Σε έναν κανονικό κόσμο η απλή δήλωση κάποιου ότι βιοπορίζεται ως τραγουδιστής «Χριστιανικού Μέταλ» συγκροτήματος (Christian Metal, για τους ομιλούντες την αγγλική) θα έπρεπε αυτόματα να τον κατατάσσει σε λίστες υπόπτων για κάθε σοβαρό ή όχι αδίκημα.
Με κάθε σεβασμό σε μέλη της κοινότητας των «Χριστιανοχεβιμεταλιστών», αν επιτρέπεται αυτή την πρόχειρη μετάφραση, που τυχόν διαβάζουν αυτό το κείμενο, οφείλουμε να αποδεχτούμε πως άνθρωποι του πνεύματος σαν την κυρία Ελένη Λουκά, έχουν απόλυτο δίκιο όταν υποστηρίζουν πως αυτή η μουσική είναι του διαόλου. Και επόμενα και συμπερασματικά θα έπρεπε με προτροπές και ιαχές του στυλ «ου ου, έξι έξι έξι, είναι του σατανά», να μπορούσε να πειστεί η νεολαία να μην ασχοληθεί με τέτοια πράγματα.
Δυστυχώς η Αμερική «κείται μακράν» -που έλεγε κάποτε και ο Εθνάρχης (το Ε κεφαλαίο) για την Κύπρο και άξια (έστω και κατά το ήμισυ) τέκνα της Ελλάδος δεν το έπιασαν το μήνυμα και ασχολήθηκαν με τέτοια διαβολικά πραγματάκια. Με αποτέλεσμα –προφανώς- να μπει ο διάολος μέσα τους κι εκεί που τραγουδούσαν κάτι του τύπου «ααααααργκ, ααααααργκ, ο Ιησούς σ’ αγαπάει γ@μώ τα πάντα, αααααργκ, ουργκ ουργκ», να τους κατέβει η φαεινή ιδέα να σκοτώσουν την γυναίκα τους. Όπως δηλαδή συνέβη με τον Ελληνοαμερικανό Τιμ Λαμπέση, frontman του συγκροτήματος As I Lay Dying.
Ο… Πέτρος Γαϊτάνος των χεβιμεταλάδων
Μπορεί στη χώρα μας ο όρος «εκκλησιαστική μουσική» να περιορίζεται στην ασκητική μορφή του Πέτρου Γαϊτάνου που παραμένει μοναδικός εκπρόσωπος του Θείου Λόγου, μετά την αυτομόληση του (πρώην) νεαρού Χρήστου Σαντικάι σε άλλα είδη, όμως στο Αμέρικα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το «Χριστιανικό Μέταλ» ζει, βασιλεύει και έχει και μπόλικο ρεύμα. Αλλά, θα μου πεις, από μια χώρα που έβγαλε πρόεδρο τον Τραμπ, όλα να τα περιμένεις. Ακόμη και το να κάνουν καριέρα τύποι σαν τον Λαμπέση, εξυμνώντας το όνομά Του ενώπιον περιποιημένων μαλλιάδων, που γουστάρουν να ξεκινούν την μέρα τους με μετάνοιες κατά τη διάρκεια του κηρύγματος του πάστορα και να την κλείνουν με head banging σε αφτεράδικο.
Και κάπως έτσι, με το μικρόφωνο στο ένα χέρι και τον σταυρό στο άλλο, ο Τιμ Λαμπέσης έκανε καριέρα με το συγκρότημά του, το οποίο πλάκα-πλάκα είδε το άλμπουμ «An Ocean Between Us» να φτάνει μέχρι το νούμερο 8 του Billboard 200. Στη συνέχεια κέρδισαν το βραβείο «Ultimate Metal God» (metal god, τυχαίο;) από το MTV2 και αργότερα το 2008 προτάθηκαν μέχρι και για Grammy. Όλα έδειχναν πως ο δρόμος προς τον παράδεισο και την επιτυχία ήταν πιο στρωμένος και από εκείνον του Χριστού στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαΐων. Μέχρι που τα πράγματα άλλαξαν.
Στροφή στα πιστεύω του
Παρά το γεγονός ότι η μπίζνα πήγαινε εξαιρετικά, ο Λαμπέσης ο οποίος αργότερα αποκάλυψε πως 9 στους 10 στον χώρο του Christian Metal, απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο αφού είναι κανονικοί μεταλάδες που εκμεταλλεύονται την ιδέα που έχουν για την πίστη και την θρησκεία διάφοροι red necks στις ΗΠΑ, το 2012 το… γύρισε.
Όπως αποκάλυψε, απομακρύνθηκε από τον Θεό και αποφάσισε να κάνει μια στροφή στα πιστεύω του. Μέσω mail, από απόσταση δηλαδή όπως θα έκανε κάθε σωστός άντρας, χώρισε την γυναίκα του, με την οποία είχαν υιοθετήσει τρία παιδιά από την Αιθιοπία και το τερμάτισε δηλώνοντας μια κάποια συμπάθεια σε μια άλλη παλαβομάρα που καλείται «Παγανιστικός Χριστιανισμός»…
Την ίδια περίοδο ο Λαμπέσης άφησε στην άκρη νηστείες και Θείες κοινωνίες και το γύρισε στα tattoo και το bodybuilding, λες και δεν ήταν χριστιανομεταλιστής τραγουδιστής, αλλά απλός λουόμενος ρακετίστας στο Yabanaki. Ωστόσο, δεν σταμάτησε εκεί, παρά το γεγονός ότι το διαζύγιο βρισκόταν προ των πυλών.
Προσέλαβε δολοφόνο!
Αποφάσισε λοιπόν να απαλλαγεί μια και καλή από την πρώην. Πώς; Στέλνοντάς της κοντά στον Θεό. Και πώς το πετυχαίνεις αυτό χωρίς προσευχή; Σκοτώνοντάς την! Τρομερή ιδέα, καταπληκτική, πλεμονάτη και κυρίως καθαρή, όταν τουλάχιστον προσλαμβάνεις κάποιον άλλον να κάνει την δουλειά. Ξέρετε τι λέει, όμως, ο σοφός λαός. «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο καλός Θεούλης χαμογελά». Για την ακρίβεια, στην περίπτωση του Λαμπέση ξεκαρδίστηκε στα γέλια, λες και ήταν πρώτη θέση στο Δελφινάριο σε sold out ποιοτική κωμωδία του Σεφερλή.
Αντί λοιπόν να του στείλει στον δρόμο του έναν απλό, τίμιο πληρωμένο δολοφόνο που προσπαθεί να βγάλει το ψωμάκι του ως hitman, του έστειλε undercover agent (μτφ ασφαλίτη επιπέδου Σέρπικο), ο οποίος κατέγραψε τη συνομιλία-εξομολόγηση του Λαμπέση και στη συνέχεια του φόρεσε χειροπέδες. Ε, να μην τα πολυλογούμε, δίχως ίχνος διάθεσης να δεχτούν μια απλή «συγγνώμη», οι Αρχές του απήγγειλαν κατηγορία συνομωσίας με σκοπό τον φόνο.
Το γύρισε στην… τρελή
Αρχικά ο Λαμπέσης είπε πως είναι αθώος. Πληροφορίες πως κατά την ακρόαση σημαντικότερο επιχείρημα που βγήκε από το στόμα του ήταν «μάρτυς μου ο Θεός», ελέγχονται ως αναληθείς. Το δικαστήριο του έβαλε εγγύηση ύψους 2 εκατ. δολαρίων και όρισε δικάσιμο. Στο διάστημα μέχρι να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο ο Ελληνοαμερικανός τραγουδιστής φόρεσε βραχιολάκι με GPS στο πόδι, γιατί μπορεί ο Ύψιστος να τα βλέπει όλα παντού, αλλά η αστυνομία για να το πετύχει χρειάζεται και την βοήθεια της τεχνολογίας.
Τελικά, όταν εκδικάστηκε η υπόθεσή του, ο Λαμπέσης είχε αλλάξει τροπάριο. Και υπερασπιστική γραμμή. Πούλησε -στην κυριολεξία- τρέλα. «Ναι μεν ήθελα να την φάω την κάργια (σ.τ.σ ελεύθερη απόδοση του γράφοντος), αλλά το έκανα επειδή με είχαν μουρλάνει τα στεροειδή αναβολικά που κούμπωνα για να γίνω τούμπανο», είπε.
Ο δικαστής αποφάσισε να τον καταδικάσει σε ποινή φυλάκισης 6 ετών, με τον Λαμπέση να μένει τελικά πίσω από τα σίδερα μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017, όταν και η ποινή του ανεστάλη. Δείχνοντας πως το συγκρότημα διέπεται ακόμη από τις χριστιανικές αρχές που το έκαναν διάσημο, αλλά και για να συνεχίσει να βγάζει φράγκα εκμεταλλευόμενο τα φώτα της δημοσιότητας, τον δέχτηκε πίσω. Πλέον απομένει το ίδιο να κάνει και ο Θεός.
Υ.Γ Προφανώς και το κείμενο έχει χιουμοριστικό (έστω και κακού επιπέδου) χαρακτήρα, οπότε εάν κάποιος νιώσει προσβεβλημένος από το ύφος ή τις πληροφορίες που παρέχονται για το συγκεκριμένο μουσικό είδος, ας παραμείνει στον δρόμο της αγάπης κι ας διατηρήσει την ψυχραιμία του. Τον «αρθρογράφο» ας τον κρίνει ο Θεός.
Labeshi;;; Μάλλον αλβανικό…