Ο ΜΠΛΕΡ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΣ «ΔΑΝΕΙΣΕΙ» ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ: AΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ GUARDΙAN – ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Ο Τόνι Μπλερ εξέτασε ένα «μακροπρόθεσμο δάνειο» των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα με την ελπίδα υποστήριξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου 2012, αποκαλύπτουν πρόσφατα έγγραφα.

Είκοσι χρόνια προτού ο Ρίσι Σούνακ ακυρώσει μια συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για το ιδιοκτησιακό ζήτημα των γλυπτών, η Ελλάδα πίεζε τον κ. Μπλερ, τον τότε πρωθυπουργό, για μακροπρόθεσμο δάνειο, παρακάμπτοντας το ζήτημα της ιδιοκτησίας.

Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα –το μεγαλύτερο σωζόμενο μνημείο της κλασικής Ελλάδας–  ήταν ένα μακροχρόνιο αίτημα των Ελλήνων.

Το ελληνικό σχέδιο «επανένωσης» ήταν να τοποθετηθούν σε ένα σχεδιασμένο ειδικά μουσείο της Ακρόπολης – «με θέα τον ιερό βράχο από τον οποίο προέρχονταν» – εγκαίρως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, σύμφωνα με πρόταση που δόθηκε στον κ. Μπλερ από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη σε συνάντησή τους τον Οκτώβριο του 2002.

Η θέση της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ότι το θέμα αφορούσε αποκλειστικά τους διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου . Και η τότε υπουργός Πολιτισμού, Τέσα Τζόουελ, είχε συμβουλεύσει τον Μπλερ ότι οποιοδήποτε δάνειο θα ήταν σε «μακροπρόθεσμη, πράγματι μόνιμη» βάση.

Όμως, με το Λονδίνο να σκέφτεται να υποβάλει προσφορά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, και η Ελλάδα να έχει αναλάβει την προεδρία της ΕΕ το 2003 και να είναι έτοιμη να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η σύμβουλος πολιτικής πολιτισμού του Μπλερ, Σάρα Χάντερ, του έγραψε τον Απρίλιο του 2003 ότι υπήρχαν «καλοί λόγοι για να αλλάξει στάση », και να «ενθαρρύνει» ιδιωτικά και δημόσια το Βρετανικό Μουσείο να βρει ένα «κατάλυμα».

«Η ελληνική υπόθεση έχει γίνει πιο περίπλοκη – με το επιχείρημα για ένα δάνειο αντί για την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας – και έρχεται σε αντίθεση με την αδιαλλαξία της BM να εξετάσει τυχόν συμβιβασμούς», έγραψε στα αρχεία που κυκλοφόρησαν από τα Εθνικά Αρχεία την Παρασκευή.

«Τα μάρμαρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στην ψηφοφορία της ΔΟΕ [Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής] για μια Ολυμπιακή προσφορά του 2012. Η δημοσιότητα που συνοδεύει αυτή την κίνηση θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ελληνική υποψηφιότητα και να βοηθήσει να συγκεντρώσει ένα ευρύ φάσμα άλλων ψήφων της ΔΟΕ, αν και θα έπρεπε να προφυλαχθούμε από άλλα έθνη που ζητούν αμοιβαίες ενέργειες».

Ο Ντέιβιντ Όουεν, πρώην υπουργός Εξωτερικών και ηγέτης του SDP, είχε προτείνει στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και του Ηνωμένου Βασιλείου να καταλήξουν σε συμφωνία κοινής χρήσης, έγραψε.

Και συνέχισε: «Φαίνεται λογικό: η ορθολογική χάραξη πολιτικής ευνοεί τους Έλληνες. Αλλά αυτή δεν είναι μια επιλογή που εμπίπτει στις αρμοδιότητές μας να κάνουμε: μόνο οι διαχειριστές του Bρετανικού Mουσείου έχουν τη θεσμοθετημένη εξουσία να συνάπτουν δάνειο και να ξεκινήσουν μια άσκηση κυβερνητικής πειθούς στην 250η επέτειο του Μουσείου θα αντιμετωπίσουν αντίσταση και μεγάλη αγωνία».

Ρώτησε αν θα διερευνήσει το θέμα. Η χειρόγραφη απάντηση του Μπλερ στο περιθώριο λέει: «Ναι. Γιατί να μην βάλεις τον Ντέιβιντ Όουεν υπεύθυνο για τη διαπραγμάτευση αυτού; Θα του έδινε προφίλ, έχει επιρροή και πιθανότατα θα μπορούσε να βοηθήσει με το BM ενώ το απομάκρυνε λίγο από την κυβέρνηση».

Ο Όουεν είχε γράψει προηγουμένως στο Γραφείο του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο διαβιβάστηκε στον Μπλερ, δηλώνοντας ότι του είχαν πει «ότι η ΔΟΕ ζητά τη γνώμη της χώρας υποδοχής εκτενώς σχετικά με την καταλληλότητα των μελλοντικών υποψηφίων και δεν θα ήταν δύσκολο να πειστούν οι Έλληνες να υποστηρίξουν. μια προσφορά στο Λονδίνο για το 2012 ως εξαγορά…»

Ωστόσο, ο Andrew Adonis, ο τότε επικεφαλής της μονάδας πολιτικής Νο 10, προειδοποίησε σε ένα χειρόγραφο σημείωμα Post-it: «Αυτό χρειάζεται προσεκτικό χειρισμό: ας μιλήσουμε. Δεν νομίζω ότι πρέπει να κινηθούμε καθόλου μέχρι να καταστεί σαφές τι κάνουμε για την προσφορά μας».

Τελικά, το μουσείο ολοκληρώθηκε μόλις το 2007 και ο Λόρδος Όουεν θεωρείται ότι δεν προσεγγίστηκε για τη διαπραγμάτευση οποιουδήποτε δανείου των μαρμάρων στην Ελλάδα.