Η οστεοπόρωση είναι μια πάθηση των οστών που χαρακτηρίζεται από μείωση της οστικής πυκνότητας και ποιότητας. Τα οστά γίνονται πιο λεπτά και εύθραυστα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος.
Για την πρόληψη και τη θεραπεία της σημαντική δεν είναι μόνο η διατροφή, αλλά και η γυμναστική η οποία μάλιστα πρέπει να αρχίζει από την παιδική ηλικία.
«Η οστεοπόρωση είναι μία σιωπηλή επιδημία, αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί με κάποια υγιεινοδιαιτητικά μέτρα, πριν φτάσει κανείς στη φαρμακευτική αγωγή», είπε ο ορθοπεδικός-χειρουργός Αντώνης Αγγουλές στο Πρακτορείο FM. Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνονται:
-Αποφυγή του καπνίσματος, του αλκοόλ, των πρόχειρων φαγητών και της υπερκατανάλωσης κόκκινου κρέατος
-Αυξημένη πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D, από τρόφιμα όπως γαλακτοκομικά, λιπαρά ψάρια, αμύγδαλα, κρόκος αυγού, μοσχαρίσιο συκώτι, ταχίνι, φρούτα
-Συστηματική γυμναστική
-Υποτιμημένο «φάρμακο»
Για την άσκηση ο κ. Αγγουλές ανέφερε ότι είναι ένα υποτιμημένο «φάρμακο». «Η άσκηση δρα επικουρικά στη φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση», είπε. «Έχει αποδειχθεί σε πολλές ερευνητικές εργασίες ότι αυξάνει την οστική πυκνότητα στη σπονδυλική στήλη και το ισχίο, ενώ μειώνει την συχνότητα των καταγμάτων».
Ποιο είδος εκγύμνασης, όμως, είναι πιο βοηθητικό; «Δύο είδη γυμναστικής είναι πάρα πολύ χρήσιμα», απάντησε. Το πρώτο είναι η άσκηση που δίνει φορτία στον οργανισμό. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν λ.χ.
-Το μπάσκετ
-Το βόλεϊ
-Το τένις
-Οι ασκήσεις με βάρη
Εξίσου ωφέλιμο για την οστεοπόρωση είναι και το περπάτημα. «Έχει αποδειχθεί ότι οι γυναίκες που περπατάνε 4 ώρες την εβδομάδα, έχουν μικρότερη συχνότητα καταγμάτων κατά 40%, από αυτές που περπατάνε μόνο μία ώρα την εβδομάδα. Η βάδιση είναι μία καλή άσκηση συντήρησης για την οστεοπόρωση. Δεν αποτελεί πρώτη επιλογή, αλλά μπορεί να γίνει σε όλες τις ηλικίες», τόνισε.
Οι ασκήσεις κάμψης είναι επιβαρυντικές, όπως αυτές που γίνονται στη γιόγκα ή στο πιλάτες, και για αυτό δεν προτείνονται σε άτομα με οστεοπόρωση, κατέληξε ο κ. Αγγουλές.
