Τον αποκαλούσαν ο «δράκος με το Autobianchi» ή ο «δράκος με τα μαγικά χέρια», αφού το αγαπημένο του αυτοκίνητο δεν το αποχωριζόταν ούτε καν κατά τη διάρκεια των εγκλημάτων του, ενώ στα χέρια του έζησαν τον τρόμο αρκετές γυναίκες
Τα ήσυχα χρόνια
Γεννημένος το 1946, ο Σπύρος Μπέσκος ήταν ένας αξιοπρεπής οικογενειάρχης. Δούλευε ως φυσικοθεραπευτής, έχοντας ιδιωτικό ιατρείο στην Ηλιούπολη Αττικής, ενώ ήταν παντρεμένος με μια συνάδερφό του, με την οποία είχαν αποκτήσει και μια κόρη.
Τα πρώτα μελανά σημεία
Παρά το γεγονός ότι εργαζόταν πολλές ώρες και έβγαζε αρκετά χρήματα, το Μάιο του 1980 θα κάνει την πρώτη του παρανομία. Το βράδυ της 23ης Μαΐου θα μπει κρυφά σε ένα εξοχικό σπίτι στο Άργος και θα κλέψει όλες τις ηλεκτρικές συσκευές, καθώς και μια κυνηγετική καραμπίνα. Την ίδια χρονιά θα κλέψει έξω από τα Καλάβρυτα ένα κυνηγετικό όπλο, που είχε αφεθεί μέσα σε ένα αυτοκίνητο, και το ίδιο θα πράξει και στο Σούνιο.
Κανείς όμως δε φανταζόταν για ποιες άλλες αποτρόπαιες πράξεις ήταν ικανός..
Η σύλληψη
Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 1983, η αστυνομία καταφέρνει να συλλάβει το βιαστή – δολοφόνο, ο οποίος από το Σεπτέμβρη του 1981 σκορπούσε τον τρόμο.. Ο «δράκος» χτυπούσε τα Σαββατοκύριακα και συγκεκριμένα από Παρασκευή βράδυ έως Κυριακή ξημερώματα. Τα περισσότερα θύματα του ήταν ιερόδουλες.
Για να καταφέρουν οι αρχές να συλλάβουν το δράστη είχαν στήσει όλο το προηγούμενο διάστημα, επιχείρηση, με «δολώματα» γυναίκες αξιωματικούς, οι οποίες περίμεναν σε γνωστές «πιάτσες» μήπως έρθει ο «δράκος».
Οι οδηγίες ήταν σαφείς. Να είναι χαμογελαστές, να δείχνουν πρόθυμες, αλλά σε καμία περίπτωση να μην μπουν στο αυτοκίνητο του καταζητούμενου. Τις κοπέλες, κάλυπταν άντρες αστυνομικοί που ήταν οπλισμένοι.
Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, στο μπλόκο της Νέας Ερυθραίας, το «δόλωμα» ήταν η αστυνομικός Τζένη Ταμπάκη. Ο Μπέσκος εμφανίστηκε με το αγαπημένο του αυτοκίνητο, ένα μπλε Autobianchi και πλησίασε το «δόλωμα». Αμέσως έσπευσαν οι κρυμμένοι αστυνομικοί να τον συλλάβουν, αλλά πρόλαβε να αναπτύξει ταχύτητα και έφυγε. Η Αστυνομία μετά από κυνηγητό, κατάφερε να τον σταματήσει στο ύψος της Κηφισιάς, όπου και τον συνέλαβε.
Το αγαπημένο του μπλε Autobianchi
Στη συνέχεια οδηγήθηκε στην Ασφάλεια, όπου μετά από δύο ημέρες και αφού τον είχαν γνωρίσει σχεδόν όλα τα ζωντανά θύματά του, εκείνος τελικά ομολόγησε τα φρικτά του εγκλήματα.
Τα φρικτά εγκλήματα
Η αλήθεια ήταν πέρα από κάθε φαντασία.. Ο δράστης μέσα σε σχεδόν δύο χρόνια, την περίοδο 1981-1983 σκότωσε δύο γυναίκες, βίασε έξι, ενώ προσπάθησε να σκοτώσει άλλες δεκαπέντε και να βιάσει άλλες δύο. Τραγικός απολογισμός!
1. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1981 ο Σπύρος Μπέσκος έκανε το πρώτο του έγκλημα. Θύμα του μια 22χρονη ιερόδουλη, την οποία συνάντησε αργά το βράδυ, έξω από ένα νυχτερινό κέντρο της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος.
Κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, ο Μπέσκος τύλιξε αιφνιδιαστικά την κοπέλα με ένα σκοινί και της έκλεισε το στόμα με ένα λευκοπλάστ. Εκείνη κατάφερε να το βγάλει και τότε ο βιαστής, της έκλεισε το στόμα με ένα… κουκουνάρι και κολλητική ταινία και την αποτέλειωσε, στραγγαλίζοντάς την. Το πτώμα της άτυχης κοπέλας βρέθηκε το επόμενο πρωί και από τότε ξεκίνησαν οι έρευνες της αστυνομίας.
2. Το επόμενο θύμα του ο Μπέσκος το συνάντησε τυχαία, στις 4 Οκτωβρίου 1981 τα ξημερώματα, σε δρόμο της Γλυφάδας. Ήταν μια 32χρονη γυναίκα, από την οποία ζήτησε αναπτήρα. Την ώρα που εκείνη έψαχνε στην τσάντα της να βρει αναπτήρα, της επιτέθηκε με σκοινί και αφού εκείνη λιποθύμησε από το σφίξιμο, τη μετέφερε σε ένα διπλανό οικόπεδο. Εκεί τη βίασε και στη συνέχεια την εγκατέλειψε.
Ο 32χρονη μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις της, κατέφυγε στην Αστυνομία, όπου και κατήγγειλε το γεγονός.
3. Το τρίτο θύμα του, ο δράστης δε θυμόταν πότε ακριβώς το γνώρισε. Κάπου μεταξύ 1981 και 1982 επιτέθηκε σε μια γυναίκα στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά.
Στη γυναίκα επιτέθηκε με παρόμοιο τρόπο, προσπάθησε να τη στραγγαλίσει, σφίγγοντας την με μια δερμάτινη ζώνη. Ωστόσο η γυναίκα αντιστάθηκε, οπότε εκείνος αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει και να το σκάσει.
4. Η τέταρτη γυναίκα, που έπεσε θύμα του, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη φρίκη στις 25 Απριλίου 1982. Τα ξημερώματα επιτέθηκε στην άτυχη γυναίκα στη Γλυφάδα, που ήταν περαστική, ενώ εκείνος την παραμόνευε κρυμμένος.
Με όπλο πάλι τη ζώνη του, κατάφερε να την αναισθητοποιήσει και να τη βιάσει. Στη συνέχεια εγκατέλειψε και αυτό του το θύμα. Το θύμα ευτυχώς, επέζησε.
5. Ο Μπέσκος συνέχιζε τη δράση του ανενόχλητος, σκορπώντας τον τρόμο. Τη νύχτα της 19ης Ιουλίου 1982 επιτέθηκε στο πέμπτο του θύμα, στο Μαρούσι. Εκεί άρπαξε μια διερχόμενη γυναίκα και με τη βία την έβαλε στο αυτοκίνητό. Προσπάθει και εκείνη να την στραγγαλίσει, ωστόσο και αυτή η γυναίκα αντιστάθηκε σθεναρά και γλύτωσε. Ο δράστης τράπηκε σε φυγή.
6. Ήταν 15 Αυγούστου 1982 όταν συνάντησε το έκτο του θύμα, μια ιερόδουλη. Αφού η γυναίκα επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητό του, την ώρα που την πλήρωνε, προσπάθησε να την πνίξει με ένα κορδόνι.
Την εγκατέλειψε, νομίζοντας πως την σκότωσε, όμως τελικά η γυναίκα ευτυχώς επέζησε.
7. Το έβδομο θύμα, ήταν μια κοπέλα μόλις 16 ετών. Της επιτέθηκε την 14η Μάη 1983, στο Μπραχάμι. Ο δράστης τη φίμωσε και της έδεσε τα χέρια στην πλάτη με σκοινί. Της πέρασε τη θηλιά στο λαιμό, την έγδυσε και προσπάθησε να τη βιάσει. Ευτυχώς, δεν ολοκλήρωσε τις βρώμικες σκέψεις του, καθώς φοβήθηκε ότι οι φωνές του κοριτσιού θα κινητοποιούσαν τους γειτόνους. Την παράτησε και έφυγε.
8. Μια εβδομάδα αργότερα, στις 21 Μάη 1983 επιτέθηκε στο όγδοο θύμα του. Η 18χρονη κοπέλα περπατούσε στην περιοχή της Βουλιαγμένης, όπου προφασιζόμενος ότι θέλει να ρωτήσει κάτι, της επιτέθηκε. Τύλιξε ένα σκοινί γύρω από το λαιμό της, την έσυρε στο έδαφος και στη συνέχεια τη δάγκωσε, της έσκισε τα εσώρουχα και προσπάθησε να τη βιάσει.
Ωστόσο και αυτή η κοπέλα στάθηκε τυχερή, αφού οι φωνές της κινητοποίησαν τους ενοίκους της πολυκατοικίας, οπότε ο δράστης την παράτησε και έφυγε.
9. Το ένατο του θύμα του ήταν άλλη μία ιερόδουλη, την οποία συνάντησε στις 11 Ιουνίου 1983. Λίγο πριν την ερωτική συνεύρεση, την έσφιξε με το δερμάτινο λουρί μέχρι ασφυξίας και στη συνέχεια έκανε έρωτα μαζί της. Μετά την παράτησε μισοπεθαμένη και έφυγε.
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι στη διαδικασία της προανάκρισης, το θύμα αναγνώρισε το δράστη και εκείνος της απάντησε έκπληκτος: «Έζησες εσύ;»
10. Το δέκατο θύμα του, το γνώρισε στις 27 Ιουνίου 1983, στο Καλαμάκι, όταν προσφέρθηκε να μεταφέρει με το αυτοκίνητό του μια 20χρονη κοπέλα. Στη συνέχεια την οδήγησε σε έναν παρακείμενο άδειο χώρο, την έγδυσε κα αφού την αναισθητοποίησε, τη βίασε.
Παρολ’ αυτά, της προκάλεσε ασφυξία και η 20χρονη πέθανε. Ο δράστης πέταξε το πτώμα σε ένα οικόπεδο κι έφυγε. Το πτώμα της άτυχης κοπέλας βρέθηκε την επόμενη μέρα.
11. Το ενδέκατο θύμα του, επίσης δε θυμόταν ο δράστης πότε ακριβώς του επιτέθηκε. Ήταν Ιούλιος 1983, όταν ένα βράδυ επιβίβασε στο αυτοκίνητό του από την λεωφόρο Ποσειδώνος μια άγνωστη γυναίκα. Ο δράστης έπνιξε μέχρι ασφυξίας το θύμα του. Στη συνέχεια τη βίασε και την εγκατέλειψε.
12. Το δωδέκατο θύμα του, ο Μπέσκος το βρήκε στη Γλυφάδα. Εκεί, στις 4 Ιουλίου 1983 έκλεισε με το αυτοκίνητό την επιβαίνουσα στο μηχανάκι της άτυχη γυναίκα. Αφού την ανάγκασε να σταματήσει, την έριξε στο έδαφος και αφού την γρονθοκόπησε, στη συνέχεια την αναισθητοποίησε σφίγγοντας το λαιμό της με ένα φουλάρι. Έπειτα τη βίασε και την εγκατέλειψε.
13. Ο Ιούλιος του 1983 έκλεισε με ακόμα μία επίθεση. Τα ξημερώματα της 26ης Ιουλίου, επιβίβασε στο αυτοκίνητό του μια γυναίκα, το δεκατοτρίτο θύμα του και τη μετέφερε σε ερημική τοποθεσία.
Αφού της έσφιξε το λαιμό, την αναισθητοποίησε και στη συνέχεια τη βίασε και την εγκατέλειψε.
14. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, στις 25 του μήνα συναντήθηκε με μια ιερόδουλη, το δεκατοτέταρτο θύμα του. Της επιτέθηκε, με τον ίδιο τρόπο, σφίγγοντάς το λαιμό της με ένα δερμάτινο λουρί, μέχρι που την αναισθητοποίησε. Μετά την εγκατέλειψε και έφυγε.
15. Ο ίδιος ο δράστης ανέφερε πως παρόμοιο περιστατικό συνέβη τον Αύγουστο, χωρίς να θυμάται την ακριβή ημερομηνία, με θύμα του, μια ακόμα γυναίκα, την οποία επιβίβασε στο αυτοκίνητό του από την πλατεία Κουκακίου.
Στη γυναίκα φέρθηκε με τον ίδιο τρόπο, όπως στις προηγούμενες. Η μόνη διαφορά σε αυτό το περιστατικό, είναι ότι το ομολόγησε από μόνος του ο δράστης, καθώς η γυναίκα δεν είχε καταγγείλει το συμβάν στην Αστυνομία.
16. Το δεκατοέκτο θύμα του Μπέσκου ήταν μία μαθήτρια. Το περιστατικό συνέβη στις 24 Σεπτεμβρίου 1983, στην Εκάλη. Ο δράστης πλησίασε από πίσω μια μαθήτρια την ώρα που περπατούσε προς το σπίτι της. Της έριξε θηλιά στο λαιμό, στη συνέχεια την αναισθητοποίησε μέχρι στραγγαλισμού και τη βίασε.
17. Το τελευταίο θύμα του, ο δράστης το βρήκε πάλι στην Εκάλη, στις 30 Σεπτεμβρίου 1983. Ενώ περιφερόταν με το αγαπημένο του αυτοκίνητό του, προσφέρθηκε να μεταφέρει μια γυναίκα που περιμένει στην στάση. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, της επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και μετά σταμάτησε το αυτοκίνητο σε μια ερημική τοποθεσία. Αφού την αναισθητοποίησε με το γνωστό τρόπο, τη βίασε κατ’ επανάληψη. Η γυναίκα γλύτωσε, ωστόσο έμεινε έγκυος από το βιασμό και προέβη σε αναγκαστική διακοπή της κύησης.
Μετά τη σύλληψή του, έγιναν έρευνες στο αυτοκίνητο του δράστη, όπου ανακαλύφθηκαν τα σκοινιά, που χρησιμοποιούσε. Στο σπίτι του εντοπίστηκαν τα κλοπιμαία που κατά καιρούς είχε αποσπάσει απο διάφορα άτομα, καθώς και αυτά από τις πρώτες ληστείες.
Ο ίδιος ο δράστης θα πει όταν για την ώρα της σύλληψής του «Εγώ λυτρώθηκα!»
Το σοκ
Η είδηση για τη σύλληψη του Σπύρου Μπέσκου, σόκαρε τους δικούς του ανθρώπους και όλους όσους τον γνωριζαν προσωπικά. Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορούσε να έχει κάνει τα εγκλήματα.
Δημοσίευμα της εποχής
Η σύζυγος του είχε δηλώσει «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο άντρας μου είναι ο δράκος. Είμαστε μαζί 15 χρόνια και όπως αντιλαμβάνεστε τον ξέρω πολύ καλά. Δεν κοίταζε τίποτα άλλο εκτός από μένα και το νεογέννητο παιδάκι μας, στο οποίο είχε μεγάλη αδυναμία». Εμβρόντητος με την είδηση της σύλληψής του έμεινε και ο πατέρας του δράστη, ο οποίος είχε δηλώσει: «Το παιδί μου δεν μπορεί να είναι ο δολοφόνος. Σίγουρα τον πίεσαν και ομολόγησε. Ο Σπύρος είναι ανίκανος να σκοτώσει».
Μετά την ομολογία, ακολούθησε αναπαράσταση των δύο εγκλημάτων στα σημεία που είχαν πραγματοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί, απειλούσε να λιντσάρει τον Μπέσκο.
Ο Μπέσκος ήταν απόλυτα ψύχραιμος κατά την αναπαράσταση κι απαντούσε ήρεμα σε όλες τις ερωτήσεις. Υποστήριζε ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει τις κοπέλες και ότι θόλωνε και το έκανε.
Η δίκη και η απολογία
Ο βιαστής – δολοφόνος οδηγήθηκε σε δίκη, όπου αίσθηση προκάλεσε το γεγονός, πως σε μια τέτοια δίκη, με τόσα θύματα, δεν υπήρχαν αρκετοί μάρτυρες κατηγορίας. Παράσταση πολιτικής αγωγής δήλωσε μόνο ο πατέρας της μιας φονευμένης, ενώ από τα επιζήσαντα θύματα μόνο τρεις παρεστάθησαν.
Το δικαστήριο χρειάστηκε να καλέσει με το ζόρι κάποια θύματα για να υποστηρίξουν κάποια σημαντικά κομμάτια του κατηγορητηρίου, κατά τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας διαδικασίας. Από τις ιερόδουλες δεν εμφανίστηκε καμία, απλώ διαβάστηκαν οι καταθέσεις τους.
Όταν ο πρόεδρος κάλεσε το δράστη ν’ απολογηθεί, εκείνος απάντησε λακωνικά: «Δεν έχω να πω τίποτα». Οι ψυχίατροι που κατέθεσαν κατά τη διάρκεια της δίκης, δήλωσαν ότι δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν ψυχική νόσο.
Έτσι, ο Σπύρος Μπέσκος καταδικάστηκε για την τέλεση δύο (2) ανθρωποκτονιών από πρόθεση με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο και από δράστη επικίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια, για την απόπειρα δεκατεσσάρων (14) ανθρωποκτονιών από πρόθεση με με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο και από δράστη επικίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια, για έξι (6) βιασμούς, δύο (2) απόπειρες βιασμών και επτά (7) ληστείες.
Οι δε ποινές που του επιβλήθηκαν ήταν οι εξής:
Για κάθε ανθρωποκτονία, ισόβια κάθειρξη
Για κάθε μία από τις 14 απόπειρες ανθρωποκτονιών, 15 χρόνια κάθειρξη
Για καθέναν από τους 6 βιασμούς, 12 χρόνια κάθειρξη
Για κάθε μία από τις δύο απόπειρες βιασμού, 8 χρόνια κάθειρξη
και για κάθε μία από τις 7 ληστείες, 6 χρόνια κάθειρξη.
Έτσι, συνολικά, καταδικάστηκε σε δις ισόβια κάθειρξη για τις ανθρωποκτονίες και συνολικά σε 340 χρόνια φυλάκισης για κάθε ένα από τα εγκλήματά του! Του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 25 ετών, όπως είναι και το ανώτατο όριο που όριζε ο νόμος (άρθρο 94 του Ποινικού Κώδικα), αφού είχε καταργηθεί η θανατική ποινή.
Η ζωή στη φυλακή
Το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του το εξέτισε στις φυλακές Κορυδαλλού, και αποτέλεσε υπόδειγμα κρατουμένου.
Από τον 1ο χρόνο φυλάκισής του άρχισε να αναλογίζεται τα όσα είχε πράξει και παρακάλεσε τον τότε ιερέα των φυλακών Κορυδαλλού να βρει τα θύματα και τις οικογένειές τους και να τους μεταφέρει τη συγγνώμη του.
Οι γνώσεις του σαν φυσικοθεραπευτής τον έκαναν περιζήτητο μέσα στη φυλακή, αφού και κρατούμενοι και σωφρονιστικοί υπάλληλοι τον επισκέπτονταν για να τους βοηθήσει.
Η αρχή έγινε πριν από πολλά χρόνια μέσα στη φυλακή, όπου ο Μπέσκος έσωσε το παιδί ενός δεσμοφύλακα, το οποίο ήταν καταδικασμένο να μην περπατήσει ποτέ.
Μετά από αυτό ο διευθυντής των φυλακών του έδωσε την άδεια να λειτουργεί ένα «άτυπο» φυσιοθεραπευτήριο μέσα στις φυλακές, για τους κρατούμενους, που είχαν σχετικά προβλήματα.
Από το 1993 άρχισε να παίρνει τακτικές πενθήμερες και οκταήμερες άδειες εξόδου τηρώντας πάντα τους κανονισμούς.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1999 του χορηγήθηκε άδεια ημιελεύθερης διαβίωσης. Έτσι νοίκιασε ένα χώρο στην Ηλιούπολη που τον λειτούργησε ως φυσικοθεραπευτήριο, και εκεί δεχόταν ανθρώπους με προβλήματα εκτός φυλακής.
Το πρόγραμμά του ξεκινούσε το πρωί, που έφευγε από τη φυλακή και παρουσιαζόταν ξανά στις 19:30 το απόγευμα στις φυλακές Κορυδαλλού. Αυτό γινόταν τις καθημερινές.
Η αποφυλάκιση και η «καινούργια» ζωή
Το 2003 έκανε την πρώτη αίτηση για απόλυσή του, έχοντας συμπληρώσει 20 χρόνια φυλάκισης -(ο χρόνος έκτισης της ποινής προσμετράται από την ημερομηνία της σύλληψης) – η αίτηση όμως απορρίφθηκε, γιατί το Συμβούλιο δεν πείστηκε οτι ο Μπέσκος είχε μετανιώνσει πραγματικά για τις πράξεις του.
Το 2004 θα κάνει και νέα αίτηση, η οποία και πάλι θα απορριφθεί. Το 2006 θα καταφύγει στο Συμβούλιο Εφετών Πειραιώς, αλλά και πάλι η αίτησή του θα απορριφθεί.
Το 2006 θα ξαναπαρουσιαστεί στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών ζητώντας απαλλακτικό βούλευμα. Και αυτή η αίτηση απορρίφθηκε. Θα κάνει έφεση στο βούλευμα, αλλά και πάλι η καινούρια απόφαση θα είναι απορριπτική με το ίδιο πάντα σκεπτικό: ότι δεν έγιναν γνωστοί οι λόγοι, που τον οδήγησαν σε αυτές τις πράξεις, επομένως δεν είναι γνωστό αν αυτοί οι λόγοι έχουν σταματήσει να ισχύουν ή όχι.
Στις 2 Αυγούστου του 2008 το Συμβούλιο Εφετών Πειραιώς έκανε δεκτή την έφεση σε αίτηση απόλυσης, που είχε υποβάλει ξανά.
Έκτοτε, δεν έχει ξαναπασχολήσει τις διωκτικές αρχές. Έχει επιστρέψει στο φυσιοθεραπευτήριό του στην Ηλιούπολη, ενώ ξαναπαντρεύτηκε, αφού η πρώτη του σύζυγος έκανε αίτηση διαζυγίου, ενώ εκείνος ήταν ακόμα στη φυλακή.
Ο Μπέσκος θεωρείται μια, από τις σπάνιες περιπτώσεις πραγματικού σωφρονισμού κι αυτό, διότι, όχι μόνο βοηθούσε τους συγκρατουμένους του, κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του, αλλά μετά την αποφυλάκισή του, κατάφερε να επανενταχθεί πλήρως στην κοινωνία.
Επιπλεόν, «κέρδισε» ξανά την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου, χωρίς να αντιμετωπίζει τον ρατσισμό που, που συνήθως αντιμετωπίζουν οι αποφυλακισθέντες.
Ο ίδιος, σε συνέντευξη του, που έδωσε μετά την αποφυλάκισή του είχε πει: «Έκανα αδιανόητα πράγματα. Δεν έχω ελαφρυντικά και δε ζήτησα ποτέ άλλοθι. Το βλέπω στους ανθρώπους που με περιστοιχίζουν. Την ώρα που σε εκτιμάνε και σε αγαπάνε νιώθουν σαν κι εμένα άσχημα, γιατί το καλό τούς θυμίζει και το κακό που έπραξα, το μαύρο, το φόβο που σκόρπισα τότε».
Τα εγκλήματά του στη μικρή οθόνη
Η υπόθεση του Σπύρου Μπέσκου μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη. Συγκεκριμένα στη τηλεοπτική σειρά «Ανατομία ενός εγκλήματος», με τίτλο επεισοδίου «Ένας ήσυχος άνθρωπος».
Ακολουθεί το σχετικό επεισόδιο:
