Ο Απολλώνιος ο Τυανέας (15-98) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, μυημένος στα μυστικά των Πυθαγορείων. Ο βιογράφος του, Φιλόστρατος περιγράφει ένα εκπληκτικό περιστατικότηλεπάθειας που συνέβη και στο οποίο ήταν παρόντες πάρα πολλοί Εφέσιοι.
Από τους συναδέλφους του thetruth.gr
«Ενώ τα γεγονότα αυτά συνέβαιναν (σ.σ: η δολοφονία του Αυτοκράτορα Δομιτιανού στην Ρώμη), ο Απολλώνιος τα έβλεπε στην Έφεσο. Ο Δομιτιανός χτυπήθηκε από τον Κλήμεντα κατά το μεσημέρι. Την ίδια μέρα, την ίδια στιγμή, ο Απολλώνιος συζητούσε μέσα στους κήπους που ήταν κοντά στους Ξυστούς.
Απότομα, χαμήλωσε λίγο την φωνή του, σαν να τον έχει πιάσει ξαφνική τρομάρα. Συνέχισε την ομιλία του, αλλά η γλώσσα του δεν είχε την συνηθισμένη της δύναμη, ακριβώς όπως συμβαίνει σε εκείνους που μιλούν ενώ σκέπτονται άλλο πράγμα.
Έπειτα σιώπησε όπως κάνουν εκείνοι που χάνουν το νήμα της ομιλίας τους, έριξε προς τη γη τρομερές ματιές, έκανε τρία τέσσερα βήματα προς τα εμπρός και φώναξε: “Χτύπα τον τύρρανο!”
Θα έλεγε κανείς πως έβλεπε όχι την εικόνα του γεγονότος μέσα σε έναν καθρέπτη αλλά το ίδιο το γεγονός. Οι Εφέσιοι -γιατί ολόκληρη η Έφεσος παραβρισκόταν στην ομιλία του Απολλωνίου- έμειναν κατάπληκτοι.
Ο Απολλώνιος σταμάτησε, όπως ένας που ζητά να δει την έκβαση ενός αμφίβολου συμβάντος. Τέλος, φώναξε: “Πάρτε θάρρος, Εφέσιοι. Ο τύραννος σκοτώθηκε σήμερα. Και τι λέω σήμερα; Μα την Αθηνά! Σκοτώθηκε πριν από λίγο, ακριβώς τη στιγμή που διέκοψα”.
Οι Εφέσιοι νόμιζαν ότι ο Απολλώνιος είχε χάσει τα λογικά του. Ήθελαν πολύ να είχε πει την αλήθεια, αλλά φοβούνταν μήπως ξεφυτρώσει κανένας κίνδυνος γι’αυτούς από εκείνη την ομιλία… Αλλά εντός ολίγου ήρθαν αγγελιοφόροι για να αναγγείλουν την καλή είδηση και να πιστοποιήσουν έτσι υπέρ της γνώσης του Απολλωνίου.
Γιατί η δολοφονία του τυράννου, η μέρα κατά την οποία φονεύτηκε, η ώρα του μεσημεριού, ο δράστης του φόνου που τον είχε ενθαρρύνει ο Απολλώνιος, όλες αυτές οι λεπτομέρειες βρέθηκαν τελείως σύμφωνες με εκείνες τις οποίες οι θεοί του είχαν δείξει τη μέρα που μιλήσε στους Εφέσιους». (Φιλόστρατος, «Βίος Απολλωνίου Τυανέως», Βιβλίο Θ, Κεφάλαιο XXVI)
