«Οι μάνες των δακρύων»… Μία απ΄ αυτές που έχασε τον Αξιωματικό γιό της, υποκλίνεται στην Μαρία Καρυστιανού

 Μαρία Αντωνογλούδη

Η μητέρα του αδικοχαμένου σμηναγού Μαντζαρούδη Βασιλείου

ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ…

   Την εβδομάδα που πέρασε από τα ΜΜΕ μια εικόνα εισέβαλε στα σπίτια μας , η οποία μας συγκλόνισε και θα μείνει χαραγμένη ανεξίτηλα στη σκέψη μας! Είναι η εικόνα της κ. Μαρίας Καρυστιανού, μιας από τις τραγικές μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους στο έγκλημα των Τεμπών, η οποία ως πρόεδρος του συλλόγου οικογενειών των θυμάτων κατέθεσε ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για την άνευ προηγουμένου εθνική τραγωδία.

   Ως μητέρα που θρηνεί τον αδικοχαμένο 31χρονο γιο της, αξιωματικό της ΠΑ, που ο θάνατός του, αποτρόπαιος και ακατανόητος, επήλθε στο χώρο εργασίας του μια εβδομάδα πριν από το σοκαριστικό δυστύχημα των Τεμπών την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2023, και που απεγνωσμένα απαιτεί απαντήσεις στα πολλά της γιατί και πώς, υποκλίνομαι στη ΜΑΡΙΑ, η οποία με παρρησία, τόλμη περισσή, βλέμμα καθάριο και σταθερό όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στα μέλη της επιτροπής και απαίτησε το αυτονόητο και τίποτα λιγότερο, απόδοση ευθυνών, απόδοση δικαιοσύνης, δικαίωση των νεκρών, των τραυματιών και των οικογενειών τους.

   Υποκλίνομαι στη ΜΑΡΙΑ για το δριμύ «κατηγορώ» της στο αδιαπέραστο και ανάλγητο σύστημα, που στο όνομα συμφερόντων και προσωπικών επιδιώξεων δεν ευθύνεται ποτέ, δεν δύναται να απαντήσει ποτέ, συγκαλύπτει, αποσιωπά οργανωμένα, συκοφαντεί, μετακυλίει ευθύνες εκεί που δεν πρέπει, ακόμη και στους ίδιους τους νεκρούς, που φυσικά αδυνατούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους!

  Ευχαριστώ από καρδιάς τη ΜΑΡΙΑ που έγινε η στεντόρεια φωνή όλων των μανάδων αυτής της χώρας, που με το θάνατο των παιδιών μας  η ζωή μας σε μια στιγμή κλονίστηκε συθέμελα, που μαυροφορεθήκαμε, που δεν θα ξαναδούμε τα παιδιά μας, που δεν θα ξανακούσουμε από τα χείλη τους το «μάνα, μαμά, μανούλα», που ορφάνεψε η αγκαλιά μας, που μείναμε με τις όμορφες αναμνήσεις και με μια φωτογραφία στο χέρι των παιδιών μας να μας  χαμογελούν ανέμελα, γεμάτα όνειρα και ελπίδες για το μέλλον, που δεν θα φτάσει ποτέ γι’ αυτά, και που απαιτούμε δικαίωση για τον τραγικό και άδικο θάνατό τους!

  Ευχαριστώ τη ΜΑΡΙΑ για τη δύναμη που μετέδωσε σε όλες μας με τη σθεναρή και αξιοπρεπή στάση της να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με το θεριό που λέγεται σύστημα και να μη σωπαίνουμε, κάνοντας τουλάχιστον περήφανα τα νεκρά μας παιδιά, που για μας βέβαια ζουν και θα ζουν για πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας!

   Κλείνοντας, αναρωτιέμαι αν θα φτάσει ποτέ η στιγμή σ’ αυτή τη χώρα να μη ντρέπεται ακόμη και η ντροπή για όσα τραγικά συμβαίνουν και αν κάποτε, έστω και ένας, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα αναλάβει ουσιαστικά και όχι υποκριτικά την ευθύνη για λάθη, εγκληματικές παραλείψεις και συμπεριφορές, οι οποίες οδηγούν στο θάνατο ανθρώπους και μάλιστα νέους ανθρώπους, που αποτελούν το μέλλον και την ελπίδα αυτού του τόπου. Για να συμβεί αυτό ωστόσο απαιτείται αρετή και τόλμη! Τη διαθέτει άραγε κανείς;

Με εκτίμηση

Μαρία Αντωνογλούδη

Η μητέρα του αδικοχαμένου σμηναγού Μαντζαρούδη Βασιλείου