Άφησαν ο,τιδήποτε έκαναν, άφησαν τις οικογένειές τους και τις δουλειές του και έσπευσαν να σώσουν ανθρώπινες ζωές.
Πορτοραφτιώτες κινητοποιήθηκαν το βράδυ της ανείπωτης τραγωδίας και έπλευσαν υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες στις παραλίες στο Μάτι για να συμβάλλουν και αυτοί στη διάσωση εκατοντάδων πολιτών που ισορροπούσαν μεταξύ ζωής και θανάτου στην ακροθαλασσιά.
Το notioanatolika.gr συνομίλησε με τον αντιπρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου Πόρτο Ράφτη, Μιχάλη Αθανασιάδη, ο οποίος ήταν ο πρώτος Πορτοραφτιώτης που ήρθε σε επαφή με τη διοικητή του τοπικού Λιμενικού Σταθμού και συντόνισε τους ιδιοκτήτες σκαφών οι οποίοι αναχώρησαν από το λιμάνι του οικισμού για τη φλεγόμενη περιοχή.
Και ο ίδιος κάποια στιγμή έφτασε την περιοχή της τραγωδίας με ένα σκάφος και οι περιγραφές του στο notioanatolika.gr είναι συγκλονιστικές:
«Μας ζητήθηκε να συμβάλλουμε στη διάσωση ανθρώπων από τις παραλίες στο Μάτι και στις πληγείσες περιοχές γύρω στις 7.30 – 8 το βράδυ της Δευτέρας. Αμέσως κινητοποιηθήκαμε και λίγο μετά τις 8.30 τα δύο πρώτα σκάφη απέπλευσαν από το Πόρτο Ράφτη. Η κινητοποίηση των ιδιοκτητών τους ήταν άμεση και συγκινητική. Σκεφτείτε ότι κάποιοι ήρθαν από την Αθήνα και ένας από τους ιδιοκτήτες άφησε τη γυναίκα του και το νεογέννητο παιδί του στο μαιευτήριο, για να έρθει να βοηθήσει», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Αθανασιάδης.
«Λίγο αργότερα άλλα δύο σκάφη απέπλευσαν από το Πόρτο Ράφτη προς την περιοχή της Ραφήνας και σε ένα από αυτά επέβαινα κι εγώ. Χρειαστήκαμε περίπου 20 λεπτά για να φτάσουμε στην περιοχή. Πηγαίναμε σχετικά αργά αφού οι άνεμοι κόπασαν κάποια στιγμή αλλά επανήλθαν λίγο αργότερα. Ο αέρας ήταν γεμάτoς καπνό και μάλιστα κάποια στιγμή νομίζαμε ότι είχε πιάσει φωτιά η μηχανή μας. Τόσο έντονη ήταν η κάπνα», συνέχισε ο κ. Αθανασιάδης.
«Ο εφιάλτης ξεκίνησε μόλις περάσαμε το λιμάνι της Ραφήνας. Ήδη στον λόφο πάνω από το πάρκινγκ του λιμανιού, εκεί που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου είδαμε τις πρώτες φλόγες. Από εκεί και πέρα συγκλονιστήκαμε όλοι. Το απόλυτο σκοτάδι! Μόνο στην ακτογραμμή φαίνονταν σπίτια, μικρά και μεγάλα να καίγονται από μέσα. Υπήρχαν κάποιες μικροεστίες, μάλλον εκεί που είχε πράσινο, αλλά τα σπίτια που καίγονταν ήταν αυτό που μας έκανε να χάσουμε τη μιλιά μας. Για περίπου ένα μίλι (σ.σ.: 1500 έως 2000 μέτρα) το σκοτάδι ήταν πυκνό. Πλέαμε με ιδιαίτερη προσοχή αφού φοβόμασταν μήπως χτυπήσουμε κάποιον που κολυμπούσε στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την κόλαση.
Το κακό ήταν ότι δεν είχαμε καθόλου φωτισμό. Ίσως θα μπορούσαν να υπάρχουν ελικόπτερα να φωτίζουν την περιοχή ώστε να κάνουμε πιο εύκολη τη μεταφορά των απελπισμένων αυτών ανθρώπων. Όμως εγώ έβλεπα μόνον ένα το οποίο βρισκόταν αρκετά βαθιά όπως και μια φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού. Κάποιοι καπετάνιοι μικρών σκαφών σκέφτηκαν να ρίξουν φωτοβολίδες. Όμως κάτι τέτοιο εκείνη την ώρα μπορεί να προκαλούσε σύγχυση και παρανοήσεις και γι’ αυτό δεν το έπραξαν».
«Το πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε», συνέχισε ο κ. Αθανασιάδης, «ήταν ότι τα σκάφη του Λιμενικού και τα μεγαλύτερα σκάφη που βρίσκονταν κοντά μας δεν μπορούσαν να πλησιάσουν πολύ κοντά στην ακτή. Έτσι μικρά σκάφη, φουσκωτά και βάρκες πλησίαζαν όπου υπήρχε κόσμος, τους επιβίβαζαν και τους μετέφεραν στα μεγαλύτερα. Σκεφτείτε όμως. Σε σκάφη που χωρούσαν 5 ή 6 άτομα ανέβαιναν 15 – 20. Κι όταν έφταναν στα μεγαλύτερα η μεταφορά των ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ήταν ηλικιωμένοι, ανάπηροι ή και τραυματίες γινόταν με ιδιαίτερη δυσκολία. Παρ’ όλα αυτά τα καταφέραμε όπως και όλοι όσοι έσπευσαν να βοηθήσουν. Βέβαια αν είχαμε ειδοποιηθεί νωρίτερα, πριν πέσει το φως τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για να σώσουμε περισσότερους ανθρώπους και πιο γρήγορα».
Και ο κ. Αθανασιάδης κατέληξε: «Ζήσαμε στιγμές που τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν. Ούτε η κάμερα μπορεί να αποτυπώσει. Η μυρωδιά του καμένου και το απόλυτο σκοτάδι δημιουργούσε ένα άγριο, εφιαλτικό τοπίο. Είναι πολύ εύκολο κάποιοι από την ασφάλεια του σπιτιού τους να κάνουν κριτική. Γιατί δεν κάναμε εκείνο ή το άλλο. Όμως εκείνο το βράδυ οι συνθήκες ήταν που κανόνιζαν την επόμενη κίνησή μας. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Δεν αφήσαμε κανέναν. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Υπήρχαν περιπτώσεις που φουσκωτά μετέφεραν και πτώματα ακόμη»!
Πηγή: notioanatolika.gr
