Χιλιάδες ήταν αγρότες συμμετείχαν στα απεργιακά συλλαλητήρια που έγιναν την 28η Φλεβάρη του 2025 στη μνήμη των 57 θυμάτων των Τεμπών και ενάντια στη συγκάλυψη του σιδηροδρομικού εγκλήματος που έγινε ακριβώς πριν δυο χρόνια, δείχνοντας σε άλλη μια περίπτωση ότι ο δρόμος του αγώνα μπορεί να επιβάλει λύσεις.
Σαφώς οι διάφορες εκδηλώσεις και διαδηλώσεις που έγιναν τις τελευταίες ημέρες ήταν αφιερωμένες στο τραγικό και εγκληματικό συμβάν, ωστόσο υπάρχουν γεγονότα που μας δείχνουν ότι οι δυσαρέσκεια των αγροτών και των άλλων πολιτών δεν μένει εκεί.
Ό, τι αφορά τον πολίτη είναι πολιτική
Στη δημόσια σφαίρα τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησε πολύ έντονα η άποψη ότι αυτές οι απεργιακές διαδηλώσεις δεν πρέπει να έχουν κομματική και πολιτική χροιά. Η έννοια «κομματική» είναι κατανοητό και πράγματι ουδέποτε υπήρξε κομματικοποίηση. Άλλωστε ποιος είναι εκείνος που θα πει ότι τα 2 και πλέον εκατομμύρια που διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα είναι στο «τσεπάκι» κάποιου;
Ωστόσο με τη φράση «μη πολιτική» είναι να απορεί κανείς…
Δηλαδή δεν είναι πολιτική ότι ο Υπουργός Συντονισμού του κυβερνητικού έργου λέει ευθαρσώς ότι τα Τέμπη είναι «μικρό ζήτημα σε σχέση με το τι συμβαίνει στον κόσμο»;
Δεν είναι πολιτική η φράση «όποιος μιλάει για μπάζωμα είναι για τα μπάζα»;
Δεν είναι πολιτική η γραμμή της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει τίποτα το οποίο χρειάζεται συγκάλυψη;
Όλα αυτά δεν είναι πολιτική; Και τι είναι πολιτική αν όχι κάθε υπόθεση που αφορά πολίτες και όχι… «ιδιώτες»;
Το να βγαίνουν «πορίσματα» και στη συνέχεια πολιτικοί ταγοί που μιλάνε για άσχετες αιτίες που πυρπόλησαν τους άτυχους συμπολίτες μας δεν είναι πολιτική;
Οι κινητοποιήσεις που διεξάγονται από τις πρώτες κιόλας μέρες του εγκληματικού-τραγικού συμβάντος έχουν αμιγώς πολιτική χροιά. Το να ζητά ο πολίτης δικαιοσύνη είναι πολιτική υπόθεση, δεν είναι «δουλίτσα για λίγους». Το να μετράμε ανθρώπινες ζωές και όχι κέρδη και ζημιές ως άλλοι λογιστές είναι σαφώς πολιτική υπόθεση. Η ύπαρξη υψηλού επιπέδου δωρεάν παιδείας και υγείας, οι ασφαλείς και φθηνές μεταφορές είναι πρωτίστως πολιτικές υποθέσεις πάνω στις οποίες συγκρούονται πολιτικές αντιλήψεις, καθώς τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, ωστόσο η διέξοδος για αυτά εξαρτάται από την οπτική κάθε πολίτη και κάθε πολιτικής δύναμης.
Η επιβίωση του πρωτογενούς τομέα είναι μεγάλη υπόθεση για την Ελλάδα
Η πολιτική λοιπόν επέστρεψε δυναμικά και οι αγρότες έχουν μεγάλη συμβολή σε αυτό, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια των πρόσφατων κινητοποιήσεων έθεταν επί τάπητος όλες τις υποθέσεις που ταλανίζουν τους πολλούς που υποφέρουν.
Για πάνω από 30 ημέρες οι αγρότες βρέθηκαν στα μπλόκα, επικοινωνώντας τα αιτήματά τους προς την κοινωνία με κάθε τρόπο. Άλλωστε η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα φροντίσει την επιβίωσή τους δεν είναι μόνο δική τους υπόθεση.
Αν χάσει κάποιος το χωράφι του ή το κοπάδι του και αναγκαστεί να τα πουλήσει σε κολοσσούς της αγροτοδιατροφικής βιομηχανίας, αμέσως κόβεται ένας κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής αυτάρκειας σε ποιοτικά προϊόντα και αγαθά που έχουν ανάγκη οι πολίτες. Με αυτό τον τρόπο τα κέρδη λίγων τίθενται ενάντια στις ανάγκες της πλατειάς λαϊκής πλειοψηφίας. Η επιβίωση και η μακροημέρευση μιας φάρμας στη σημερινή εποχή είναι μείζον ζήτημα. Γι’ αυτό πρέπει ο πρωτογενής τομέας να ζήσει και να αναπτυχθεί με έναν τρόπο που να μας αφορά όλους.
Είναι κομβικής σημασίας ζήτημα οι Έλληνες να εναντιωθούν στην ερήμωση της υπαίθρου για να ξέρουμε τι τρώμε χωρίς να το πληρώνουμε “χρυσάφι”.
Όπως είναι κατανοητό οι αγρότες είχαν πολλούς λόγους και διαδήλωσαν με τα οχήματά τους σε κάθε πόλη και γωνιά της χώρας, δίνοντας ξεχωριστό χρώμα στις απεργιακές συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη του 2025. Οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα «Δεν έχουν οξυγόνο» αν και μάχονται για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
