για τον σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν κάτι που είναι αναληθές σχετικά με την κυβέρνηση της χώρας. Μόνο εβδομήντα επ΄τα από τις 611 εκδίδονται στην Αγγλική γλώσσα.
Πέρα από αυτό, υπάρχουν πάνω από 200 οργανώσεις που εμπλέκονται στη χώρα, με κάποιο τρόπο, κάποια μορφή, κάποια φόρμα, που ψάχνουν να υποβιβάσουν τους θεσμούς της χώρας.”
To άρθρο στη συνέχεια κλείνει με μια δήλωση πατριωτισμού, λέγοντας ότι αν οι Αμερικανοί γνώριζαν τι συμβαίνει, θα είχαν ενωθεί για να εξαφανίσουν όλες αυτές τις εκδόσεις και οργανώσεις.
Το βιβλίο του Antony Sutton “Η Γουόλ Στριτ και η Επανάσταση των Μπολσεβίκων”, η “Ανεπίσημη βιογραφία του George H.W. Bush” του Webster Tarpley και “Οι Σοφοί” των Isaacson / Thomas δίνουν μια περιγραφή του παιχνιδιού δύναμης πίσω από την σκηνή μέχρι και τα επακόλουθα της αναδιάταξης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέροντας και το Τάγμα των Ιλλουμινάτι.
Λέγεται ότι το Τάγμα αυτό ήταν υπεύθυνο για την Γαλλική Επανάσταση και ότι οι συνεχιστές του είναι οι άνθρωποι που σήμερα συγκεντρώνονται στο Νταβός και στην Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Αλλά από την άλλη, υπάρχουν πολλά ονόματα και πολλές από τις ομάδες είναι παροδικές. Αυτοί που κυνηγούν την εξουσία, βρίσκουν πάντα ένα κέλυφος.
Ανεξαρτήτως ονομάτων λοιπόν, οι έξι στόχοι των “Ιλλουμινάτι”, για τους οποίους μιλούσε ο Φρεντ Μάρβιν το 1924, φαίνεται να ταιριάζουν πολύ, με κάποια από τα δεδομένα της ελίτ του σήμερα για την παγκόσμια κοινωνία.
