Ο Δημήτρης Ράφτης εξαπολύει κεραυνούς κατά της ΕΓΟ: “Ο Πετρούνιας δεν μπορεί να προπονηθεί επειδή δεν έδωσαν 50 ευρώ, παραιτήθηκε από το ΔΣ της Ομοσπονδίας”

Σε περίπου επτά μήνες θα διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού και ένα από τα φαβορί της Ελλάδας για Ολυμπιακό μετάλλιο, ο Λευτέρης Πετρούνιας δεν μπορεί να προπονηθεί για… 50 ευρώ. Τόσο κοστίζει το λουράκι που φοράνε στα χέρια τους οι αθλητές της ενόργανης γυμναστικής και είναι απαραίτητο πρωτίστως για την ασφάλειά τους.

Ο χρυσός Ολυμπιονίκης δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα ως το Παρίσι και δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει την ομοσπονδία να εκπληρώσει βασικές υποχρεώσεις της. Προσπάθησε να αγοράσει μόνος του τα απαραίτητα για την προπόνησή του λουράκια, ωστόσο συνάντησε εμπόδια και σε αυτό.

Ο προπονητής του, Δημήτρης Ράφτης μίλησε στο για τις βασικές ελλείψεις που αντιμετωπίζουν οι αθλητές της ενόργανης γυμναστικής, για το γεγονός ότι εδώ και 17 μήνες δεν έχουν λάβει οδοιπορικά και τόνισε ότι και οι προπονητές είναι απλήρωτοι επί τέσσερις μήνες.

Επεσήμανε ότι οι αθλητές έχουν ήδη στείλει εξώδικο στην ομοσπονδία, ότι ακολουθεί το δικό του εξώδικο και πως ο Λευτέρης Πετρούνιας παραιτήθηκε από το ΔΣ επειδή δεν εισακούγεται η φωνή του και ότι προσπαθεί μάταια να στηρίξει τους συναθλητές. “Να μιλάει στο βρόντο;”, αναρωτήθηκε ο κ. Ράφτης που άρχισε να απαριθμεί τα εμπόδια στην προετοιμασία του αθλητή του ρίχνοντας “κεραυνούς” προς τη διοίκηση της ΕΓΟ.

“Δεν έχουμε λουράκια να κάνουμε προπόνηση. Ο Λευτέρης έχει αρχίσει την Ολυμπιακή προετοιμασία του και δεν έχει λουράκια να κάνει προπόνηση. Το κάθε λουράκι έχει κόστος 50 ευρώ. Είναι μηδαμινό και ο Λευτέρης δεν μπορεί να προπονηθεί επειδή δεν έδωσαν 50 ευρώ! Χωρίς λουράκι δεν μπορεί να κάνει προπόνηση ένας αθλητής, άρα για ποιο λόγο να πληρώνεις και προπονητή. Ο Λευτέρης δεν μπορεί να τα πάρει μόνος του.

Τα λουράκια που χρησιμοποιούμε εμείς τα φτιάχνει ένας στον κόσμο και έχει τους αντιπροσώπους του σε κάθε χώρα. Έχει τροφοδοτήσει δύο φορές τον άνθρωπο στην Ελλάδα με υλικό και εμείς πήραμε 4 λουράκια και μείναμε σε αυτά, επειδή του όφειλε χρήματα η ομοσπονδία. Ο Λευτέρης χρειάζεται περίπου 10 το χρόνο, επειδή φθείρονται. Πρέπει να τα αλλάζουμε. Αν κοπεί ένα λουράκι την ώρα που ο αθλητής εκτελεί άσκηση και φύγει από το όργανο θα σκοτωθεί. Δεν μπορούμε να παίζουμε με την ασφάλεια των αθλητών.

Προσπάθησε να τα πάρει μόνος του μέσω του παγκόσμιου προμηθευτή, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν στην ελληνική αγορά. Αυτός τού απάντησε ότι “Θα μπορούσα να σου στείλω δυο λουράκια, αλλά ο προμηθευτής στην Ελλάδα έχει παραλάβει μια μεγάλη ποσότητα”. Δεδομένου ότι υπάρχει παγκόσμια έλλειψη στα λουράκια του συγκεκριμένου κατασκευαστή, δεν μπορούμε να τα πάρουμε μόνοι μας.

Τα λουράκια τα πούλησε ο Έλληνας προμηθευτής στα σωματεία και εμείς ξεμείναμε. Επειδή, από το 2007 έχουμε σταθερά πρόβλημα με τα λουράκια, μόλις ανέλαβε η νέα διοίκηση τούς είπα να κάνουν μια παραγγελία περίπου 100 λουριά από κάθε μέγεθος για τους αθλητές μας και όταν η προμήθειά μας φτάνει στο μισό να την ανανεώνουμε, ώστε να μην προκαλούνται τέτοια ζητήματα. Συνεπώς, το γεγονός ότι υπάρχει παγκόσμια έλλειψη δεν δικαιολογεί την ομοσπονδία.

Η έλλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένα πρόβλημα που προέκυψε τον τελευταίο χρόνο. Έπρεπε να διαθέτουμε λουριά, έτσι κι αλλιώς. Δεν γίνεται να οφείλεις χρήματα στον προμηθευτή σου και αυτός μετά να πουλάει τα λουράκια στα σωματεία και τελικά να ξεμένει η Εθνική ομάδα.

Τα παιδιά στα σωματεία επειδή προπονούνται σε άλλες εντάσεις και με άλλα βάρη μπορούν να χρησιμοποιήσουν κι άλλης εταιρείας λουριά και να προπονούνται επίσης με ασφάλεια. Τώρα, μπορεί να έχει εξοφληθεί ο προμηθευτής, όμως δεν υπάρχουν λουράκια. Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα η ουσία είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε προπόνηση χωρίς αυτά. Ο Λευτέρης αυτή τη στιγμή γυμνάζει απλά το σώμα του, αλλά δεν μπορεί να ανέβει στους κρίκους. Περιμένουμε τα λουράκια για να γίνει αυτό. Αλλά, δεν είναι μόνο ο Λευτέρης είναι κι άλλα παιδιά. Στους κρίκους και στο μονόζυγο χρησιμοποιούμε λουράκια. Περίπου 20-25 παιδιά είναι στην Εθνική. Να πάρω δυο λουράκια για τον Λευτέρη. Τα άλλα τα παιδιά τι είναι; Τι θα τους πω; ”, αναρωτήθηκε ο κ. Ράφτης.

Τα λουράκια, είναι μια περίδεση στον καρπό του αθλητή, Από την περίδεση εξέχει μια λωρίδα που περνάει μπροστά από την παλάμη και στην άκρη της υπάρχουν τρύπες. Μέσα από αυτές ο αθλητής περνάει τα δάχτυλά του. Σαν ένα γάντι ασφαλείας. Το λουράκι μεταξύ άλλων, ενισχύει την παραμονή των αθλητών πάνω στο όργανο, δεν καίγεται το χέρι τους με την τριβή και παρέχει αντιολισθητική προστασία. Με απλά λόγια η λαβή του γίνεται πιο ασφαλής. Με γυμνά χέρια είναι αδύνατον και ανεπίτρεπτο ν’ ανέβει στο όργανο. Κάτι τέτοιο θα μας γύριζε στη δεκαετία του ’50.

Ο Λευτέρης παραιτήθηκε από το Δ.Σ.! Αθλητές και προπονητές είναι απλήρωτοι

Ωστόσο, οι βασικές ελλείψεις -όπως αναφέρει ο ομοσπονδιακός προπονητής- δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. “Ρώτησα την ομοσπονδία: “Γίνεται η ρυθμική να κάνει προπόνηση χωρίς, στεφάνια, μπάλες και κορύνες;”. Γιατί η ενόργανη να ξεμένει πάντα από λουριά και να μην μπορούν να προπονηθούν τα παιδιά; Δεν έχω καμία αντιπαλότητα με τη ρυθμική, για να μην παρεξηγηθώ. Πολύ καλώς έχουν τα παιδιά όλα τα μέσα που χρειάζονται. Το πρόβλημά μου είναι γιατί δεν τα έχουμε κι εμείς. Χρειαζόμαστε κι εμείς αντίστοιχη υποστήριξη Χρειαζόμαστε κι εμείς φυσικοθεραπευτή, όπως έχει η ρυθμική.

Στην ενόργανη έχει μόνο ο Λευτέρης, επειδή είχε τα χειρουργεία και ευτυχώς τώρα είναι καλά. Προφανώς, όσοι ασχολούνται με τη ρυθμική κάνουν σωστά τη δουλειά και οι αρμόδιοι της ενόργανης λάθος. Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση; Επειδή, λειτουργούν ψηφοθηρικά. Τα σωματεία της ρυθμικής είναι περισσότερα και άρα οι ψήφοι είναι πιο πολλοί. Αναγκαζόμαστε να μιλήσουμε για δύο μέτρα και δύο σταθμά και φαίνεται ότι έχουμε αντιπαλότητα με τη ρυθμική, ενώ δεν ισχύει. Απλά αναφέρουμε την πραγματικότητα.

Εδώ και 17 μήνες οι αθλητές δεν έχουν πάρει οδοιπορικά και η ομοσπονδία λέει ότι είναι ερασιτέχνες και άρα αν θέλει τούς δίνει χρήματα, αν δεν θέλει δεν τους δίνει. Τότε, γιατί στους προϋπολογισμούς της εμφανίζονται 100.000 και 120.000 ευρώ για οδοιπορικά αθλητών; Γιατί τα ζητάει από τη ΓΓΑ αφού δεν τα αποδίδει;

Από τη στιγμή που δεν τους καλύπτουν τις μετακινήσεις τους θα μπορούσαν τα παιδιά να τα χρησιμοποιήσουν γι’ αυτό το σκοπό ή για τη διατροφή τους που επίσης δεν καλύπτεται. Έστω, για να έχουν ένα κίνητρο. Εμείς οι προπονητές είμαστε απλήρωτοι τέσσερις μήνες. Από το 2007 είμαστε σταθερά σε καθυστέρηση έξι – τεσσάρων μηνών. Η δε σημερινή διοίκηση εξαθλίωσε τους μισθούς των συναδέλφων μου.

Πώς προσλαμβάνεις 10 προπονητές, ενώ δεν έχεις χρήματα; Πάρε τέσσερις και ρώτησέ τους αν μπορούν να αναλάβουν τον όγκο εργασίας. Δεν ξέρω ποιος δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να αυθαιρετούν. Και το δικό μου θέμα με απασχολεί λιγότερο, απ’ όλα τα άλλα. Με καίει η προπόνηση των παιδιών αυτή τη στιγμή.

Η διοίκηση της ΕΓΟ είναι απούσα από την ενόργανη, ενώ ο Λευτέρης Πετρούνιας πάει και στη ρυθμική να τη στηρίξει. Και έχουν ό,τι έχουν επειδή υπάρχει ο Λευτέρης! Θεωρούν ότι παίρνουν την επιχορήγηση επειδή ανεβάζουν πέντε συναλλαγές τους στη “Διαύγεια”. Νομίζουν ότι η Πολιτεία τούς δίνει χρήματα για να γράφουν “αγόρασα μελάνια”. Αν κάποιοι μέσα στην ομοσπονδία αγαπάνε τη γυμναστική -όπως διατείνονται- πρέπει να παραιτηθούν ή να έρθουν σε ρήξη για όλα αυτά.

Δεν ζητάμε πολυτέλειες, αλλά τα βασικά

Το έκανε ήδη ο Λευτέρης Πετρούνιας! Παραιτήθηκε από το ΔΣ, επειδή δεν ακουγόταν η φωνή του και δεν μπορούσε από τη θέση του να υποστηρίξει τα συμφέροντα των συναθλητών του. Οι αθλητές προχώρησαν σε εξώδικο για τα οδοιπορικά τους και το ίδιο θα πράξω κι εγώ. Ούτε ο Λευτέρης έχει πληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει, αν κάποιος είναι Ολυμπιονίκης.

Είμαι προπονητής δύο Ολυμπιακών μεταλλίων, έχω χάσει τον αριθμό των ευρωπαϊκών και των παγκόσμιων και μου ζητάνε να τούς πω κι ευχαριστώ. Και θα το έλεγα με όλη την καρδιά μου, αν είχαν στηρίξει την ενόργανη γυμναστική. Έχω πει σε πολλούς “ευχαριστώ”. Στο γιατρό μας, στη φυσικοθεραπεύτρια του Λευτέρη, σε όσους με βοήθησαν. Στην ομοσπονδία γιατί; Επειδή είμαι απλήρωτος και δεν μας παρέχει βασικά πράγματα; Λείπουν πολλά, αλλά ξέρω για ποια πρέπει να μιλήσω και ποια δεν μπορεί να καλύψει η ομοσπονδία. Γι’ αυτά που δεν μπορεί δεν έχω παραπονεθεί.

Δεν ζητάμε πολυτέλειες, αλλά τα βασικά. Δεν θα πω κάτι αν δεν μπορούμε να έχουμε καινούργιους κρίκους. Αλλά, θα πω “ευχαριστώ” στην Ολυμπιακή Επιτροπή που προσπαθεί να μας καλύψει ό,τι τής ζητήσουμε και που πήρε τους κρίκους για να προπονηθεί ο Λευτέρης. Η γυμναστική με τα μέσα που έχει κάνει θαύματα. Στο εξωτερικό τα παιδάκια προπονούνται σε κρίκους που είναι υπόγειοι και ο προπονητής μπορεί να τα ανεβοκατεβάζει χωρίς να τους προκαλεί φθορά.

Αυτά τα μέσα οι ξένοι αθλητές τα έχουν εδώ και 30 χρόνια. Στα αγωνιστικά όργανα ανεβαίνει ένας αθλητής όταν είναι έτοιμος. Ιδανικά πρέπει να είναι έτοιμος, χωρίς φθορές. Τα τελευταία χρόνια τα σωματεία δεν μπορούν να δεχθούν άλλα παιδιά, έχουν πληρότητα. Ποιος έστειλε αυτά τα παιδιά στα σωματεία; Δεν είναι αποτέλεσμα των επιτυχιών του Λευτέρη. Οι αθλητές φέρνουν τον κόσμο στα αθλήματα. Τώρα, είμαστε ένα βήμα πριν από την τρύπα του χάους. Ως εδώ και μη παρέκει.